«دنیای اقتصاد» از دستاوردها و مشکلات ایرالکو گزارش میدهد
اثر تحریمها بر قدیمیترین واحد آلومینیوم کشور
به گزارش «دنیایاقتصاد»، امروز چند تولیدکننده بزرگ آلومینیوم کشور تلاش میکنند با تامین مواد اولیه و افزایش ظرفیت تولید پس از تامین نیاز داخل در حوزه صادرات نیز رقابت خوبی داشته باشند، اگرچه مجموع تولید آنها قابل توجه نیست؛ این در حالی است که کشورهای حاشیه خلیجفارس در چند سال اخیر سرمایهگذاری خوبی در این صنعت انجام داده و به نوعی در بازارهای رقابتی از ایران سبقت گرفتهاند.
در این میان شرکت آلومینیوم ایران را باید از اصلیترین بازیگران این صنعت در کشور دانست که کار خود را پنج دهه قبل به عنوان اولین تولیدکننده شمش آلومینیوم در ایران و خاورمیانه شروع کرد. زمانی که در غرب آسیا اصولا صنایع معدنی وجود نداشت.
این شرکت که با ظرفیت تولید سالانه ۱۸۴هزار تن انواع محصولات شمش و محصولات آلومینیومی با سرمایه ۵۲۰میلیارد تومان در حال فعالیت است، در مجموع عملکرد ۱۲ماه سال گذشته خود، ۳۸۳۸ میلیارد تومان فروش داشته است.
آمارها نشان میدهد که این شرکت در بهمن ماه بیشترین میزان فروش را به خود اختصاص داده است.
از سویی دیگر ایرالکو در سال گذشته موفق به ثبت رکورد تولید شد و تولید بیش از ۱۸۵هزار تن را به ثبت رساند، این در حالی است که تامین مواد اولیه با توجه به شرایط تحریم دشوار و بر قیمت تمام شده اثرگذار خواهد بود. عنوان صادرکننده نمونه از دیگر اتفاقاتی بود که ایرالکو در کارنامه سال ۹۹ خود به ثبت رساند.
اما بدون شک شرایط تولید در سال ۱۴۰۰ نه تنها برای ایرالکو، بلکه برای تمامی واحدهای تولید صنایع معدنی دشوار خواهد بود.
تامین پودر آلومینا در ایران باعث شده تا امروز چندان صادرات این محصول مقرون به صرفه نباشد، اما بخشی از این صادرات برای تامین مواد اولیه انجام میشود تا صنعت آلومینیوم از نفس نیفتد.
اما بزرگان این صنعت از جمله ایرالکو میتوانند در سال جاری از راهکارهای جدیدی استفاده کنند. سیاست سرمایهگذاری در کشوری دیگر میتواند راهکاری مناسب برای فعالان این صنعت به جهت تامین مواد اولیه باشد. به عنوان مثال گینه میتواند بهترین فرصت برای احداث کارخانههای ایرانی و تامین بوکسیت موردنیاز باشد.
هرچند راهکارهای بسیاری برای تامین مواد اولیه این صنعت وجود دارد، اما در این میان نباید نقش سیاستهای خارجی و اثرگذاری آن در محدودیتهای واردات و صادرات را نادیده گرفت.
در واقع با ادامه تحریمها زنگ خطر برای صنعت آلومینیوم به صدا در خواهد آمد و مشکلات این صنعت افزایش مییابد. این در حالی است که در سالهایی نه چندان دور ایرالکو اولین تولیدکننده شمش آلومینیوم در خاورمیانه بود، اما عدم به کار گیری راهکارهایی برای تامین مواد اولیه باعث شد کشورهای حاشیه خلیج فارس در این صنعت از ایران پیش افتند. در این میان پرونده پروژهای به نام بوکسیت گینه نیز سالها بینتیجه روی میز خاک میخورد و در چند سال اخیر با اقدامات صورت گرفته در سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) بار دیگر این پروژه در دستور کار قرار گرفت تا مطالعات فنی اقتصادی برای آن انجام شود.
امروز این صنعت بیش از هر زمان دیگری نیازمند تعامل با بازارهای جهانی است تا مواد اولیه خود را تامین کند.
اما در آن سوی ماجرا اتفاق دیگر در این صنعت، توسعه واحدهای پایین دستی است که میتواند بر ارزش افزوده محصولات صادراتی نیز اضافه کند. در واقع دولت باید در راستای تامین مواد اولیه و توسعه واحدهای پایین دستی اقدام و موانع را در سال «تولید، پشتیبانیها، مانعزداییها» رفع کند.
امروز صنایع بزرگ بالا دستی آلومینیوم یعنی ایرالکو، آلومینیوم جاجرم، سالکو و... نیازمند راهکارهایی برای تامین مواد اولیه هستند تا بتوانند علاوه بر تامین نیاز داخل در صادرات نیز رقابت خوبی با سایر تولیدکنندگان داشته و نیاز ارزی خود را تامین کنند.
تقاضای صنعت آلومینیوم در جهان رو به افزایش بوده و در ۱۰ سال اخیر رشد خوبی از خود به جای گذاشته است، ایران نیز در همین دوره توسعه خوبی در صنعت آلومینیوم داشته، اما نباید فرصت حضور در بازارهای جهانی را از دست داد.