حمایت، تقویت و تثبیت بازار سرمایه و هدایت نقدینگی به سمت تولید و پروژه‌های صنعتی در بخش تجاری، کارخانه‌ها و تولید در کشور از جمله مسائل مطرح شده در این جلسات بوده است. افزایش سرمایه از محل صرف سهام بدون حق تقدم، بازارگردانی، توجه به زیرساخت‌ها، حجم مبنا، حداقل سفارش، سقف استفاده از اعتبار، استفاده از ابزارهای پوشش ریسک و بیمه سهام، سازوکارهای سهام خزانه و ورود قوی‌تر بانک‌ها به بازار سرمایه از جمله راهکارهایی بوده که تاکنون مطرح شده و توجه فعالان و کارشناسان بازار سرمایه را به خود جلب کرده است. 

در این راستا فعالان بازار سرمایه معتقدند که گر چه ابزارهایی همچون تزریق منابع نقدی برای خرید سهام یا ممانعت از فروش برخی سهامداران عمده می‌تواند به‌طور موقت و در کوتاه‌مدت اصلاح قیمت‌ها را با روندی کاهشی همراه کند، ولی تجربه پیشین در بازار سرمایه ایران نشان داده است که این رویکرد و سیاست‌های این چنینی در بلندمدت پاسخگو نخواهد بود. چراکه برخلاف حرکت ذاتی و طبیعی بازار سرمایه نمی‌توان صرفا با تامین نقدینگی از محل‌های مختلف از جمله صندوق تثبیت بازار یا صندوق توسعه ملی روند طبیعی بازار را تغییر داد. در واقع بازار سرمایه نیازمند راه‌اندازی و ورود ابزاری است که در روزهای منفی و نزولی بازار، نقش مهمی ایفا کند و بازار را از ریزش بیشتر نجات دهد.

 به نظر می‌رسد استفاده از اوراق اختیار فروش تبعی یکی از زمینه‌هایی است که ‌می‌توان با استفاده از آن تا حد زیادی ریسک‌های سهم‌ را پوشش داد. اقدام موثر دیگری نیز که در روزهای اخیر در اخبار منتشر شده امکان انتشار سهام خزانه توسط شرکت‌ها و این موضوع است که شرکت‌ها بتوانند سهام خود را در بازار خرید و فروش کنند. همچنین نظرسنجی که از فعالان بازار سرمایه انجام شده، همگی متفق القول بودند که ایجاد صندوق هجینگ (Hedge Fund) در شرایط فعلی می‌تواند راهگشا باشد. صندوق هجینگ، صندوق سرمایه‌گذاری انعطاف‌پذیری است که می‌تواند با استراتژی‌های مختلف سرمایه‌گذاری در بازارهای مختلف داخلی، بین‌المللی و در دو جهت بازار صعودی و به‌ویژه نزولی کاربرد داشته باشد.