گفت‌وگو با مدیرعامل اولین تولیدکننده غذاهای آماده
الفبای غذایی با «ب آ»
بنابراین ایده تولید «ب‌آ» بسیار جدید و البته پر هزینه بود و اجرای آن نزدیک به دو سال طول کشید. به گفته مدیرعامل این شرکت، اکنون حدود ۶۰ کالا توسط «ب‌آ» تولید می‌شود و بازار استقبال خیلی خوبی از این محصولات دارد که البته دستگاه‌های نظارتی نباید اجازه دهند این نوع محصولات به سرنوشت سوسیس و کالباس و ... مبتلا شود و بنابراین روی کیفیت این نوع محصولات باید نظارت شود. به گفته جمال رازقی‌جهرمی، سوسیس و کالباس در دنیا در زمان خود انقلاب کرد؛ زیرا با ۳۰ گرم گوشت با کیفیت پایین تولیدکننده‌ها ۱۰۰ گرم غذای با عطر و بوی مطلوب تولید می‌کردند، اما به تدریج این مسیر در کشور ما به انحراف کشیده شد، زیرا برخی تولیدکننده‌نماها این معادله را به‌گونه‌ای بر هم زدند که مصرف‌کنندگان با رغبت این محصولات را مصرف نمی‌کنند. این شرکت اکنون نزدیک به یک هزار و ۴۰۰ نفر اشتغال مستقیم ایجاد کرده که در سراسر کشور مشغول به فعالیت هستند. «ب آ» تامین مواد اولیه بسیاری از شرکت‌های غذایی را نیز در سراسر کشور بر عهده دارد، بر تولیدات آنها نظارت می‌کند و در توزیع آنها نیز نقش دارد. این شرکت دارای شبکه توزیع و فروش نیز هست و اکنون ۸۰۰ تا ۹۰۰ میلیارد تومان سرمایه در اختیار دارد. این شرکت در خلال سال‌های بحرانی اقتصادی کشور سالانه ۲۰ تا ۲۵ درصد افزایش وزنی تولید و فروش داشته و در سال ۹۹ این عدد قرار است بزرگ‌تر باشد؛ به‌طوری‌که در چند ماه اول سال ۹۹ تاکنون ۶۰ تا ۷۰ درصد افزایش وزنی تولید و فروش داشته است.
منفعت مصرف‌کننده؛ استراتژی شرکت
مدیرعامل «ب آ» با اشاره به اینکه استراتژی این شرکت رصد قیمت رقبا در بازار است، می‌گوید: رهبری قیمتی بازار در این محصولات بر عهده «ب آ» است؛ اما آنچه روی آن تمرکز می‌کنیم آن است که زمانی که کالا به دست مصرف‌کننده نهایی می‌رسد در مقایسه با زمانی که خود او تولید می‌کند یا از رستوران تامین می‌کند، ارزان‌تر باشد.
«ب آ» از روزی که تفکر ایجاد تولید چنین محصولاتی را در کشور در دستور کار قرار داد، در نظر داشت منافع مستقیم مصرف‌کننده را تامین کند؛ به گفته رازقی در این سال‌ها به این فکر نکردیم که چگونه سود خود را افزایش دهیم، بلکه به دنبال بهترین محصول با بهترین بسته‌بندی و با بهترین قیمت بودیم؛ استدلال ما نیز این بود که تنها در این صورت می‌توانیم منافع خود را افزایش دهیم. رازقی با بیان اینکه در ابتدای تولید حدود ۹۰ ماده اولیه را وارد می‌کردیم، ادامه داد: به تدریج تلاش کردیم با واحدهایی که امکان تولید مواد اولیه دارند، مذاکره کنیم و این سهم را کاهش دادیم و اکنون حداکثر ۱۰ درصد مواد اولیه را از خارج وارد می‌کنیم. این شرکت البته در زمینه صادرات جز در مقاطعی کوتاه‌مدت چندان موفق عمل نکرده که دلیل آن نیز قیمت‌های پرنوسان مواد اولیه اصلی مورد مصرف مانند گوشت مرغ و قرمز و اختلاف بالای آنها با قیمت‌های جهانی بوده که این موضوع رقابت را تحت تاثیر قرار داده است. «ب‌آ» فعلا برای حضور در بازار سرمایه هدفی ندارد؛ دلیل آن نیز به گفته رازقی هیجانی بودن این بازار است. به گفته وی، اینکه یک شرکت تولیدی به بازار سرمایه برود و توسعه خود را از این طریق تامین کند بسیار ایده‌آل است؛ اما از آنجا که ما تابع هیجانات نیستیم، در این داستان با تامل جلو می‌رویم و منتظر فروکش کردن این هیجانات هستیم تا بعد از آن تصمیم بگیریم.
«ب‌آ» در سال جاری یک سرمایه‌گذاری ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیارد تومانی روی تنوع کالا و حجم تولید را در پیش دارد که از ابتدای امسال کلید خورده است.
سنگ‌اندازی دولتی در مسیر تولید
رازقی با بیان این نکته که نهاده‌های تولید مانند مواد اولیه و بسته‌بندی با سرعت بالایی در حال رشد است، می‌گوید: اما به هر حال این افزایش قیمت برای مصرف‌کننده نیز وجود دارد و در مجموع تفاوتی ندارد؛ البته تولیدات ما نیز با افزایش قیمت روبه‌رو است؛ اما واقعا قیمت محصول تولیدی ما در مقایسه با زمانی که مصرف کننده همان ماده اولیه را از بازار خریداری کند و در منزل تولید کند، ارزان‌تر است؛ هرچند هزینه‌های دستمزد، قیمت لفاف بسته‌بندی، قیمت مرغ و گوشت و ... افزایش یافته است.
وی با اشاره به اینکه اقتصاد دستوری تحت هیچ شرایطی به نفع کشور نیست و این شیوه قیمت‌گذاری نتیجه‌ای به همراه نداشته و نخواهد داشت، معتقد است: بازار باید به خودی خود به تعادل برسد و این نیز جزو موانع تولید است؛ زیرا بدون آن که دولت روی قیمت مواد اولیه، لوازم بسته‌بندی و ... کنترل داشته باشد، در مورد قیمت محصول نهایی نظارت و کنترل دارد و محدودیت ایجاد می‌کند که به هیچ وجه قابل قبول نیست و باید گفت مانع مهمی در این مسیر است. با این حال هیچ اراده‌ای وجود ندارد که دولت دست از قیمت‌گذاری بردارد. رازقی می‌گوید: اقتصاد کشور به یک جراحی عمیق نیاز دارد و تا زمانی که این جراحی اتفاق نیفتد، نباید انتظار بهبود داشت. وضعیت فعلی کشور نیز بیش از آنکه نتیجه تحریم‌ها باشد، نتیجه نوع حکمرانی در اداره کشور است؛ زیرا آن زمان که درآمدهای ارزی کشور بالا بود آیا شرایط کشور متفاوت از وضعیت کنونی بود؟ از ابتدای برنامه اول توسعه جمهوری اسلامی تا پایان سال ۹۳ رقمی حدود بیش از هزار و ۳۰۰ میلیارد دلار درآمد ارزی از محل فروش نفت و گاز حاصل شده و اگر به آن قیمت نفت و گازی که در کشور مصرف شده است، اضافه کنیم ۳۲۰۰ میلیارد دلار درآمدهای حاصل از فروش نفت و گاز به دست آمده که معلوم نیست چه میزان از آن به توسعه کشور رسیده است. این در حالی است که چین با ۱۰ درصد از این رقم در یک دوره ده‌ساله توانسته ۲۰۰ میلیون شغل پایدار ایجاد کند. رازقی با این استدلال معتقد است: بنابراین اینکه بگوییم تحریم‌ها عامل اصلی به‌هم‌ریختگی اقتصاد کشور است، درست نیست و عامل اصلی طی همه این سال‌ها از اوایل دهه ۵۰ تاکنون و با دولت‌های با گرایش‌های مختلف سیاسی، عدم توجه دولت‌ها به مقوله تولید بوده است. این در شرایطی است که هر سال مبالغ قابل توجهی در مجالس مختلف برای توسعه اشتغال تخصیص داده شده، اما نتیجه‌ای به همراه نداشته است. این بودجه‌ها باید تولید را نشانه می‌رفت و به عبارتی برای توسعه تولید اختصاص می‌یافت تا نتیجه موردنظر را به همراه داشت. این منابع مالی که بسیار بالا بوده یقینا می‌توانست بعد از تولید پایدار به اشتغال پایدار منتهی شود.
