همچنین از طرف جمهوری‌خواهانی که خطرات تغییرات آب و هوایی را کم اهمیت جلوه داده‌اند، حمایت می‌شود؛ اما استدلال آنها این است که انرژی هسته‌ای می‌تواند اقتصاد و امنیت انرژی کشور را تقویت کند. جاشوا فرید که برنامه «آب و هوا و انرژیِ راه سوم» را در یک اندیشکده چپ میانه رهبری می‌کند، می‌گوید: «مشاهده اینکه چگونه قدرت هسته‌ای پیشرفته، دو حزبی شده، بسیار جذاب است. این موضوعی نیست که در آن شکاف حزبی یا ایدئولوژیک بزرگی وجود داشته باشد.» این لایحه به کمیسیون تنظیم مقررات هسته‌ای که بر نیروگاه‌های هسته‌ای کشور نظارت دارد، هدایت خواهد شد تا فرآیندهای خود را برای تصویب طرح‌های رآکتور جدید ساده‌تر کند. این قانون که توسط صنعت هسته‌ای حمایت می‌شود، همچنین استخدام در کمیسیون را افزایش می‌دهد، هزینه‌های متقاضیان را کاهش می‌دهد، جوایز مالی را برای انواع جدید رآکتورها تعیین می‌کند و توسعه انرژی هسته‌ای در سایت‌های بازنشسته نیروگاه‌های زغال‌سنگ را تشویق می‌کند.

جف دانکن، نماینده جمهوری‌خواه کارولینای جنوبی، یکی از حامیان اصلی این لایحه گفت که این تغییرات روی هم به «مهم‌ترین به‌روزرسانی سیاست انرژی هسته‌ای در ایالات متحده در طی یک نسل» می‌انجامد. در سنا، جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها قوانین خود را برای ارتقای انرژی هسته‌ای نوشته‌اند. انتظار می‌رود که دو کمیسیون درگیر در این ماجرا در ماه‌های آینده درباره چگونگی حل کردن اختلافات خود بحث کنند؛ اما تصویب نهایی تضمین نشده است؛ به‌ویژه با وجود بسیاری از لوایح که هنوز بلاتکلیف باقی مانده‌اند. جاشوا فرید گفت: «اگر کنگره به خوبی کار کند، این یکی از آن لایحه‌هایی است که انتظار می‌رود، زودتر از موعد تصویب شود.» انرژی هسته‌ای در حال حاضر ۱۸درصد برق آمریکا را تولید می‌کند؛ اما از سال۱۹۹۶ تنها سه رآکتور در ایالات متحده تکمیل شده است.

اگرچه برخی از دوستداران محیط‌زیست همچنان نگران زباله‌های رادیواکتیو و ایمنی رآکتور هستند، اما بزرگ‌ترین مانعی که امروز انرژی هسته‌ای در آمریکا با آن روبه‌رو است، هزینه است. ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای متعارف بسیار پرهزینه شده است و برخی از تاسیسات برقی ورشکسته شد‌‌اند. دو رآکتور اخیر ساخته شده در نیروگاه اتمی «وُژتل» در گرجستان ۳۵میلیارد دلار هزینه داشته که دو برابر برآورد اولیه است. در واکنش به این هزینه‌های بالا، نزدیک به دوازده شرکت در حال توسعه نسل جدیدی از رآکتورهای کوچک‌تر هستند که کمی از رآکتورهای «وُژتل» کوچک‌تر است. امید این است که این رآکتورها قیمت اولیه کمتری داشته باشند و ریسک کمتری برای شرکت‌های برق سرمایه‌گذاری داشته باشند. این به‌نوبه خود می‌تواند به صنعت کمک کند تا با ساختن دوباره همان نوع رآکتور، هزینه‌ها را کاهش دهد.