رویای اسباببازی هند در محاصره تعرفهها
منظور او همان تعرفههای ۵۰درصدی آمریکا بر کالاهای هندی است که دونالد ترامپ در ۶ اوت اعلام کرد تا هند را به خاطر خرید نفت روسیه تنبیه کند. شرکت بابو تا پیش از این رونق زیادی داشت و با غولهای جهانی مانند «هاسبرو»، «متل» و «اسپینمستر» برای تولید تفنگهای نرف، کامیونهای پاپاترول و هزاران محصول دیگر که در فروشگاههای بزرگ سراسر جهان فروخته میشوند، قراردادهایی بسته بود. اما حالا، زمانی که باید اسکلههای بارگیری هر روز دهها کامیون را با کانتینرهای پر از کالاهای مخصوص کریسمس روانه کنند، انبار به طرز عجیبی ساکت و خلوت است.
انبار آنها پر از محصولات نیمهکاره است. بابو میگوید: «اینها همهگیر کردهاند و منتظر صادراتاند. دیگر جا برای چیزهای جدید نداریم.» پس از آنکه ترامپ تعرفههایی را که حتی نرخ آنها از تعرفههای اعمال شده بر چین هم بیشتر بود اعلام کرد، اسباببازیهای نیمهتمام از خط تولید کنار گذاشته شدند. در سراسر هند، این سیاست تجاری ناپایدار باعث شده کسبوکارهای جدید متوقف شوند و مشتریان بابو سفارشهایشان را تعلیق یا کاملا لغو کنند. او برآورد میکند که حدود ۲۰میلیون دلار کالا دارد که قادر به ارسال آنها نیست و میگوید سفارشهای جدیدی به ارزش حدود ۱۵میلیون دلار نیز در حالت تعلیق ماندهاند. بابو میگوید: «فعلا متوقف ماندهایم تا استراتژیمان را بازنگری کنیم. اما این کارها یکشبه انجام نمیشود.»
منطق تولید، پیش از این بسیار ساده بود: ارزان بساز، سریع بساز و در چین بساز. اما جنگهای تجاری که در نخستین دوره ریاستجمهوری ترامپ آغاز شد، این فرمول را بر هم زد و شرکتهای غربی را وارد رقابتی برای یافتن مراکز تولیدی جدید کرد. تقاضا از سوی شرکتهای آمریکایی آنقدر زیاد بود که بابو، با حمایت سرمایهگذاران خصوصی، ساخت یک تاسیسات بسیار بزرگ را به پایان رساند. اما حالا این ساختمان خالی است.
بابو برای امسال رشد ۴۰درصدی پیشبینی کرده بود، اما حالا احتمال بیشتری میدهد که با کاهش ۱۵درصدی روبهرو شود و خودش را برای افت بیشتر در سال ۲۰۲۶ آماده میکند. او حتی پذیرفته که برای برخی مشتریان قدیمیاش محصولاتی به قیمت تمامشده تولید کند تا فقط خط تولید متوقف نشود و مجبور به اخراج هیچ یک از ۲هزار کارگرش نشود. او میگوید: «اینکه الان چه اتفاقی برای سفارشها میافتد بسیار حیاتی است، چون اینها تولید سال آینده را تعیین میکنند.» لغو سفارشها یعنی «تمام برنامههای توسعه ما متوقف خواهد شد.»
هند دههها یکی از محافظتشدهترین اقتصادهای جهان بود. سیاستهای این کشور پس از استقلال، فعالیتهای کسبوکار را به دلیل اینکه برای هر چیزی به مجوز نیاز داشتند، محدود کرده بود و تماس اندک با اقتصاد جهانی، تولیدکنندگان را راکد و ناکارآمد نگه داشته بود. تا اینکه در سال ۱۹۹۱، هند درهای خود را به روی جهان گشود و تا اوایل دهه ۲۰۰۰ قفسههای فروشگاههای اسباببازی آن پر از محصولات وارداتی شد؛ حتی بیشتر از چین.
در سال ۲۰۲۰، دولت نارندرا مودی، «برنامه ملی اقدام برای اسباببازی» را با هدف تقویت این بخش راهاندازی کرد. تعرفهها بر اسباببازیهای وارداتی از ۲۰ به ۷۰درصد افزایش یافت و دولت برای بهبود چشمانداز صادراتی صنعت، گواهیهای ایمنی و استانداردهای کیفی جدیدی معرفی کرد. در نتیجه این سیاست، واردات اسباببازی به حداقل رسید و وقتی تولیدکنندگان داخلی برای پر کردن این خلأ وارد عمل شدند، فروش خارجی آنها جهش چشمگیری پیدا کرد. طبق دادههای دولتی، از زمان اعلام این برنامه عملیاتی، صادرات هند در حوزه اسباببازی و کالاهای ورزشی ۴۲ درصد رشد کرده و به ۵۷۱میلیون دلار رسیده است. پیشبینی میشود این رقم تا سال ۲۰۳۰ به ۳میلیارد دلار برسد. «مانو گوپتا»، رئیس انجمن اسباببازی هند، میگوید: «کارآفرینان اینجا هستند، آماده و مشتاق سرمایهگذاری. نیروی کار ماهر در دسترس است و زیرساختها هم به اندازه کافی خوب هستند. اکوسیستم لازم ایجاد شده است.»
با این حال، صادرات اسباببازی هند به آمریکا سال گذشته تنها ۱۰۰میلیون دلار بود، درحالیکه این رقم برای چین ۱۱میلیارد دلار و برای ویتنام ۳میلیارد دلار است. نیروی کار در هند فراوان و ارزان است و جمعیت فعال کشور به بیش از ۶۰۰میلیون نفر میرسد که تقریبا دو برابر جمعیت آمریکاست. اما این کشور از نظر دانش فنی کمبود دارد و زنجیره تامین قدرتمندی نیز در اختیار ندارد. بسیاری از اجزای کلیدی، از جمله پارچههای پشمی مصنوعی تخصصی، قطعات الکترونیک و حتی چشمهای عروسکها و خرسهای پارچهای اغلب باید وارد شوند؛ آن هم معمولا از چین.
و برخلاف ویتنام - جایی که تولیدکنندگان اسباببازی بهشدت به قطعات و سرمایه چینی وابستهاند - هند رابطهای پیچیده با چین دارد و تنشهای سیاسی، اشتیاق کارآفرینان چینی را برای همکاری با هند کاهش داده است. «آمیتاب خارباندا»، مالک کارخانه تولید اسباببازی «سانلورد» میگوید این وضعیت باید تغییر کند. او اشاره میکند که طی دههها، شرکتهای آمریکایی هم تولید و هم دانش فنی را به چین منتقل کردند. حالا، به گفته او، وقت آن رسیده که هند نیز تزریق مشابهی از حمایت و انتقال دانش دریافت کند. او میگوید: «ما باید از بهترینها یاد بگیریم.»
در همین حال، کارآفرینان هندی در حال تجمیع منابع محدود خود هستند. خارباندا با دو رقیب محلی همکاری کرده تا یک مرکز برش لیزری بسازند که قرار است بهصورت مشترک از آن استفاده کنند. آنها فضای بسیار بزرگی در کنار یکی از کارخانهها اجاره کردهاند و قصد دارند آن را بهصورت ۲۴ساعته و هفتروزه فعال نگه دارند تا بهرهوری را به حداکثر برسانند.
خارباندا و بابو، فارغ از اینکه در کاخ سفید چه اتفاقی بیفتد، ابراز خوشبینی میکنند. آنها میخواهند به آمریکا فروش داشته باشند و از بازار عظیم آن بهره ببرند. اما اگر تعرفهها بالا بماند، میتوانند خود را تطبیق دهند و روی هند تمرکز کنند. هرچند این کشور همچنان فقیر است، اما بیش از ۳۵۰میلیون کودک دارد و صدها میلیون پدر، مادر، پدربزرگ، مادربزرگ، عمه، دایی و خاله که مشتاقند آنها را خوشحال کنند.
خارباندا میگوید: «پلن A این است که تعرفهها برداشته شوند. پلن B این است که باید شروع به گسترش بازارها کنیم. و پلن C تمرکز بر بازار هند است. ما به بهترینها امید داریم، اما برای بدترینها آماده میشویم.»
منبع: Bloomberg
