روایتی از زندگی تحصیلی دانشجویان خارجی در ایران
بیش از ۲۲ هزار دانشجوی خارجی در ایران تحصیل می‌کنند که از میان دانشگاه فردوسی مشهد با ۱۵۰۰ دانشجوی خارجی از ۲۰ کشور جهان بیشترین دانشجویان بین‌المللی کشور را دارد.
خبرگزاری ایسنا به مناسبت هفته دانشجو، وضعیت زندگی تحصیلی دانشجویان خارجی در ایران را از لحاظ اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با برگزاری یک میزگرد با حضور دانشجویان خارجی از کشورهای آمریکا، ژاپن و هند در دفتر این خبرگزاری مورد بررسی قرار داده است.
بنیامین کفیاچن، اهل آمریکا و ۳۱ ساله است. او در آمریکا تا مقطع فوق دیپلم و در رشته کامپیوتر تحصیل کرده اما به دلیل علاقه به زبان و ادبیات فارسی این رشته را ترک کرده و هنگامی که مطمین شده بهترین رشته برای او زبان فارسی است، دوباره به دانشگاه برگشته است. بنیامین ۱۰ سال پیش مسلمان شده و در حال حاضر در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی تحصیل می‌کند.
بنیامین کفیاچن در گفت و گو با ایسنا در خصوص علت انتخاب رشته زبان و ادبیات فارسی اظهار می‌کند: از بچگی به زبان‌های خارجی علاقه داشتم و در مورد هر زبانی که در محیطم بود، پرس و جو می‌کردم و در مورد آنها کمی مطالعه می‌کردم، اما به غیر از زبان انگلیسی که زبان مادری من است، به هیچ زبانی مسلط نشدم.
این دانشجوی آمریکایی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه می‌دهد: هنگامی که در آمریکا وارد دانشگاه شدم، چندین اتفاق افتاد. اول اینکه به علم دینی علاقه‌مند شدم و شروع به خواندن کتاب‌های الهیات کردم تا اینکه مسلمان شدم. در آن سال‌ها شروع به یادگیری زبان عربی کردم و در دانشگاه در کالیفرنیا دو ترم عربی خواندم. بعد از اینکه مسلمان شدم با دوست‌های ایرانی‌ام آشنا شدم، هم از خودشان و هم از زبانشان خوشم آمد.
بنیامین کفیاچن با تاکید براینکه در آن زمان عاشق زبان اردو بودم، عنوان می‌کند: اولین باری که فارسی را شنیدم با خود گفتم این چه زبانی است؛ در مورد زبان فارسی هیچ چیزی نمی‌دانستم. کنجکاو شدم و در مورد آن از دیگران پرسیدم. کم کم متوجه شدم زبان فارسی با اردو شباهت دارد و زبان اردو از نظر ادبی خیلی چیزها را از فارسی گرفته است. وقتی فهمیدم فارسی تا چه میزان اهمیت فرهنگی دارد و شعرها و تاریخ این زبان در جهان مهم است، عاشق آن شدم. باتوجه به اینکه فرهنگ و زبان ایرانیان را دوست داشتم رشته زبان و ادبیات فارسی برای من که به زبان علاقه دارم، بهترین انتخاب بود.
وی می‌افزاید: در آمریکا سه سال فارسی درس خواندم. اما در محیط آکادمیک آمریکا خیلی جای نگرفتم، به خاطر اینکه من مسلمان بودم و سیستم آنجا غیر اسلامی. همچنین مردم آنجا فارسی زبان نبودند.
بنیامین کفیاچن هنگامی که در آمریکا مشغول یادگیری زبان فارسی است با همسر خود که اهل تاجیکستان است، آشنا می‌شود. پس از اتمام دوره فارسی آموزی بنیامین به تاجیکستان می‌رود و در آنجا مراسم خواستگاری و ازدواج برگزار می‌شود.
وی با اشاره به اینکه به کشورهای مختلفی همچون ازبکستان، سمرقند، بخارا و...سفر کردم، اما همیشه ایران برایم بهترین آرزو بود، بیان می‌کند: تصور می‌کردم شاید ممکن نباشد که به ایران بروم، زیرا برای آمریکایی‌ها سخت است که به ایران بیایند، حتی برای درس، اما خواهر همسرم که در دانشگاه فردوسی تحصیل می‌کرد، پیگیر موضوع شد و از اداره بین الملل دانشگاه فردوسی پرس و جو کرد و متوجه شدیم که دانشگاه فردوسی مرا پذیرش می‌کند.
این دانشجوی آمریکایی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص هزینه‌های تحصیل در ایران می‌گوید: هزینه‌ها بد نیست اما صرفه جویی می‌کنیم. پیش از این که به ایران بیایم با همسرم در تاجیکستان کار و پس انداز کردیم و آن پس‌انداز را با خودم به ایران آوردیم.
هزینه تحصیل در دانشگاه‌های آمریکا دیوانه‌وار بالا رفته است
بنیامین با بیان اینکه من و همسرم در خوابگاه متاهلی زندگی می‌کنیم، ادامه می‌دهد: هر ترم حدود هزار دلار هزینه دارد. به نظر من هزینه تحصیل در دانشگاه فردوسی خوب و مناسب است. هزینه تحصیل در دانشگاه‌های آمریکا دیوانه‌وار بالا رفته است. در آمریکا یک فرهنگی در زمینه رفتن به دانشگاه وجود دارد.
روش تدریس اساتید دانشگاه فردوسی باید مدرن شود
این دانشجوی آمریکایی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص سیستم آموزشی گروه ادبیات و زبان فارسی این دانشگاه، عنوان کرد: اساتید خیلی خوبی دارم، اما روش درس‌ها کلاسیک است و خیلی مدرن نیست و می‌توانند روش درسی خود را به روز کنند. البته چیزهایی از پدر ومادرم شنیدم که روش درس اینجا مثل آمریکا مربوط به ۵۰ سال پیش است. در مجموع محتوا و روش درس می‌تواند بهتر شود. به طور مثال برای فهمیدن درس شاهنامه آشنایی با فارسی میانه بسیار مهم است، در حالی که این موضوع جزء سرفصل‌های درسی ما نیست.
بنیامین ادامه می‌دهد: اساتید اینجا موضوعات را غیر مستقیمم مطرح می‌کند و به حاشیه می‌روند. من برای موفقیت در امتحان باید خودم کتاب را بخوانم، در حالی که اساتید در آمریکا مستقیم به اصل موضوع می‌پردازند و می‌گویند باید چه چیزی را از کدام صفحه کتاب بخوانیم.
وی تصریح می‌کند: مشکل دیگری که اینجا فهمیدم این است که ایرانیها به سختی یک برنامه ثابت را رعایت می‌کنند، به طور مثال جلسات اول و آخر ترم یا جلسات قبل و بعد از نوروز را نمی‌آیند، حتی استاد هم نمی‌آید.
رضایت دانشجوی آمریکایی از امکانات رفاهی دانشگاه فردوسی
این دانشجوی آمریکایی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد خاطر نشان می‌کند: فضا و امکانات آموزشی دانشگاه فردوسی خوب و مثل دانشگاه‌های آمریکاست. خود دانشکده همه تجهیزات را دارد به طور مثال کتابخانه، سالن مطالعه،وای فای و... در دسترس است.
بنیامین با اشاره به اینکه من قبل از آمدن به ایران به خوردن غذای ایرانی عادت داشتم، می‌گوید: من در آمریکا در بین ایرانیها زیاد بودم و غذای آنها را می‌خوردم. در کالیفرنیا مرکز اسلامی داشتیم که برای دعای کمیل و نماز جماعت آنجا می‌رفتیم و شب‌های جمعه شام می‌دادند آنجا هم غذاهای ایرانی زیادی خورده‌ام. غذاهای دانشگاه فردوسی خوب است. از بین تمام غذاهای ایرانی قورمه سبزی را بیشتر از همه دوست دارم.
وی در خصوص رابطه دانشجویان ایرانی با دانشجویان خارجی، اظهار می‌کند: روابط دانشجویان رابطه خوب و دوستانه‌ای است. ایرانیها خونگرم هستند و رابطه برقرار کردن با اساتید و دانشجویان ایرانی راحت است. آنها من را پشتیبانی و تشویق می‌کنند و با بعضی از همکلاسی‌هایم رفت و آمد خوبی دارم.
وقتی در مورد تفریحات بنیامین از او سوال می‌پرسیم، می‌گوید: من آدم خانگی هستم. اغلب وقت آزاد را در خانه می گذارنم؛ استراحت می‌کنم، فیلم می‌بینم یا با همسرم بیرون می‌رویم، اما اگر فرصت پیش بیاید، دوست دارم به سایر شهرهای ایران سفرکنم تا الان به غیر از مشهد به نیشابور، تهران و شیراز رفته‌ام.
دانشجویان آمریکایی پس از انتخاب ترامپ ناامید شدند
بنیامین که پدرش کارمند و مادرش خانه دار است، در مورد نقش اجتماعی دانشجویان در آمریکا عنوان می‌کند: نقش اجتماعی دانشجویان کمتر شده است، زیرا من از نسل پدر و مادرم شنیده‌ام که آنها بسیار بیشتر در جامعه از نظر فرهنگی، اجتماعی و سیاسی فعال و تاثیرگذار بوده اند، اما هنگامی که در دانشگاه درس می‌خواندم دیدم که اکثر دانشجویان دنبال کار خود می‌روند و بی حوصله هستند، البته هنوز هم دانشجویانی که فعال هستند و به سیاست و اجتماع توجه می کنند، هستند، فقط تعداد آنان کم است.
وی می‌افزاید: کمتر شدن نقش اجتماعی دانشجویان به معنای رضایت آنها از اوضاع نیست. اگر از آنها بپرسید از وضعیت راضی هستید یا نه می‌گویند راضی نیستیم اما سیستم خراب است و نمی‌توانیم کاری کنیم. تقریبا تمام دانشجویان آمریکا علیه ترامپ رای دادند، اما او انتخاب شد، به همین دلیل آنها خیلی ناامید شدند.
عشق یعنی زبان فارسی
وقتی از بنیامین می‌خواهیم که درمورد عشق برایمان بگوید، اینگونه تصریح می‌کند که عشق یعنی زبان فارسی، زیرا عاشق زبان فارسی شدم تصمیم گرفته بودم با یک زن فارسی زبان ازدواج کنم. دوست داشتم فرزندان من هم فارسی زبان باشند. اول دوست‌های خودم باعث شدند به ایران و زبان فارسی علاقه مند شدم، اما بعد که بیشتر با فرهنگ و ادبیات ایران آشنا شدم، فیلم‌های عباس کیارستمی روی من تاثیر گذاشتند. از بین شاعران هم بیشترسهراب سپهری، قصیر امین پور و فاضل نظری را دوست داشتم.
او که تنها یک ترم است که در دانشگاه فردوسی تحصیل کرده درمورد بیشترین کمترین نمره‌ای که در ترم گذشته کسب کرده است، یادآور می‌شود: نمره ۱۰ را که کمترین نمره‌ام بوده را از درس شاهنامه گرفته ام که برایش بیشتر از همه تلاش کرده بودم، زیرا متوجه شده بودم، این درس برای من سخت است. بیشترین نمره را نیز از درس تفسیر موضوعی قرآن ویژه دانشجویان خارجی گرفتم.
تحصیل در ایران هر آنچه که توقع داشتم، برآورده ساخت
این دانشجوی آمریکایی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد در مورد انتظارات و توقعات خود از دانشگاه، خاطر نشان می‌کند: دانشگاه فردوسی دانشگاه خوبی است. تمام آنچه را که توقع داشتم دارد، فقط وارد شدن به خوابگاه کمی سخت بود، اما تمام مشکلات را حل کردند. بخش بین الملل خیلی خوب در خدمت دانشجویان خارجی است. فکر می‌کنم دانشجوی خارجی در دانشگاه فردوسی خوشبخت است و او را حمایت می‌کنند.
وی ادامه می‌دهد: بسیاری از افراد از من می‌پرسند دانشگاه فردوسی با دانشگاه آمریکا چه فرقی دارد؛ من می‌گویم خیلی فرق ندارند. در آمریکا صدها دانشگاه هستند که بعضی از آنها بهتر و برخی هم بدتر از دانشگاه‌های ایران هستند.بعضی ایرانیها فکر می‌کنند چون که اینجا ایران است، بد است و در مقایسه با کشورهای دیگر خوب نیست، اما من این موضوع را ندیدم .خود ایرانیها نباید همیشه فکر کنند ایران کمبود دارد و بد است.
ایران را به اندازه آمریکا دوست دارم
بنیامین با اشاره به اینکه من از نظر هویتی نه در ایران هستم، نه در آمریکا، اظهار می‌کند: آمریکا را با همه مشکلاتش به خاطر اینکه وطن من است، دوست دارم؛ وقتی از آمریکا می‌رفتم می‌گفتم چقدرخوب شد و دارم این مشکلات و مردم بی‌سواد و بی‌فرهنگ را ترک می‌کنم، اما حالا که از آمریکا دور شدم متوجه شدم، من آمریکایی هستم چه آنجا را دوست داشته باشم چه نداشته باشم.
وی می‌افزاید: من بعضی وقت‌ها حس می‌کردم آمریکا جای من نیست؛ این مردم من را درک نمی کنند، مسلمانان نیستند و از نظر فرهنگی به ایرانیها نزدیک هستم و آنها را دوست دارم. واقعا نمی توان گفت ایران را از آمریکا کمتر دوست دارم. ایران را خیلی دوست دارم، اما احتمالا بالاخره به آمریکا برمی‌گردم، آنجا برای آینده آرزوهای خوبی دارم.
کنتارو یانو، دانشجوی ژاپنی ۲۲ ساله که حدود دو ماه است به ایران آمده و در حال حاضر در مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه فردوسی مشهدآموزش می‌بیند. درحال حاضر تنها ۳ دانشجوی ژاپنی در دانشگاه فردوسی تحصیل می‌کنند که یانو یکی از آنان است.
کنتارو یانو در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا- منطقه خراسان، می‌گوید: از نوجوانی به زبان فارسی علاقه مند بودم، زیرا این زبان از سمت راست شروع می‌شود، ولی زبان ژاپنی از سمت چپ، که موضوع برایم جالب بود؛ ولی زبان فارسی و ژاپنی از نظر دستور زبان کمی به یکدیگر شباهت دارند، برای مثال هر دو فعل در پایان جمله قرار می گیرند.
وی ادامه داد: زمانی که من در ژاپن زندگی می کردم در دانشکده مطالعات زبان خارجه، رشته ادبیات و زبان فارسی را کمی آموزش دیدم، اما علاقه من به زبان فارسی باعث شد که ایران را برای تحصیل انتخاب کنم.
فضای محدود اتاق خوابگاه آرامشم را برهم می‌زند
این دانشجوی ژاپنی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص شرایط و امکانات رفاهی خود در دانشگاه، عنوان کرد: در حال حاضر در خوابگاه فجر دانشگاه فردوسی زندگی می‌کنم، اما ظرفیت این اتاق خوابگاه بسیار محدود است و من به همراه 5 دانشجوی خارجی در این اتاق اقامت داریم که موجب می شود من آرامش و آسایش نداشته باشم؛ اما امیدوارم خوابگاه‌های جدیدی در دانشگاه فردوسی برای ما دانشجویان خارجی در نظر گرفته باشد زیرا من ناچارم با 6 دانشجوی هم اتاقی دانشجوی خارجی مانند خودم در یک اتاق زندگی کنم. در خوابگاه‌های دردانشگاه‌های ژاپن ظرفیت هر اتاق دو نفر است. اما با توجه به اینکه من باید زبان فارسی خود را تمرین کنم شاید باید بگویم همین اتاق برای من کافی است و من سعی می کنم عادت کنم.
یانو در خصوص تصوراتش درباره ایران می‌گوید: زمانی که در ژاپن دانشگاه می‌رفتم راجع به تاریخ و فرهنگ ایران مطالعه می‌کردم و شنیده بودم که علم پزشکی ایران بسیار پیشرفته است و مردمانش خوش اخلاق و مهمان‌نوازی دارند، اما دوست داشتم که خودم به ایران سفر کنم و تمام آنچه را که مطالعه و یا شنیده بودم، از نزدیک تجربه کنم.
وی در خصوص فرهنگ مردم ایران اضافه می‌کند: اوایل حضورم در ایران از فرهنگ مردم این کشور خیلی تعجب می‌کردم، البته در دانشگاه ژاپن در مورد فرهنگ ایرانیان مطالعه کرده بودم، بنابراین طولی نکشید که به فرهنگ آنان عادت کردم؛ فرهنگ مردم ایران با ژاپن تفاوتی چندانی ندارد، برای مثال در فرهنگ ژاپنی و ایران تعارف کردن رایج است، اما ایرانیان خیلی تعارف می‌کنند و این مساله برای من تعجب برانگیز است.
یانو معتقد است که ایرانیان مردمان خونگرم و مهربانی هستند، اما گاهی اوقات برخی از آنان زیاد صحبت می‌کنند که در برخی مواقع باعث خستگی وی می شود ولی او ناچار است با آنها به گفت و گو ادامه دهد.
این دانشجوی ژاپنی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص مقایسه رابطه استاد و دانشجو در ایران و ژاپن، تاکید می‌کند: می‌توان گفت رابطه میان استاد و دانشجو در ایران بهتر از ژاپن است؛ معمولا دانشجویان در ژاپن با استاد از طریق تماس تلفنی و تلگرام ارتباط برقرار نکرده و تنها از پیامک استفاده می‌کنند، اما در ایران از این ابزار ارتباطی زیاد استفاده می‌شود، در واقع می توان گفت هم دانشجویان و هم اساتید در ژاپن تمایلی برقراری ارتباطات صمیمی ندارند و کاملا رسمی با یکدیگر برخورد می‌کنند.
یانو می‌گوید: در ژاپن رستوران‌های غذاهای ایرانی وجود دارد، ولی من اصلا از این غذاها خوشم نمی‌آمد، اما به مرور شرایط زندگی در ایران باعث شد از آنها خوشم بیاید. یک ضرب‌المثل در رابطه با غذاهای ایرانی شنیده ام که می‌گویند"قیمه قیمه کردن"، اما امیدوارم هیچ‌گاه از این ضرب المثل استفاده نکنم.
تحصیل در ایران را به هموطنانم توصیه خواهم کرد
وی عنوان می‌کند: تحصیل در ایران را به هموطنانم توصیه خواهم کرد، زیرا بسیاری از همکلاسی‌های من در ژاپن دانشگاه فردوسی را نمی‌شناسند و من حتما به آنها از مزیت های این دانشگاه خواهم گفت. من زبان فارسی و مردم ایران را دوست دارم و درحال حاضر از زندگی در ایران و تحصیل در دانشگاه فردوسی بسیار خرسندم و سعی می‌کنم که زبان فارسی خود را تقویت کنم.
این دانشجوی ژاپنی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه می‌دهد: طی این مدت زندگی در ایران و تحصیل در دانشگاه فردوسی مشهد، توانستم رابطه دوستانه‌ای با ایرانیان برقرار کنم و آنها نیز بسیار علاقه دارند با من دوست شوند.
یانو اضافه می‌کند: ایران را دوست دارم، ولی جای خانواده‌ام بسیار خالی است و من هر روز با آنها تماس می‌گیرم؛ پدرم کارمند بازنشسته اداره بازرگانی و مادرم خانه دار است و یک خواهر کوچکتر از خود دارم؛ دوست دارم سه ماه دیگر به ژاپن باز گردم و با آنها دیدار کنم.
وی در رابطه با نقش دانشجویان ژاپنی در تصمیمات کشورش، اظهار می‌کند: دانشجویان ژاپنی در گذشته چندان نقش جدی در کشور بازی نمی‌کردند، اما اخیرا کمی نسبت به مسائل کشور حساس شده‌اند و در برخی از موارد نیز راهپیمایی برگزار می‌کنند؛ اما هنوز این مشارکت کم است؛ در واقع می‌توان گفت یکی از مشکلات اصلی دولت ژاپن کاهش درصد مشارکت مردم در رای‌گیری است. دولت ژاپن تنها به علوم پایه و مهندسی اهمیت می‌دهد و علوم انسانی را نادیده می‌گیرد.
این دانشجوی ژاپنی دانشگاه فردوسی مشهد در پایان در خصوص کشورش می‌گوید: مردمان ژاپن بسیار سخت‌کوش هستند و زمان زیادی را برای کار کردن اختصاص می‌دهند، آنان هر روز هشت ساعت کار می‌کنند و بسیاری از آنان تا نیمه شب فعالیت می‌کنند. لذا می‌توان گفت وضعیت اجتماعی مطلوبی نداریم؛ من پس از این که به ایران آمدم و مردم ژاپن با مردم ایران مقایسه کردم، بیشتر به این مساله پی بردم؛ بنابراین لازم است که مردم ژاپن کمی این سختی‌ها را کنار بگذارند و بیشتر به خود استراحت دهند
عشق به معماری اصیل مرا به ایران کشاند
مهک فاطمه استاریا، 19 ساله اهل کشور هندوستان است که حدود یکسال به ایران آمده و درحال حاضر نیز در رشته معماری دانشگاه فردوسی مشهد تحصیل می‌کند.
مهک فاطمه استاریا در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: من در ابتدای ورودم به ایران به مدت یک سال در حوزه علمیه مشهد تحصیل می کردم و زبان فارسی یاد گرفتم؛ اما من به رشته معماری علاقه بسیاری داشتم، زیرا هنری است که کاربرد زیادی دارد و پس از آشنایی با ایران و معماری غنی آن تصمیم گرفتم در رشته معماری ادامه تحصیل دهم و به تازگی در رشته معماری دانشگاه فردوسی مشهد مشغول تحصیل هستم.
وی در پاسخ به اینکه«چرا ایران را برای تحصیل انتخاب کرده است»، اظهار می‌کند: پدر من در کشور کنگو در آفریقا کار می کند و مادرم خانه‌دار است و یک خواهر و برادر بزرگ‌تر نیز دارم. زمانی که من در هند زندگی می کردم، شاهد تبلیغات مخرب زیادی از جانب برخی کشورها علیه ایران بودم، بنابراین تصورات منفی از این کشور داشتم و همین تردیدها درخصوص ایران باعث شد که درباره این کشور مطالعاتی انجام دهم و سرانجام تصمیم بگیرم که آن را برای ادامه تحصیل انتخاب کنم تا ببینم آیا واقعا این هجمه‌هایی که برخی کشورهای دنیا به ایران وارد می‌کنند، درست است یا خیر که اکنون متوجه شدم تصوراتم اشتباه بود.
این دانشجوی هندی دانشگاه فردوسی مشهد در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه «درس خواندن در کنار دانشجویان ایرانی برای شما با یک زبان متفاوت سخت است یا خیر»، خاطرنشان کرد: درمجموع رشته معماری در هرجا که باشد، دشوار است، با این وجود من در دانشگاه فردوسی با اساتید مشکلی ندارم، زیرا مبحث درسی را برای من ساده بیان می‌کنند و همکلاسی های ایرانیم نیز با من مهربان هستند و اگر موضوعی را متوجه نشوم، آنان به من کمک می‌کنند و من از بودن در کنار دانشجویان ایرانی راضی و ارتباط خوبی با آنان دارم.
مهک فاطمه استاریا اضافه می‌کند: در حال حاضر در خوابگاه پردیس دو دانشگاه فردوسی که ویژه دانشجوهای خارجی، اقامت دارم که در هر اتاق آن ۲ تا ۳ نفر بیشتر حضور ندارند.
وی با اشاره به ارتباط استاد با دانشجویان در کشور هند، عنوان کرد: در هند نیز مانند ایران اساتید با دانشجویان ارتباط زیادی ندارند و معمولا از طریق ایمیل با یکدیگر در ارتباط هستند.
از مهک فاطمه استاریا نظرش را درباره غذاهای ایرانی پرسیدیم، او لبخندی می‌زند و می‌گوید: من یک هندی هستم و تنها غذاهای هندی را می‌خورم و به غذاهای ایرانی علاقه زیادی ندارم، بنابراین غذاهای سلف دانشگاه را نیز نمی خورم و خودم آشپزی می‌کنم.
این دانشجوی هندی دانشگاه فردوسی با اشاره به میزان مشارکت دانشجویان هندی در فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی کشورشان، عنوان می کند: اخیرا در هند مشارکت دانشجویان در فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی کشور افزایش یافته که تاثیراتی نیز به دنبال داشته است، اما هنوز نیازمند مشارکت بیشتر است.
مهک فاطمه استاریا با اشاره به تفریحات جوانان هندی خاطرنشان می‌کند: در هند تفریحات ما تقریبا مشابه ایران است. البته در آکشور ما افراد غیر مسلمان تفریحاتی دارند، که ما مسلمانان از آنها استفاده نمی‌کنیم.
وی یادآور می‌شود: من پیش از ورودم به ایران، درباره شخصیت‌های ایرانی بسیاری از جمله امام خمینی (ره) مطالعه داشته‌ام و سخنانشان و دیدگاه‌هاشان را به خاطر دارم. در مجموع من از کشور ایران راضی هستم.
این دانشجوی هندی دانشگاه فردوسی در وصف کشور خود، خاطرنشان می‌کند: من دوست دارم کل جهان را ببینم، اما از هر چه بگذریم سخن دوست خوش‌تر است. من نمی‌توانم هند را در یک جمله توصیف کنم، اما در یک جمله می‌توانم بگویم «هند هرچه را که هرکس بخواهد، دارد».
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر