به نوشته روزنامه نیویورک‌‌تایمز، سرجیو ماتارلا، رئیس‌‌جمهوری این کشور که هفته گذشته یک بار مجبور شد به استعفای دراگی نه بگوید حالا پس از فروپاشی دولت وحدت ملی دراگی در روز چهارشنبه، زمانی که نیروهای پوپولیست و ملی‌‌گرا به نخست‌‌وزیر رای اعتماد ندادند، مجبور شد تا این‌بار با اکراه استعفای او را بپذیرد. دولت، انتخابات جدیدی را برای ۲۵ سپتامبر تعیین کرد. ماتارلا در یک سخنرانی عصرانه، پس از آنکه از دراگی بابت خدماتش تشکر کرد و زمانی که از تشکیل دولت اکثریت ناامید شد، خطاب به ملت گفت: «انحلال پارلمان همیشه آخرین انتخاب است. اما حالا او نیاز دارد تا دست به برگزاری یک انتخابات زودهنگام بزند.» ماتارلا این‌بار چاره‌ای جز پذیرش استعفای آقای دراگی پس از شکست خفت‌‌بار پارلمانی نخست‌‌وزیر در هفته جاری نداشت و خواستار برگزاری انتخاباتی بود که مدت‌ها سعی می‌کرد از آن اجتناب کند.

نظرسنجی‌‌ها در حال حاضر نشان می‌دهند که احزاب راست‌‌گرای تندرو با سابقه مخالفت شدید با اتحادیه اروپا یا تحسین رئیس‌‌جمهوری روسیه، در حال حاضر بهترین موقعیت را برای پیروزی در انتخابات دارند. سقوط دولت دراگی بسیاری از ایتالیایی‌ها و مقامات اروپایی را نگران کرد و بازارهای اروپایی را به لرزه انداخت و در کنار اعلام کاخ سفید در روز پنج‌شنبه مبنی بر مثبت شدن آزمایش کرونای جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات متحده، یک عنصر غیرقابل پیش‌‌بینی دیگر را به عدم ثبات در رهبری غرب اضافه کرد. دراگی، رئیس سابق بانک مرکزی اروپا که به نجات یورو کمک کرد، ردپای بین‌المللی و چشم‌‌انداز اقتصادی ایتالیا را با نیروی محض اعتبار خود افزایش داده بود و به بخشی اساسی از اتحاد یکپارچه غربی تبدیل شد که در مقابل مسکو ایستاده است.

او به دنبال مدرنیزه کردن کشور و تبدیل ایتالیا به کشوری بهتر بود که برای سالیان سال به عنوان یک کشور بدهکار در اروپا معروف بود و این یک نقطه آسیب‌‌پذیر برای این قدرت اروپایی به‌‌حساب می‌‌آید. حضور یک سال و نیمه دراگی در قدرت، ایتالیا را تبدیل به یک کشور طرفدار اروپا کرد که بر نتایج عمل‌گرایانه متمرکز بود. حامیان او امیدوار بودند میانه‌‌روی دراگی به عنوان یک تاثیر تعدیل‌‌کننده بر نیروهای پوپولیست کشور عمل کند، نیروهایی که آرام شدند و به دولت وحدت ملی او پیوستند. اما فروپاشی ناگهانی دولت او بار دیگر ایتالیا را به آزمایشگاهی سیاسی برای اروپا تبدیل کرده است. در ماه آوریل، امانوئل مکرون، رئیس‌‌جمهوری فرانسه بار دیگر در انتخابات پیروز شد، اما این رقابت نشان داد که به دست آمدن این جایگاه برای نیروهای میانه‌‌رو هم در شرایط بسیار سختی رقم می‌‌خورد. با این حال آلمانی‌‌ها پاییز گذشته به گسترش ثبات و تمرکزی که در دوره صدراعظم سابق، آنگلا مرکل به آن عادت کرده بودند، رای دادند. اما اکنون انتخابات در ایتالیا احتمالا نشان می‌دهد که پوپولیست‌‌ها چقدر در حفظ نیروی خود در سطح اروپا کوشا و ساعی هستند.

به نظر می‌‌رسد سبک سیاست تحریک‌‌آمیز و اهریمن‌‌آمیز دست راستی‌‌ها پس از همه‌‌گیری و پیامدهای اقتصادی آن در حال بازگشت است. این در حالی است که دراگی توانسته بود با شایستگی از پیامدهای اقتصادی آن دوران بکاهد. البته دراگی بلافاصله پس از پذیرش استعفایش از دیده‌ها محو نخواهد شد. او شامگاه پنج‌شنبه در دیدار با وزرای خود گفت که او تا پایان انتخابات در سمت سرپرستی باقی خواهد ماند و اساسا نقش خود را محدود می‌کند تا از هزینه میلیاردها یورو در صندوق‌های احیای متحول‌‌کننده اتحادیه اروپا محافظت و با مسائل مربوط به جنگ در اوکراین، تورم و هزینه انرژی مبارزه کند. او در پایان نیز تاکید کرد که در این مدت به‌‌اندازه‌‌ای تلاش خواهد کرد که گویی استعفا نکرده است و از همکاران خود نیز خواست فقط و فقط به کار بپردازند.

اخبار مرتبط