نیویورک‌تایمز با ساکنان باریکه مصاحبه کرد
آوارگی ۲میلیون نفر در غزه
«هیبا یازبک» در گزارش ۲۴دسامبر برای نیویورک‌تایمز نوشت، خانواده احمد از جمله ۱.۹میلیون غزه‌ای هستند که سازمان ملل می‌گوید از زمانی که اسرائیل بمباران بی‌وقفه خود را آغاز کرد و عملیات زمینی خود را در تلافی حملات ۷اکتبر حماس به اسرائیل گسترش داد، آواره شده‌اند. «ایهاب احمد»، ۴۵ساله گفت که آنها سه هفته پیش به محله جنوبی «المواسی» غزه آمدند، درست زمانی که زمستان فرا رسید. این خانواده هفت‌نفره در یک چادر کوچک که با استفاده از ورق‌های نایلونی گران‌قیمت و چند تخته چوبی ساخته بودند، پناه گرفتند. او افزود که آنها این چادر را به‌صورت مشترک با ۱۶نفر دیگر از بستگانشان استفاده می‌کنند.
احمد گفت که در طول روز، او و پسران بزرگش سعی می‌کنند هیزم و مقوا پیدا کنند تا آتش کوچک را همواره روشن نگه دارند و از آن برای پختن و گرم ماندن استفاده کنند. احمد روز یکشنبه در یک مصاحبه تلفنی گفت: «من با شما در حالی صحبت می‌کنم که آتش ما سوسو می‌زند.» در پس‌زمینه، صدای سرفه‌های بی‌وقفه‌ای شنیده می‌شد. وی افزود: «دود به ریه‌های ما نیز آسیب می‌رساند.»سازمان ملل متحد و سایر گروه‌های حقوق بشری در روزهای اخیر نگرانی‌های فزاینده‌ای را درباره گسترش بیشتر بیماری‌های منتقله از طریق آب مانند وبا و اسهال مزمن در غزه با کمبود آب سالم و شرایط غیربهداشتی ابراز کرده‌اند. بر اساس گزارش یونیسف، کودکان به‌شدت تحت تاثیر افزایش نرخ بیماری‌های عفونی بوده‌اند. احمد گفت که تنها دختر و کوچک‌ترین فرزندشان یعنی «جانا»، ۹ساله نزدیک به دو هفته است که درد شدید شکم داشته که احتمالا به‌دلیل کم‌آبی شدید بوده است. او گفت که نتوانسته فرزندش را به بیمارستان یا کلینیک برساند؛ زیرا معدود مراکز پزشکی که هنوز فعال هستند کاملا تحت فشار هستند و دسترسی به آنها با پای پیاده دشوار است.
احمد گفت: «او از درد فریاد می‌کشد و تنها کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که مقداری از آب باران را به او بدهیم تا بنوشد.» هوا گرم بود که خانواده احمد و پنج فرزندشان برای اولین‌بار از خانه خود در شهر «بیت حانون» در شمال شرقی کشور در روزهای اولیه جنگ فرار کردند. خانم احمد گفت، مثل خیلی‌های دیگر، آنها هم پیش‌بینی نمی‌کردند که برای این مدت طولانی مجبور به ترک خانه و کاشانه شوند. این خانواده تنها با چند مدرک شناسایی و چند دست لباس تابستانی فرار کرده بودند. آقای احمد افزود: «من به دنبال لباس گرم در بازارهای خیابانی دست دوم بودم؛ اما آنها به قیمت‌های وحشتناکی به فروش می‌رسند که توان پرداخت آن را نداشتم.»
وی افزود: «۲۳روز است که ما در تلاشیم تا پتو و تشک پیدا کنیم. ما روی یک ملحفه نازک می‌خوابیم و شن‌ها را به شکل بالشی در می‌آوریم تا سرمان را استراحت دهیم.» هفته گذشته، «طبقه‌بندی مرحله امنیت غذایی یکپارچه»، یک مشارکت بین‌المللی از سوی سازمان‌های امدادی، کل جمعیت غزه را از نظر دسترسی به غذا در شرایط بحرانی طبقه‌بندی کرد. مانند بسیاری از خانواده‌های آواره دیگر، احمدها نیز که از آغاز جنگ چهار بار کوچ کرده‌اند، برای یافتن آب و غذا با مشکل مواجه شده‌اند.
