توسعه تجدیدپذیرها نیازمند واقعی کردن قیمت برق
به گفته وی، روش نخست بر تحویل سوخت صرفه‌‌‌جویی‌شده (مصرف‌نشده) به نیروگاه‌‌‌های تجدیدپذیر استوار است؛ به این معنی که میزان سوخت مصرفی نیروگاه‌‌‌های حرارتی به ازای تولید هر کیلووات ساعت برق محاسبه می‌شود و این میزان سوخت به عنوان صرفه‌‌‌جویی نیروگاه‌‌‌های تجدیدپذیر به آنها تحویل داده می‌شود. این مسوول ادامه داد: در روش دوم، صنایع انرژی‌‌‌بر به روش‌های تشویقی (عدم‌قطع برق آنها در مواقع پیک) یا تکلیفی (ماده ۱۶ قانون جهش تولید دانش‌بنیان: صنایع بالای یک مگاوات موظفند در سال نخست یک‌درصد و در مدت پنج سال پنج‌درصد از برق مصرفی خود را از تجدیدپذیرها تامین کنند) نیروگاه تجدیدپذیر احداث می‌کنند. عنانی اضافه کرد: وابستگی روش‌های مبتنی بر سوخت صرفه‌‌‌جویی‌شده به بودجه‌‌‌های سنواتی که پرداخت تعهدات دولت را با ریسک بالا مواجه می‌کند و درگیر کردن صنایع در حوزه‌‌‌ای که تخصص اصلی آنها نیست را می‌توان نقاط ضعف چنین راهکارهایی عنوان کرد.
وی با اشاره به اینکه یکی از راهبردها به منظور توسعه انرژیهای تجدیدپذیر، تحویل سوخت صرفه‌‌‌جویی‌شده یا معادل نقدی آن به سرمایه‌گذاران است، متذکر شد: مشکلی که در این زمینه وجود دارد بر اساس تبصره ۱۴ قوانین بودجه کشور، همه درآمدهای حاصل از فروش گاز و فرآورده‌‌‌های نفتی به حساب سازمان هدفمندی یارانه‌‌‌ها واریز می‌شود و پس از پرداخت یارانه‌‌‌ها (یارانه نقدی، دارو، گندم و …)، مبلغ صورت وضعیت‌‌‌ها به سرمایه‌گذاران پروژه‌‌‌های تجدیدپذیر تحویل داده می‌شود که در عمل و به علت محدودیت بودجه تبصره ۱۴، بخش زیادی برای یارانه‌‌‌ها پرداخت می‌شود و بر این اساس منابع کافی برای تخصیص به سرمایه‌پذیر و پرداخت به تولیدکنندگان برق تجدیدپذیر باقی نمی‌‌‌ماند. عنانی در ادامه، علت عدم‌تمایل سرمایه‌گذاری را در دو بخش عدم‌پرداخت صورت‌‌‌وضعیت‌‌‌های تولیدکنندگان برق و نبود منابع برای تامین مالی پروژه‌‌‌ها عنوان کرد و گفت: چند راهکار برای توسعه تجدیدپذیرها وجود دارد، نخست، حل مشکل عدم‌پرداخت صورت وضعیت‌‌‌ها و لازم است که سازوکار بودجه و به‌ویژه تبصره ۱۴ تغییر کند.
وی توضیح داد: به این معنا که سوخت صرفه‌‌‌جویی‌شده نیروگاه‌‌‌های تجدیدپذیر نباید مشمول گردش هدفمندی شود. در این راستا اقدامات اولیه‌‌‌ای مانند تشکیل حساب بهینه‌‌‌سازی انجام شده است، اما همچنان تا حل این مشکل فاصله وجود دارد. به گفته نایب‌رئیس هیات‌مدیره انجمن انرژیهای تجدیدپذیر ایران، ما در کشور سالانه پنج‌درصد رشد مصرف برق داریم، بر این اساس در یک بازه ۱۴ تا ۱۵ساله مصرف برق کشور دو برابر می‌شود، با توجه به کمبود منابع گاز در کشور، عمده این میزان برق باید از طریق تجدیدپذیرها تامین شود و این به معنی نیاز به حدود ۵۰ تا ۶۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری فقط در بخش تولید است.
