تکنیک‌های معامله

نسبت‌های مهم نقدینگی

زهره صفری کارشناس بازار سرمایه در بررسی شرکت‌ها، گاه می‌توان شاهد آن بود که شرکتی در صورت سود و زیان، سودآور است و در ظاهر از وضعیت عملیاتی موجهی برخوردار است؛ اما با بررسی دقیق‌تر آن متوجه می‌شویم که عملیات شرکت، نقدینگی آن، کارآیی دارایی‌های آن و ... دچار مشکلاتی است. نسبت‌های مالی برای کشف این مشکلات بسیار کارآمد هستند و علاوه بر این، می‌توانند راهنمای خوبی برای ریشه‌یابی برخی از این مشکلات باشند.

نسبت‌های نقدینگی یکی از نسبت‌های مالی هستند که بخش مربوط به توانایی مجموعه برای بازپرداخت بدهی‌ها و دیون کوتاه‌مدت را بررسی می‌کند. اگر شما تحلیلگر یا شرکت ارائه‌دهنده تسهیلات هستید، با بررسی نسبت‌های نقدینگی می‌توانید در مورد توانایی شرکت برای بازپرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدتش در آینده قضاوت و تصمیم‌گیری کنید.

نسبت‌های نقدینگی عبارتند از: نسبت جاری، نسبت آنی، نسبت وجه نقد، نسبت بازه دفاعی و چرخه تبدیل وجه نقد.

معروف‌ترین نسبت نقدینگی، نسبت جاری است. این نسبت از تقسیم «دارایی‌های جاری» بر «بدهی‌های جاری» به دست می‌آید. این نسبت در دو حالت «بیشتر از یک» و «کمتر از یک» برای تحلیلگران معنا دارد. اگر عدد این نسبت کمتر از یک باشد، به این معناست که شرکت با بحران نقدینگی مواجه است و توانایی بازپرداخت دیون خود را در کوتاه‌مدت ندارد؛ زیرا کمتر از یک بودن این نسبت یعنی دارایی‌های جاری نمی‌توانند بدهی‌های جاری را پوشش دهند. پس شرکت سرمایه در گردش کافی ندارد و سرمایه در گردش آن منفی است. برعکس، اگر این نسبت بزرگ‌تر از یک باشد، یعنی دارایی‌های جاری بیشتر از بدهی‌های جاری هستند و شرکت توانایی پوشش بدهی‌های کوتاه‌مدت را دارد. پس شرکت سرمایه در گردش مثبت دارد و وضعیت چنین شرکتی برای ارائه تسهیلات مناسب ارزیابی می‌شود.