نجفی منش در گفت و گو با خبرنگار «انتخاب»، درباره گرانی های اخیر به ویژه در بازار سکه گفت: اگر دولت از همان ابتدا، مطابق بازار نرخ ارز را تعیین می کرد، این اتفاق رخ نمی داد.

او ادامه داد: البته حجم بالای نقدینگی هم در این زمینه بسیار کارساز بوده؛ نقدینگی نسبت به ابتدای دولت از دو برابر هم بیشتر شده در حالی که تولید ما دو برابر نشده. یک علت عمده این است که برای سپرده های بانکی، سود هنگفتی پرداخت می شود. برآورد می شود که سیستم مالی ما سالیانه حدود ۲۰۰ هزار میلیارد تومان سود سپرده  می دهد. این پول باعث می شود فشار به سایر بخش ها بیشتر شود.

این فعال اقتصادی در ادامه گفت: هرجا دولت خواسته کنترل کند، برعکس جواب داده است. یعنی این سیستم کنترلی جواب نداده است.

او در پاسخ به این سوال که آیا با تعیین نرخ ۴۲۰۰ تومان توسط دولت مخالف بوده یا نه، گفت: ارز باید تک نرخی می شد و از این نظر مشکلی با این تصمیمی وجود ندارد اما نرخ ارز را باید بازار تعیین کند و دولت هم از آن تبعیت کند.

نجفی منش ادامه داد: این کار دولت که برای گران نشدن کالاهای اساسی مابه التفاوت آن را به صورت سوبسید پرداخت کند، کار بدی نیست. این شاید کمی معقول تر و منطقی تر بود تا اینکه یک نرخ پایینی برای دلار تعیین کنیم و مشاهده کردیم که بازار هم از آن تبعیت نکرد.

او افزود: در اکثر کشورها نه تنها سودی برای سپرده ها نمی دهند بلکه پولی به عنوان هزینه نگهداری می گیرند. ما باید به این سمت برویم که سود سپرده را پایین بیاوریم تا به تبع آن سود تسهیلات نیز پایین آمده و در نهایت تولید به حرکت بیفتد. در حال حاضر تولید  توجیهی ندارد زیرا هزینه تمام شده آن بالاست.

به گفته نجفی منش، در کشور چین که سود سپرده در آن بالاست، سود ۵ درصدی داده می شود، در ژاپن این رقم صفر است و در اروپا یک یا دو درصد است. ما باید سیاست کلی خود را بر اساس تولید تنظیم کنیم. در حال حاضر ما آدرس غلط می دهیم. یعنی می گوییم ایها الناس پول خود را در بانک بگذارید و سودش را بگیرد. اکنون که آدرس غلط تری هم داده ایم و گفته ایم پول خود را بیاورید ارز و دلار بگیرید که سود آن برای شما بیشتر است. باید کاری کنیم که این پول ها به سمت تولید هدایت شود.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.