این یافته که زنان بیشتر از مردان دچار پریشانی روانی می‌شوند با سایر مطالعات جهانی که نشان داده است اضطراب و افسردگی در زنان بیشتر است مطابقت دارد. محققان پیشنهاد می‌کنند: «پایین بودن وضعیت اجتماعی زنان و دسترسی کمتر به مراقبت‌های بهداشتی در مقایسه با مردان، می‌تواند علت تاثیر سوءروانی و اجتماعی شدید بر زنان باشد. بنابراین، برنامه‌های اطلاع‌رسانی برای خدمات بهداشت روان باید زنان را بیشتر مورد هدف قرار دهند.»

بزرگسالان جوان‌تر، ۳۵ سال به پایین و بیشتر از افراد بالای ۳۵ سال دچار مشکلات روانی می‌شوند. اگرچه دلایل آن مشخص نیست، اما مطالعات قبلی نشان می‌دهد که این ممکن است به دلیل دسترسی بیشتر جوانان به اطلاعات کووید-۱۹ از طریق رسانه‌ها باشد. این مطالعه همچنین تایید می‌کند که تماس بیشتر با رسانه‌ها با احتمال بالاتر اضطراب و افسردگی همراه است.

از دیگر عوامل مرتبط می‌توان به زندگی در مناطق روستایی اشاره کرد. تحصیلات پایین، درآمد کمتر یا بیکاری و نداشتن حمایت خانوادگی و اجتماعی قوی، خطر پریشانی را بین روستاییان افزایش داده است. البته کاهش سلامت روان طی همه‌گیری پایدار نیست و به رخدادهای جامعه (تعطیلی، محدودیت‌ها، بازگشایی و ...) حساس است. به‌عنوان مثال، در دانمارک، سلامت روان در حین تعطیلی ناشی از موج اول همه‌گیری کاهش یافت، اما با باز شدن تدریجی، روان جامعه دانمارک بهبود یافت. اکثر دولت‌های اروپایی با مواجهه با افزایش چشمگیر مبتلایان کووید-۱۹، برای مهار ویروس، محدودیت‌های مختلف، تعطیلی، قرنطینه و فاصله اجتماعی را مجددا اعمال کرده‌اند. این وضعیت احتمالا بر احساس تنهایی افراد و در نتیجه سلامت روان آنها تاثیر خواهد گذاشت. در یک مطالعهی دیگر از مجمع جهانی اقتصاد (بهمن و اسفند ۹۹)، افراد ۵۰ سال به بالا از ۲۶ کشور اروپایی را بررسی کردند. اطلاعات از طریق مصاحبه‌های تلفنی بین ژوئن و آگوست سال ۲۰۲۰ جمع آوری شده است. در مجموع ۵۰۶۰۹ شرکت‌کننده در نظرسنجی شرکت کردند.

محققان دریافتند که حدود ۳۰ درصد از پاسخ‌دهندگان گزارش کرده‌اند که روحیه افسرده دارند و مقدار مشابهی از پاسخ دهندگان گزارش کرده‌‌اند که علائم اضطراب و مشکلات خواب را دارند. در میان آنها، ۶۴ درصد از کسانی که روحیه افسرده دارند و ۷۳ درصد از کسانی که علائم اضطراب را تجربه می‌کنند، اظهار کردند که علائم آنها در طی همه‌گیری بدتر شده است. از بین کسانی که مشکل خواب دارند، ۳۵ درصد گفتند که مشکلات خواب آنها بدتر شده‌است.

به عبارت دیگر، داده‌ها حاکی از آن است که همه‌گیری منجر به وخامت سلامت روان در اروپا شده‌است. این تعداد یک چالش اساسی برای برنامه‌ریزی بهداشت روان آینده است، زیرا پیش‌بینی می‌شود که تقاضاهای مراقبت‌های بهداشتی برای مدتی همه‌گیری-   احتمالا پس از آن- رشد چشمگیری داشته باشد. همچنین از نظر بسیاری، تنهایی بخش اصلی این وخامت است. ۲۹ درصد از شرکت‌کنندگان احساس تنهایی داشتند و در میان آنها، ۴۰ درصد گفتند که از زمان شروع شیوع نسبت به گذشته احساس تنهایی کرده‌اند. سایر مطالعات اخیر که با استفاده از داده‌های کشورهای عضو اتحادیه اروپا، کشورهای اروپای شمالی و غربی، انگلیس و ایالات‌متحده انجام شده است، افزایش مشابهی در تنهایی و مشکلات بهداشت روانی را در میان بزرگسالان جوان و حتی دانشجویان (که معمولا در معرض خطر تنهایی قرار ندارند) ثبت کرده‌است. چشمگیرترین یافته این مطالعه این بود که بیشتر شدن احساس تنهایی در طی شیوع همه‌گیری با خطر بسیار بالایی از بدتر شدن مشکلات روانی مرتبط است. کسانی که تنهایی آنها افزایش یافته بود، ۶ تا ۱۰ برابر بیشتر در معرض خطرافسردگی، علائم اضطراب و مشکلات خواب بودند