نگاه دیگران-بخش صد و بیست‌ویکم
استاد بازی‌‌ها: هنری کیسینجر و هنر دیپلماسی خاورمیانه‌‌ای
اروپا و ژاپن پیش‌تر با نافرمانی از ایالات‌متحده واکنش نشان داده بودند. در ۶نوامبر، درحالی‌که کیسینجر عازم قاهره بود، ۹ وزیر امور خارجه «جامعه اقتصادی اروپا» - پیشگام اتحادیه اروپا - با صدور بیانیه‌ای از اسرائیل خواستند به خطوط ۲۲اکتبر بازگردد. آنها همچنین خواستار اجرای قطعنامه۲۴۲ شورای امنیت سازمان ملل شده و خاطرنشان کردند که این قطعنامه اسرائیل را ملزم به عقب‌نشینی از سرزمین‌های اشغال‌شده سال۱۹۶۷ کرده است. تیتر صفحه اول در مطبوعات آمریکایی در آن هفته اخباری مبنی بر ملاقات‌های کیسینجر با رهبران عرب همراه با گزارش‌هایی مبنی بر اقدامات حفاظت از سوخت، مالیات احتمالی بنزین، محدودیت سرعت پنجاه مایل در ساعت در جاده‌های ایالتی و نشانه‌هایی از خاموشی را به همراه داشت. جلسات اطلاعاتی کیسینجر شامل هشدارهای وحشتناک درباره هراس در اروپا و کمبود شدید بنزین در «میدوست» و شمال شرقی ایالات‌متحده و چشم‌انداز یک بحران شدید انرژی در زمستان بود که تنها یک ماه دیگر می‌رسید.
کیسینجر یک هفته قبل در رویارویی خود با مایر در «خانه بلر» به این فشارها بر ایالات‌متحده اشاره کرده بود تا بر استدلال خود تاکید کند که مایر باید امتیازات خود را با او [کیسینجر] هماهنگ کند؛ اما درحالی‌که او [کیسینجر] از این شبح به‌عنوان اهرم فشار استفاده می‌کرد، در مقابل پیوند تحریم نفتی به امتیازات اسرائیل نیز مقاومت قاطعانه‌ای نشان می‌داد؛ هرچند هیچ اعتباری در اسرائیل برای این کار دریافت نکرد. اگرچه او علائم هشداردهنده را جدی نگرفته بود، اما به سرعت متوجه شد که تحریم، دیپلماسی او را پیچیده کرده است. در ۲۳اکتبر، این مساله پیام را رساند، زمانی که شاهزاده فهد پیامی شفاهی به او فرستاد که تاکید می‌کرد: «تا زمانی که اسرائیل سرزمین‌های عربیِ فراتر از مرزهای خود را در اشغال داشته باشد، تحریم نفت برای ایالات‌متحده ادامه خواهد داشت همان‌طور که قبل از جنگ ژوئن ۱۹۶۷ وجود داشت.» درست همان‌طور که وقتی فکر می‌کرد شوروی، آمریکا را به مداخله نظامی تهدید می‌کند واکنش بسیار بدی نشان داده بود، پاسخ او [کیسینجر] به این اقدام عربستان نیز رویارویی با آن بود. او در جلسه کارکنان خود در ۲۳اکتبر گفت: «ما آن را می‌شکنیم.»
او [کیسینجر] به طرفین عرب و اروپایی به یکسان اصرار می‌کرد که دیپلماسی ایالات‌متحده را نمی‌توان محصول فشار نفت اعراب دانست؛ زیرا این امر فقط باعث وسوسه بیشتر می‌شود. وی گفت: «اگر [سعودی‌ها] زمستان سردی را بر ما تحمیل کنند، انگیزه کمتری برای ما به‌منظور ادامه دیپلماسی وجود خواهد داشت.» عبارت «ما نمی‌توانیم زیر تهدید یا باج‌گیری کار کنیم» به سخنان همیشگی او تبدیل شد و ازآنجاکه او به این قضاوت قاطع رسیده بود که ایالات‌متحده نه منفعت و نه توانایی تحمیل خطوط ۱۹۶۷ بر اسرائیل را دارد، به‌جای متقاعد کردن اسرائیل به شرکت در روند عقب‌نشینی تدریجی، او [کیسینجر] این را غیرعاقلانه می‌دانست که اعراب را تشویق به این باور کنیم که اسرائیل می‌تواند. او [کیسینجر] درحالی‌که می‌خواست آنها [اسرائیلی‌ها] را در تلاش برای زمین‌گیر کردن اعراب در عرصه واقعیت به خدمت بگیرد به مدیران شرکت نفت گفت: «من پیامبری نیستم که بتوانم از صحرا سوار بر اسب سفید با راه‌حلی دراماتیک وارد شوم.»
به همین ترتیب، او با نشان دادن اینکه ایالات‌متحده از تلاش آنها برای جلب لطف تولیدکنندگان نفتی عرب متاثر نخواهد شد، معتقد بود که منافع متحدان اروپایی و ژاپنی آمریکا بهتر برآورده می‌شود. همان‌طور که او آن را برای کارکنان ارشد خود توضیح می‌داد، از آنها خواست که در هنگام مقاومت سخت در برابر فشار دست‌دست نکنند، «اگر یک‌بار به این فکر کنیم که نفت در نتیجه پیشرفت در مذاکرات آزاد می‌شود، مرده‌ایم؛ زیرا بر این اساس اروپایی‌ها و شوروی‌ها در هر مرحله از ما پیشی خواهند گرفت.» در عوض، با اثبات عدم نفوذ ایالات‌متحده در برابر فشار متحدان اروپایی خود، کیسینجر معتقد بود که اعراب نیز به‌نوبه خود به حماقت فشار بر آنها پی خواهند برد. بااین‌حال، کیسینجر که با این محاسبات برای تسلیم شدن به خواسته‌های عربستان تحت‌فشار بود، نیاز داشت راهی برای متقاعد کردن ملک فیصل برای لغو تحریم بیابد؛ زیرا باعث وحشت و تفرقه در میان متحدان آمریکا و اختلال در زندگی مردم آمریکا می‌شد.
علاوه بر این، نیکسونِ به‌شدت ناامید تصور می‌کرد که پایان دادن به تحریم به نحوی نجات سیاسی او را رقم خواهد زد. در آستانه ملاقات کیسینجر با پادشاه عربستان، رئیس‌جمهور در یک سخنرانی در مقابل کنگره، از طرح «پروژه استقلال» خود برای مقابله با بحران انرژی پرده‌برداری کرد. نیکسون وزیر خارجه خود [کیسینجر] را تحت‌فشار قرار داد تا ملک فیصل را متقاعد کند که تحریم را پایان دهد، اما او [نیکسون] از طریق پیامی به‌وسیله هیگ تاکید کرد که در صورت موفقیت کیسینجر، «[رئیس‌جمهور] امیدوار است که پیشرفت‌های حاصل‌شده در این زمینه از سوی کاخ سفید پس از بازگشت شما اعلام شود.»
پنج‌شنبه، ۸نوامبر۱۹۷۳، ریاض. کیسینجر با ملک فیصل در کاخ سلطنتی ملاقات کرد. همه‌چیز این برخورد در نقطه مقابل دیدار او با سادات بود. شاهزادگان عربستان سعودی شیوخ قبایل بادیه‌نشین بودند. مواجهه آنها با مدرنیزاسیون غربی «تازه» و «محدود» بود. برخلاف مصر، آنها تمدن باستانی نداشتند تا جامعه خود را شکل دهند.
