عاقبت اختلافات هند و چین به کجا می‌رسد؟
هیمالیای خطرناک
در زمستان، دما می‌تواند تا منفی ۴۰درجه کاهش یابد. شرایط تاریک و مناظر بایر می‌تواند ناامیدی را در کسانی که پا روی زمین می‌گذارند، ایجاد کند. یک دیپلمات سابق هندی که اکنون برای یک سازمان بین‌المللی بودایی در دهلی کار می‌کند، به نیویورک‌تایمز گفت: «من در آن مکان‌ها بوده‌ام. وقتی بازدید می‌کنید، به این فکر می‌کنید که چه کسی این منطقه را می‌خواهد؟» اما دولت-ملت‌ها به قلمرو این‌گونه نگاه می‌کنند. مهم نیست که چقدر متروک باشد. به همین دلیل است که هند و چین ارتش‌های خود را در این ارتفاعات در امتداد مرزهای نامشخص و در بسیاری از نقاط مورد مناقشه بین دو کشور مستقر کرده‌اند. در غیاب هرگونه حصار یا سیم خاردار برای تعیین محدوده قلمرو، سربازان هر کشور در هنگام انجام گشت‌زنی در امتداد آنچه به عنوان خط کنترل واقعی شناخته می‌شود، با ابهام قابل توجهی برخورد می‌کنند. وینود باتیا که به‌عنوان مدیر کل عملیات نظامی ارتش هند خدمت می‌کرد و اکنون بازنشسته شده است، آن را یک خط مرزی از برداشت‌ها توصیف می‌کند.
او ادامه داد: در واقع چهار خط است. یکی برداشت هندی‌ها از خط کنترل واقعی است. یکی دیگر از درک چینی‌ها از خط کنترل واقعی است. سوم، درک هندی‌ها از درک چینی‌ها از خط کنترل واقعی است؛ زیرا ما برداشتی مبتنی بر خط گشت‌زنی آنها داریم و چهارمین، البته، درک چینی‌ها از درک هندی‌ها از خط کنترل واقعی است. این عدم وضوح به این معنی است که چندین مکان در امتداد مرز وجود دارد که در عمل سرزمینی غیرقانونی است؛ جایی که سربازان هندی و چینی هر دو در آنجا گشت‌زنی می‌کنند. سربازان از هر طرف به‌طور معمول پاکت‌های سیگار خالی و قوطی‌های آبجو را به‌عنوان نشانه‌ای از ادعای سرزمینی پشت سر خود جا می‌گذارند. در عین حال، طبق توافق‌نامه سال۱۹۹۶ بین دو کشور که استفاده از سلاح گرم و مهمات در مرز را ممنوع می‌کند، سربازان هر طرف از نظر قانونی موظف به رعایت خویشتن‌داری در هنگام گشت‌زنی هستند.
هنگامی که واحدهای دو طرف با یکدیگر برخورد می‌کنند، از یک پروتکل مورد توافق طرفین پیروی می‌کنند تا از رویارویی جلوگیری کنند. باتیا می‌گوید: «ما بنری را بیرون می‌آوریم که به زبان انگلیسی و چینی می‌گوید: شما در قلمرو ما هستید. لطفا برگردید و آنها یک بنر دارند که به زبان هندی و انگلیسی نوشته شده است: «شما در قلمرو ما هستید. خودت برگرد.» از نظر تاریخی، چنین رویارویی‌هایی به‌صورت مسالمت‌آمیز حل شده است. با این حال، در سال‌های اخیر، گاهی اوقات رویارویی‌ها به درگیری تبدیل شده است. برای مثال، یک شب در اوایل دسامبر۲۰۲۲، صدها سرباز چینی تلاش کردند در چهار نقطه، دیوار سنگی را در امتداد خط الرأس مرزی در فلات یانگ تسه، واقع در قسمت شرقی مرز در شرقی‌ترین ایالت هند، آروناچال پرادش، بشکنند؛ جایی که چین مدعی است بخشی از تبت است.
بر اساس گزارش‌های مطبوعات هند سربازان چینی به چوب‌هایی مجهز بودند که بر سر آنها میخ قرار داشت و برخی از آنها شوکر همراه خود داشتند. اگرچه این واقعه تلفات جانی نداشت، این درگیری خشونت‌آمیز بود و آن را به شدیدترین درگیری از زمان درگیری ژوئن۲۰۲۰ در دره گالوان تبدیل کرد که برای ۲۰سرباز هندی و حداقل چهار سرباز چینی کشنده بود. اپیزودهایی مانند گالوان و یانگ تسه منعکس‌کننده دوران افزایش خصومت بین دو کشور است که به‌طور کلی در دهه‌های پس از جنگ در سال۱۹۶۲، روابط صلح‌آمیز را حفظ کرده‌اند. امروزه، هند و چین هر کدام حدود ۶۰هزار سرباز را در امتداد خط کنترل واقعی مستقر کرده‌اند و این می‌تواند این نقطه را تبدیل به بالقوه‌ترین نقطه برای درگیری بین دو کشور کند.
