ماریا بورزونوا، روزنامه‌نگار روسی، می‌گوید: «او ممکن است مانند دیگران فراز و نشیب‌هایی داشته باشد، اما به خودش، به درستی‌اش اطمینان دارد.» او در میان گروه کوچکی از دوستان گرشکویچ است که وظیفه مهم گرفتن نامه‌هایش را دارند. در مرکز ادعاهای مربوط به گرشکویچ یک خلأ وجود دارد: «عدم وجود مدرکی که توسط مقامات روسی برای جاسوس بودن او مطرح شده باشد.» محاکمه او در یکاترینبورگ محرمانه اعلام شد و ناظران حق حضور در دادگاه نداشتند. همچنین وکلای او از افشای علنی هر چزی منع شده‌اند. اندکی قبل از شروع دادگاه در ساعت ۱۱صبح به وقت محلی، روزنامه‌نگاران اجازه گرفتند از گرشکویچ که اخیرا سرش را تراشیده بود، درحالی‌که در یک قفس شیشه‌ای در سالن دادگاه ایستاده بود، فیلم‌برداری و عکس‌برداری کنند. طبق بیانیه دادگاه منطقه‌ای محل برگزاری دادگاه، رسیدگی اندکی پس از آن آغاز شد.

آلمار لاتور، ناشر وال‌استریت ژورنال، در مصاحبه‌ای گفت: «ما فکر می‌کنیم که این یک محاکمه ساختگی است که بر اساس اتهامات جعلی است. بنابراین این دادرسی مضحک خواهد بود.» او افزود که نمی‌توان پیش‌بینی کرد که چگونه یک محاکمه بر تلاش‌ها برای آزادی گرشکویچ تاثیر می‌گذارد. در محاکمات روسی، محکومیت تا حد زیادی یک نتیجه قطعی است، به‌ویژه زمانی که -مانند این مورد- کرملین به این موضوع حساس شده باشد. قاضی رسیدگی‌کننده به این پرونده به یک خبرگزاری محلی گفته که مایه مباهات اوست که در یک دهه فعالیت حرفه‌ای، تنها چهار متهم را تبرئه کرده است. دوستانش می‌گویند که برای بیش از پنج سال، گرشکویچ، یک شهروند آمریکایی که در نیوجرسی بزرگ شده، به‌عنوان یک خبرنگار در روسیه حاضر بوده و این کشور را دوست داشته است. وزارت خارجه روسیه هم بارها اعتبارنامه گزارشگری او را صادر کرده است.