۱. سه پیامی که ترامپ این هفته برای ایران فرستاد: اول، هدف گرفتن رهبری به معنی تلاش واشنگتن برای تغییر رژیم است. دوم، به نظر می رسد که تحریم های تازه این باور عمومی در ایران را تایید می کند که آمریکا دیگر فاقد ابزارها و تدابیر اقتصادی موثر علیه ایران است. سوم، تحریم های تازه نشان داد که دولت ترامپ به دنبال گفتگو نیست.

۲. اگر هدف ترامپ همانی است که می گوید یعنی گفتگوی سطح بالا با ایران، در آن صورت باید مجموع علائم بسیار متفاوتی را به تهران بفرستد که نشانگرِ بدون ابهامِ کاهش تنش باشند. مثلا آرایش نظامی آمریکا در خلیج فارس می تواند بی سرو صدا کاهش یابد، نیروهای آمریکایی مستقر در منطقه موضع غیرفعالتری بگیرند به شکلی که این تغییر برای ایرانیان قابل ردیابی باشد بی آنکه بطور عمومی چیزی اعلام شود. ترامپ به متحدانش اجازه دهد که در زمینه هایی تعریف شده به تجارت با ایران بپردازند. اروپا سازوکار مالی اش با ایران را نهایی کند بی آنکه با تهدید تحریم آمریکا روبرو شود.

۳. رفتار ترامپ و دولتش، پیام های مبهم و درهمی را در هر دو صحنه داخلی و بیرونی ارسال می کند. شگفت آور نیست که ناتوانی شان در ارتباط موجب شده که به حجم نمادگرایی و ارسال علائم دیپلماتیک افزوده شود. پیامی که ترامپ می فرستد، احتمال گفتگو با تهران را کمتر و کمتر می کند و امکان یک جنگ ویرانگر دیگر در خاورمیانه را بیشتر.

جارِت بلانک (عضو ارشد برنامه ژئواکونومیکز و راهبردِ بنیاد کارنِگی)

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.