پایان معمار سیاست امنیت ملی آمریکا درجنگ سرد
درگذشت اولین وزیر خارجه سیاه‌پوست آمریکا
معمار راهبرد نظامی آمریکا
نیویورک‌تایمز اما در گزارشی از پاول به‌عنوان معمار راهبرد نظامی آمریکا در دوران جنگ سرد یاد می‌کند. پاول متولد هارلم از والدین جامائیکایی بود و در برانکس جنوبی بزرگ شد و از کالج سیتی نیویورک فارغ‌التحصیل شد و از طریق «R.O.T.C» (نیروهای ذخیره ارتش) به ارتش پیوست. کالین پاول با ستوان‌دومی کار خود را آغاز کرد و دو تور مهم جنگی در ویتنام داشت. او سپس مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور رونالد ریگان در پایان جنگ سرد شد و به مذاکره درباره معاهدات تسلیحاتی در دوران میخائیل گورباچف، رهبر شوروی کمک کرد. وی به‌عنوان رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا معمار حمله به پاناما در سال ۱۹۸۹ و جنگ خلیج‌فارس در سال ۱۹۹۱ بود که صدام حسین را از کویت بیرون کرد؛ اما او را در عراق در قدرت نگه داشت.
پاول به همراه وزیر دفاع وقت دیک‌چنی، ارتش جنگ سرد آمریکا را که نیم‌قرن در پرده آهنین آماده اقدام بود، تغییر شکل داد. با این کار دکترین پاول در عملیات نظامی آغشته به اهداف صریح سیاسی بود و بر این باور بود که با حمایت عمومی می‌توان قاطعانه و قدرتمندانه دشمن را شکست داد. پاول هنگام آغاز جنگ در خلیج‌فارس در پنتاگون، استراتژی ارتش را برای شکست ارتش صدام حسین این‌گونه خلاصه کرد: «راهبرد ما در ارتش بسیار ساده است؛ ابتدا او را گیر می‌اندازیم و بعد می‌کشیمش.» به نظر این راهبردی بود که در جنگ‌های آشفته بالکان که در دهه ۱۹۹۰ رقم خورد، مناسب بود. اما این شیوه در جهانی که پس از ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ شکل گرفت، چندان مناسب نبود. با این حال در زمان بازنشستگی از ارتش در سال ۱۹۹۳، کالین پاول یکی از محبوب‌ترین چهره‌های عمومی در آمریکا بود.
پاول اما در مصاحبه‌ای با نیویورک‌تایمز در سال ۲۰۰۷ خود را این‌گونه تحلیل کرد: «پاول یک حلّال مشکلات است... او به‌عنوان سرباز برای حل مشکلات آموزش دید. بنابراین او دیدگاه‌هایی دارد، اما ایدئولوگ نیست. او اشتیاق دارد اما متعصب نیست. او قبل از هر چیز یک حلّال مشکلات است.»
پس از بازنشستگی اما پاول، به‌عنوان یک فرد مستقل، نامش از سوی جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها به‌عنوان یک نامزد ریاست‌جمهوری مطرح می‌شد و می‌توان گفت که پس از دوایت آیزنهاور، او به سیاسی‌ترین ژنرال آمریکا تبدیل شد. کتاب او نیز با عنوان «سفر آمریکاییِ من» نیز جزو پرفروش‌ترین‌ها شد و در سال ۱۹۹۵ تصمیم گرفت که از نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری کناره‌گیری کند. او خود تصمیم گرفت در این منصب خود را نیازماید.
