این یافته‌ها تحت عنوان "age mosaicism" منتشر شده است. روش‌های به کار گرفته شده این تیم تحقیقاتی را می توان تقریبا به هر بافتی در بدن اعمال کرد٬ تا اطلاعات ارزشمند در مورد عملکرد طول عمر آن‌ها بدست آورد.

اکثر نورون‌ها در مغز در طول بزرگسالی تقسیم نمی شوند و بنابراین یک زندگی طولانی دارند. با این حال، هنوز به علت محدودیت های فنی، تشخیص طول عمر سلول‌های خارج از مغز بسیار دشوار است.

سوالی که از جانب زیست شناسان مطرح می‌شود این است که: سن سلول‌های موجود در یک ارگانیسم چقدر است؟ این ایده کلی وجود دارد که نورون‌ها قدیمی هستند، در حالیکه سایر سلول‌های بدن نسبتا جوان‌اند و در تمام طول حیات ارگانیسم تجدید می‌شوند. "رافائل آرژو و دیگو، نویسنده اول و دانشمند Salk می‌گویند "ما تصمیم گرفتیم ببینیم آیا امکان دارد که اندام‌های خاصی نیز٬ سلول‌هایی داشته باشند که به اندازه نورون‌های مغز عمر داشته باشند."

از آنجاییکه محققان می‌دانستند که بیشتر نورون‌ها در طول عمر جایگزین نمی شوند، آنها را به عنوان "پایه سنی" برای مقایسه سلول‌های غیر جدا شونده استفاده می کنند. این گروه از ترکیب روش نشانه زنی الکترون‌های ایزوتوپ و روش تصویربرداری هیبرید (MIMS-EM)٬ استفاده کرده‌اند تا بتوان سلول‌های مغز، پانکراس و کبد را شمارش و سن‌ آن‌ها را تشخیص داد.

برای اعتبارسنجی این روش دانشمندان ابتدا سن عصب را تعیین کردند و دریافتند که آنها هم اندازه یک ارگانیسم قدیمی بودند. با این حال شگفت‌آور است که برخی سلول‌های خونی نیز هم اندازه نورون‌ها (عصب‌ها) سن داشته‌اند. این بدین معناست که سلول‌های غیر نورونی در طول عمر می‌توانند خود را تجدید یا حتی تجدید نکنند.

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.