رفیق ترامپ احتمالا به پارلمان بریتانیا راه مییابد
روزهای خوب فاراژ
«استفان کسل» در گزارش ۲۶ژوئن در نیویورکتایمز نوشت، فاراژ با خوشحالی با اشاره به حزب حاکم که در نظرسنجیهای پیش از انتخابات ۴ژوئیه بهشدت عقب است، گفت: «محافظهکاران وحشتزده هستند.» او در یک سخنرانی که به اهدافی از پناهجویان گرفته تا بیبیسی حمله میکرد، افزود: بریتانیا «ملت در هم شکستهای» شده است. فاراژ، ۶۰ساله، یک چهره قطبیساز، متعصب و یک سخنور بسیار ماهر، به محافظهکاران کمک کرد تا در انتخابات سراسری گذشته با نامزد نکردن نامزدهای «حزب برگزیت» خود در برخی حوزههای کلیدی به پیروزی قاطع برسند. اینبار برنامه او نسبتا متفاوت است. او میخواهد محافظهکاران را با بهدست آوردن آرایشان نابود کند، سپس بقایای حزب را جایگزین یا تصاحب کند.
در اوایل مبارزات انتخاباتی، پس از اینکه یک روزنامهنگار از او پرسید که آیا میخواهد حزب «اصلاح» را با محافظه کاران ادغام کند، او پاسخ داد: «بیشتر شبیه به تصرف قدرت است، پسر عزیز.»فاراژ هفتبار برای انتخاب شدن در پارلمان بریتانیا تلاش کرده و شکست خورده است و حزب او یعنی حزب «اصلاح بریتانیا» بعید است که بیش از تعداد انگشتشماری کرسی تحت سیستم انتخاباتی که احزاب کوچک را مجازات میکند، بهدست آورد. اما برای دو دهه او گفتوگوهای سیاسی در بریتانیا را شکل داده است، انگیزه برگزیت را پیش برده، محافظهکاران را کنار زده و آنها را به سمت راست سوق داده است. پیروزی در کلاکتون میتواند او را بهعنوان یک میانجیگر قدرت در نبرد برای روح «حزب محافظهکار» معرفی کند. در مصاحبهای که هفته گذشته در دفتر مبارزاتی خود در کلاکتون در بالای یک پاساژ داشت، فاراژ آرام و با اعتماد به نفس بود، شوخی میکرد و به وضوح از بازگشت خود به خط مقدم سیاست لذت میبرد.فاراژ با اشاره به انتخابات سال۱۹۹۳ گفت: «چیزی که ما به آن نگاه میکنیم، کانادا در سال۹۳ است که در آن اصلاحات در واقع برعکس، حزب محافظهکار موجود را تحت کنترل خود درآورد.»
او گفت: «این یک مدل ممکن است» و افزود که اصلاحات ممکن است طی پنجسال آینده بهطور ارگانیک رشد کند. کلاکتون آخرین ایستگاه در خط راه آهن در شمال شرق لندن است. تاریخ آن از سال۲۰۱۴، زمانی که یک قانونگذار محافظهکار «داگلاس کارزول» به حزب پوپولیستی «استقلال بریتانیا» (UKIP) - که در آن زمان فاراژ رهبری میکرد- پیوست. کارزول مجددا در انتخابات پیروز شد و یکی از دو قانونگذار شد که تا به حال نماینده UKIP در پارلمان بریتانیا بوده است.این شهر -که سطوح بالایی از بیکاری و فقر داشت- به کانونی برای سیاستگذاران و ستوننویسانی تبدیل شد که تلاش میکردند موج سیاست پوپولیستی را درک کنند. در سال۲۰۱۶، کلاکتون تقریبا ۷۰درصد به خروج از اتحادیه اروپا رای داد. فاراژ به من گفت که کلاکتون «پایان خط» است؛ اما همچنین مکانی است که مردم «احساس میکنند خیلی، بسیار، انگلیسی هستند، واقعا با انگلیسی بودنشان همذات پنداری میکنند و بدیهی است که برای روزهای باشکوه این منطقه ساحل سوگواری وجود دارد.» در سال۲۰۱۹، «گیلز واتلینگ»، محافظهکار، با ۷۲درصد آرا انتخاب شد.
در مواقع عادی، اکثریت ۲۵هزار نفریاش تقریبا شکستناپذیر خواهد بود. اما این زمانها برای محافظهکاران عادی نیست. در انتخابات۲۰۱۹، حزب «برگزیت» فاراژ از اینجا نامزد نشد. واتلینگ به درخواستها برای مصاحبه پاسخ نداد؛ اما کریس گریفیتس، یک فعال محافظهکار اذعان کرد که فاراژ «چیزی را روشن کرده است که احتمالا یک کمپین بسیار بیرحمانه خواهد بود.» موریس الکساندر، یکی دیگر از فعالان محافظهکار که والدینش در حوالی جنگ جهانی دوم از بلژیک به بریتانیا آمدند، نسبت به فاراژ چندان مثبت نبود. او گفت: «فاراژ مرا میترساند.» مهاجرت در سخنرانی فاراژ در کلاکتون مانند بسیاری از سخنرانیهای او برجسته بود. او گفت: «کیفیت زندگی ما برای تکتکمان در نتیجه این انفجار جمعیت کاهش یافته است.» وی افزود: «زمان آن فرا رسیده که بایستیم و بگوییم دیگر بس است.»