در این دوره یک طیف فکری شکل گرفت که در یک سوی آن «حزب اجتماعیون عامیون» قرار داشت که بر آموزش همگانی رایگان، برابری حقوقی و حق رای زنان تاکید می‌کرد و در سوی دیگر آن، برخی از نیروهای مذهبی محافظه‌کار  قرار داشتند که در مقابل تغییر در وضعیت زنان ایستادگی می‌کردند و معتقد بودند حق تحصیل زنان و تساوی حقوقی زنان و مردان خلاف شرع است.  در میانه این طیف نیز نیروهای معتدلی نظیر حزب «اعتدالیون» قرار داشتند که درخصوص تغییر وضعیت زنان، بسیار محتاط بودند و مطلوبیت تحصیل دختران را منوط به حفظ شعائر و قوانین اسلام می‌دانستند.

از مقاله «سیاست جنسیت در ایران معاصر، نقش دولت در تغییر وضعیت و حقوق زنان»، نوشته دکتر الهه صادقی