جاده جدید امپراتور
در بدترین موارد، شرکت‌های چینی حتی مطالعه امکان‌سنجی برای پروژه‌ای را که در حال پیشنهادش هستند، تکمیل کرده و به‌طور موثری کار خود را تایید و فرصت دیگری برای افزایش هزینه‌ها فراهم می‌کنند. از چشم‌اندازی کاملا تجاری، بهترین گزینه برای بهبود رقابت‌پذیری تجاری بنادر سریلانکا، توسعه نسبی بندر کلمبو بوده؛ درحالی‌که همزمان عملیات را در آنجا و در بندرهای موجود دیگر بهبود می‌بخشد. اما راجاپاکسا رویاهای بزرگ‌تری دارد. او می‌خواست فرصت‌های اقتصادی را به پایگاه حمایتی روستایی خود بیاورد و در انجام این کار میراث خود را تحکیم بخشد.
وسوسه ساخت پروژه‌های دگرگون‌کننده، جهان‌شمول است. سیاستمداران می‌فهمند که پیشرفت‌های فنی و مدیریتی همان هیجان مراسم «روبان بُری» را ایجاد نمی‌کند. اولویت به‌جای ارتقای امکانات جدید، ساخت امکانات و مراکز جدید است آن‌هم به‌دلیل فاصله میان اعلام پروژه و تکمیل پروژه. تکمیل پروژه‌های موفق چندین سال به طول می‌انجامد و حتی طولانی‌تر از آن می‌شوند که سودآور شوند. مقام‌هایی که از مزیت‌های سیاسی شروع پروژه‌های جدید برخوردار می‌شوند، به‌ندرت در دسترس هستند تا برای عملکرد درازمدتشان پاسخگو شوند. برج «لوتوسِ» کلمبو یک ابر پروژه دیگر چینی با ابزارهای سوال‌برانگیز است. این پروژه با ۱۰۰ میلیارد دلار، دومین ساختمان بلند آسیای جنوبی است که دارای ساقه و پایین‌تنه‌ای سبزرنگ و متالیک است و غنچه‌ای قرمز در صدر آن قرار دارد. اینجا به‌عنوان یک مرکز مخابراتی شناخته می‌شود و می‌تواند تا ۱۲۰ شرکت مخابراتی را در خود جا دهد. بااین‌حال، تنها ۱۱۵ اپراتور دارای مجوز مخابراتی و پخش‌کننده رادیو و تلویزیونی در تمام سریلانکا وجود دارد. حتی اگر این برج توریست هم جذب کند؛ اما به نظر می‌رسد که به لیست پروژه‌های بیهوده‌ای ملحق شود که به شکل خطرناکی بدهی‌های سریلانکا را افزایش داده است.
بی‌تردید، تامین مالی چین در سریلانکا طی دو دوره حکمرانی راجاپاکسا کاملا هم اسراف‌کننده و هدر‌دهنده نبود. تا حدی به‌دلیل جاده‌های ساخت چین، من توانستم طی سه روز در مجموعه‌ای از جزایر کوچک خلاف عقربه ساعت رانندگی کنم و سواحل جنوبی و شرقی را پیش از بازگشت به کلمبو ببینم. وقتی بزرگراه‌ها جایگزین جاده‌های روستایی شدند -اغلب زمانی که از سواحل به جزیره سفر می‌کردیم- چنین احساس می‌کردیم که در دو کشور متفاوت هستیم. به سمت مرکز کشور، در جاده‌های روستایی، کاهش سرعت، لرزش و هرج‌ومرج وجود داشت؛ چراکه کامیون‌ها و خودروهای سه‌چرخه، موتورهای سه‌چرخه، دست‌اندازهای خیابانی و غیره در سراسر مسیر دیده می‌شد.
