مدیرعامل شرکت رینگ‌سازی مشهد با بیان این مطلب گفت: در حال‌حاضر این صنعت درگیر چند مشکل اساسی است؛ اولین مشکل مربوط به کسری نقدینگی است، با توجه به زمان موردنیاز تامین ورق فولادی و لید تایم (زمان بین تصمیم‌گیری به تولید کالا و آغاز تولید آن) حدود ۳ ماه آن و پروسه زمانی فروش کالا و برگشت  آن که بالغ ‌بر ۳ تا ۵ ماه است، این شرکت نیاز به تامین حداقل ۶تا۸ ماه مواد اولیه فلزی (نیاز ماهانه ۲تا۳ هزار تن) دارد؛ اما سقف تامین مالی شبکه بانکی استان خراسان‌رضوی و همین‌طور نحوه خرید دوماهه از سازمان بورس پاسخگوی حتی نصف این نیاز نیست.

به گفته مسعود هدشی، دومین مساله مربوط به تخصیص مواد اولیه است؛ سازمان صمت برای کنترل و بهبود در شرایط بازار ورق در بورس سهمیه تخصیص داده‌‌شده به ورق را معادل سال‌های ۹۷-۹۶ قرار می‌دهد؛ درحالی ‌که شرکت رینگ‌سازی مشهد پس از خصوصی‌سازی روند تولید خود را به‌شدت افزایش و در شرایط تحریم‌ به تامین و تدارک بازار کشور پرداخته است، بنابراین سهمیه‌های اعلام‌شده پاسخگوی این مساله نیست.

وی  ادامه داد: عدم‌حمایت صادراتی را می‌توان سومین مشکل این صنعت دانست؛ چراکه  به‌رغم مزیت بالای صادراتی رینگ فولادی و نیاز مبرم کشور به صادرات و ورود ارز، نوسانات شدید نرخ ارز، عدم‌کفایت لازم شبکه‌های لجستیکی خصوصا ریلی و دریایی در ارسال کالا، عدم‌معرفی این کالا در لیست اقلام تعرفه ترجیحی در حوزه‌هایی مانند اوراسیا،  عدم‌مشارکت‌های دولتی در هزینه‌های بازاریابی، ضمانت صادرات و ... و توامان شدن آن با بحران پاندمی کرونا  روند صادرات را با مشکلات بسیار زیادی مواجه کرده است.

هدشی با بیان اینکه عدم امکان تعامل فنی مستمر با شرکت فولادمبارکه از دیگر مشکلات رینگ‌سازان است، در نهایت تاکید کرد: فرآیند خرید از بورس‌کالا و عدم‌امکان تعامل مستقیم با شرکت فولادمبارکه درخصوص موارد بازرگانی – فنی باعث شده است گریدهای جدید با خواص مکانیکی بالاتر مانند ورق‌های دوفازی که ضرورت رقابت‌پذیری با رقبای خارجی را از طریق سبک‌سازی رینگ و بهبود وزن قابل‌تحمل و استحکام مهیا می‌کنند، در زمان موثر به دست ما نرسد و این مهم در بلندمدت موجب تضعیف این صنعت در مقابله با تحریم خارجی و رقابت در بازار صادراتی خواهد شد.