زمانی که او در سال۲۰۱۵ میلادی در حدود ۹۰سالگی درگذشت «جان کری» از وی تحت عنوان «مردی خردمند و دارای بینش» یاد کرد و «کریستین لاگارد» رئیس وقت صندوق بین‌المللی پول او را «حامی قوی زنان» توصیف کرده بود. با این وجود، در چندین روایت از میراث عبدالله برای چهار دختر زندانی‌اش یاد شده است. به گفته چندین نفر که از طریق تلفن همراه با آنان در ارتباط بودند شاهدخت‌ها به نام‌های سحر، محا، هاله و جواهر در زمان مرگ پدرشان نزدیک به پانزده سال در اسارت بودند. ظاهرا آنان بلافاصله پس از اینکه مادرشان یکی از همسران پادشاه برای فرار از کنترل او به لندن گریخت، زندانی شده بودند. آنان در محوطه کاخ در جده در ساختمان‌های به‌شدت محافظت‌شده و رو به دریای سرخ نگهداری می‌شوند؛ جایی که گفته می‌شود از دسترسی به دارو، غذای کافی و مراقبت پزشکی محروم شده‌اند.

خبر حبس شدن آنان در سال۲۰۱۴ زمانی که سحر و جواهر با خبرنگاران تماس گرفتند، منتشر شد. با این وجود، رهبران جهان به این موضوع توجهی نکردند. ملک عبدالله تنها حاکم خلیج‌فارس نیست که متهم به سرکوب وحشیانه زنان خانواده‌اش شده است. در ماه مه سال جاری گزارش شد شیخ «محمد بن‌راشد آل‌مکتوم» امیر دبی و نخست‌وزیر امارات متحده عربی دختران اش شمسا و لطیفه را پس از تلاش برای فرار از کنترل وی سال‌ها تحت شکنجه و زندان قرار داد. حاکمان عربستان سعودی و امارات در ظاهر برابری جنسیتی را در مرکز برنامه‌های خود برای تنوع بخشیدن به اقتصاد و انباشت قدرت جهانی قرار داده‌اند: ورود زنان به نیروی کار، انتصاب زنان در پست‌های کلیدی وزارتی و گماشتن زنان در منصب سفیر. چنین اقداماتی به‌طور گسترده توسط دولت‌های غربی که مشتاق حفظ روابط با آن دو کشور صادرکننده بزرگ نفت جهان هستند با استقبال مواجه شده، اما بسیاری از کارشناسان آن را ناکافی می‌دانند. زنان در هر دو کشور تحت یک سیستم سخت‌گیرانه قیمومیت مردانه زندگی می‌کنند که طبق آن افرادی که از خط و خطوط سنتی مردسالار خارج می‌شوند به‌شدت مجازات خواهند شد.

اطاعت در میان زنان در محافل سلطنتی برای قدرت مطلق مردان امری حیاتی است. «محمد بن‌سلمان» ولیعهد سعودی که پس از مرگ عبدالله به حاکم واقعی تبدیل شد، اصلاحات حقوق زنان را به‌عنوان بخشی از برنامه چشم‌انداز۲۰۳۰ خود برای مدرنیزاسیون اقتصاد عربستان انجام داده است. او همچنین اعضای خانواده سلطنتی را که تهدیدی برای اقتدار او محسوب می‌شدند، بازداشت کرده است. حقوق زنان برای کسانی است که روایت دولت را پذیرفته‌اند، اما زنانی که آن را به چالش می‌کشند محبوس می‌شوند. «علی الاحمد» یک محقق سعودی مخالف حکومت سعودی در واشنگتن می‌گوید در حدود سال۲۰۱۳ میلادی از طریق یک پیام ناشناس در توییتر از چهار شاخدخت زندانی اطلاع پیدا کرده بود. هنگامی که آنان پیام‌هایی را رد و بدل می‌کردند او در نهایت خود را «سحر» معرفی کرد و گفت که یکی از شاهدخت‌های زندانی است. پادشاه اسبق عربستان سعودی در طول عمر طولانی‌اش سی و پنج فرزند با تعداد زیادی همسر داشت. مادر سحر «الانود الفایز» یک نجیب‌زاده اردنی الاصل بود.

الفایز و دخترانش برای مدتی از آزادی نسبی برخوردار بودند، اما روابط او با پادشاه زمانی که فایز به‌دلیل نداشتن فرزند پسر برای خاندان سلطنتی مورد سرزنش قرار گرفت تیره و تار شد. فایز به لندن گریخت. فایز امیدوار بود که دخترانش نیز بتوانند به او بپیوندند. در عوض، آنان در کاخ حبس شدند. سحر پیش از محبوس شدن یک اسکی‌باز و غواص ماهر بود. او مسلط به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی بود. او همچنین یک نقاش و مجسمه‌سازمشتاق بود و تصاویری از آثار هنری‌اش را برای الاحمد ارسال کرد. در یکی از آثار او پرنده کوچکی در یک قفس به شکلی استادانه به تصویر کشیده شده است؛ پرنده‌ای که سرش در یک کیسه پلاستیکی محصور شده است. او همچنین عکس‌هایی از محل زندگی‌اش فرستاد. سحر گفته بود که در همان ساختمان جواهر خواهر کوچک‌ترش حبس شده است.

آن دو گوشی تلفن همراهی به دست آورده بودند که می‌توانستند از طریق آن با مادرشان صحبت کنند؛ اما ارتباط شان با مها و هاله خواهران دیگرشان را که در اتاق‌هایی جداگانه نگهداری می‌شدند، از دست داده بودند. الاحمد با فایز مادر شاهدخت‌ها تماس گرفت تا درباره علنی کردن وضعیت بد دخترانش با او مشورت کرده است تا شکایتی را به سازمان ملل متحد ارائه کند. به نظر می‌رسد سازمان ملل متحد که نماینده دولت‌ها و نه ملت‌هاست در این‌باره هیچ پاسخی‌ نمی‌دهد.