او همچنین از روسیه می‌خواهد که به خطوط قبل از ۲۴فوریه (قبل از آغاز جنگ اوکراین) عقب‌نشینی کند؛ درحالی‌که سایر مناطق مورد خواست اوکراین شامل دونتسک، لوهانسک و شبه‌جزیره کریمه «ممکن است پس از آتش‌بس موضوع مذاکره قرار گیرند.» او توضیح داد، این توافق‌نامه علاوه بر «تایید آزادی اوکراین» برای «تعریف یک ساختار بین‌المللی جدید، به‌ویژه برای مرکز و شرق اروپا» است که روسیه باید «در نهایت» جایی در آن بیابد. درحالی‌که برخی «روسیه‌ای را که در جنگ ناتوان شده است» ترجیح می‌دهند، کیسینجر با این استدلال مخالفت می‌کند و می‌گوید که «نقش تاریخی مسکو نباید تضعیف شود». فروپاشی روسیه ممکن است قلمروی وسیع آن را به یک «خلأ مورد مناقشه» تبدیل کند؛ جایی که «جوامع رقیب ممکن است تصمیم بگیرند اختلافات خود را از طریق خشونت حل و فصل کنند» و ممکن است همسایگان از طریق زور ادعای قلمرو کنند و همه این اتفاقات هم در حضور «هزاران سلاح هسته‌ای» رخ دهد.

در اصل، این همان پیشنهادی است که کیسینجر برای اولین بار در ماه مه ارائه کرده بود و بعد از آن به او برچسب «دشمن اوکراین» زده شد. ولادیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین در اوایل ماه جاری میلادی در مصاحبه‌ای هر نوع آتش‌بسی را که مرزهای۱۹۹۱ کشورش را نقطه شروع نمی‌دانست، قاطعانه رد کرد. همچنین پس از اذعان آنگلا مرکل، صدراعظم سابق آلمان مبنی بر اینکه آتش‌بس سال۲۰۱۴ مینسک برای «زمان دادن به اوکراین» برای آماده شدن برای جنگ بود، دیگر مشخص نیست که آیا مسکو اصلا آتش‌بس با میانجی‌گری غرب را می‌پذیرد یا خیر؟

آنچه در مقاله کیسینجر جدید است، استدلال اوست. او به اوت ۱۹۱۶، در اوج جنگ جهانی اول اشاره دارد؛ زمانی که قدرت‌های درگیر به دنبال میانجیگری ایالات متحده برای پایان دادن به درگیری‌های بی‌سابقه بودند. گرچه «صلح مبتنی بر وضعیت قبلی اصلاح‌شده در دسترس بود»، وودرو ویلسون، رئیس‌جمهوری وقت آمریکا مذاکرات را تا زمانی که بتواند در نوامبر دوباره به ریاست برسد، به تعویق انداخت. در آن زمان دیگر خیلی دیر شده بود و جنگ دو سال دیگر ادامه یافت و «به‌طور جبران‌ناپذیری به تعادل برقرارشده اروپا آسیب رساند.» دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین در واکنش به پیشنهاد کیسینجر گفت که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه «مایل به مطالعه کامل این مقاله است» اما «متاسفانه هنوز فرصت این کار را پیدا نکرده است.» هنری کیسینجر که مشاور امنیت ملی پیشین آمریکا هم بود، گفت که جهان ممکن است در «نقطه عطفی» در جنگ اوکراین باشد و خواستار گفت‌وگو برای دستیابی به صلح شد.

کیسینجر در مجله «اسپکتیتور» نوشت که زمستان در حال تحمیل توقف بر عملیات نظامی روسیه در اوکراین است و آن را به وضعیتی در اوت۱۹۱۶ تشبیه می‌کند که نیروهای اصلی غربی در جنگ جهانی اول به دنبال میانجی‌گری ایالات متحده برای پایان دادن به درگیری به‌صورت صلح‌آمیز بودند. او گفت که وودرو ویلسون می‌توانست با دیپلماسی کشتار را متوقف کند و جان میلیون‌ها نفر را نجات دهد.

 این دیپلمات کهنه‌کار نوشت: «آیا جهان امروز خود را در نقطه عطف مشابهی در اوکراین می‌بیند، در شرایطی که زمستان توقفی را به عملیات‌های نظامی گسترده در آنجا تحمیل می‌کند؟ من بارها حمایت خود را از تلاش نظامی متحدان برای خنثی کردن تجاوز روسیه به اوکراین اعلام کرده‌ام. اما زمان آن دارد نزدیک می‌شود که طبق تغییرات استراتژیک عمل و آنها را در یک ساختار جدید ادغام کنیم تا به صلح از طریق مذاکره دست یابیم.»

به گفته کیسینجر، «اوکراین برای اولین‌بار در تاریخ مدرن، به کشوری بزرگ در مرکز اروپا تبدیل شده است» که با نیروهای روسیه مقابله می‌کند. او همچنین گفت که جامعه بین‌المللی - از جمله چین - با تهدید یا استفاده روسیه از سلاح‌های هسته‌ای خودش مخالف است. کیسینجر گفت که معتقد است بی‌طرفی اوکراین دیگر معنا ندارد و «فرآیند صلح باید اوکراین را به ناتو مرتبط کند، حال هر طور که می‌خواهد بیان شود.»

این وزیر خارجه پیشین آمریکا گفت که نتیجه این جنگ نباید تضعیف روسیه باشد. او گفت «روسیه طی پانصد سال کمک‌های تعیین‌کننده‌ای به تعادل جهانی و توازن قدرت داشته است. نقش تاریخی آن نباید تضعیف شود. چنانچه روسیه با دسترسی هسته‌ای جهانی خود، گرفتار مشکلات داخلی شود، این ممکن است مشکلاتی را در سراسر جهان ایجاد کند.»

کیسینجر ۹۹ساله گفت: چنانچه تقسیم‌بندی پیش از جنگ میان اوکراین و روسیه، چه از طریق مذاکره یا جنگ، حاصل نشود، ممکن است توسل به اصل حق تعیین سرنوشت مورد بررسی قرار گیرد. رفراندوم‌های تحت نظارت بین‌المللی در رابطه با خودمختاری می‌توانند برای مناطقی که دچار تفرقه هستند و طی قرن‌ها بارها دستخوش تغییراتی بوده‌اند، اعمال شوند. او افزود: هدف یک روند صلح دو چیز خواهد بود؛ تایید آزادی اوکراین و تعریف یک ساختار بین‌المللی جدید، به‌ویژه برای مرکز و شرق اروپا.

 در نهایت روسیه باید جایگاه خود را در چنین نظمی پیدا کند. راه دیپلماسی ممکن است پیچیده و خسته‌کننده به نظر برسد؛ اما پیشرفت به سمت آن، هم به بینش و هم شجاعت نیاز دارد. جست‌وجوی صلح و نظم دارای دو مولفه هستند که گاهی متضاد تلقی می‌شوند؛ «پیگیری عناصر امنیتی و الزام به اقدامات سازش‌جویانه.»