جانسون در قرنطینه

براساس قوانین موجود در بریتانیا چنانچه فردی به مدت ۱۵دقیقه با فردی که تست کرونایش مثبت شده در تماس باشد، باید به مدت ۱۰روز خود را قرنطینه کند. تنها پس از ۱۵۷دقیقه که اعلام شد نخست‌وزیر و وزیر دارایی قرنطینه نخواهند شد، دفتر نخست‌وزیری اعلام کرد که تصمیم در این مورد عوض شده و جانسون و سوناک به دلیل تماس‌داشتن با وزیر بهداشت قرنطینه می‌شوند. این یکی از سریع‌ترین چرخش‌های دولت در تصمیم‌گیری بود. در حالی که قرار بود از ۱۹ژوئیه (۲۸ تیر) آخرین مرحله از زمان‌بندی رفع محدودیت‌های کرونا در انگلستان از جمله استفاده از ماسک در مکان‌های عمومی و رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی انجام شود، سه مقام ارشد دولتی به قرنطینه رفتند.

«مارک لاندر» در گزارش ۱۸جولای برای نیویورک‌تایمز نوشت، وزارت بهداشت بریتانیا اعلام کرد که تست کرونای جاوید روز شنبه مثبت شد. این گزارشگر نوشت، آنها قرار بود وارد «برنامه ویژه‌ای» شوند که براساس آن اجازه می‌یافتند به کار خود ادامه دهند، اما فشار منتقدان کار خود را کرد. منتقدان، مقام‌های دولتی را به استانداردهای دوگانه متهم کردند. آنها افزودند در حالی که مردم عادی باید خود را ۱۰روز قرنطینه کنند، مقام‌ها از این اقدام طفره رفته و با شرکت در برنامه‌های وزارت بهداشت (N.H.S) سعی در اجتناب از قرنطینه داشتند. منتقدان می‌گویند این برنامه روشی است برای نخبگان جهت اجتناب از قرنطینه. «کی‌یراستارمر»، رهبر حزب مخالف کارگر هم گفته بود نخست‌وزیر و وزیر دارایی «فکر می‌کردند قوانینی که همه ما از آن پیروی می‌کنیم، در مورد آنها اعمال نمی‌شود». او افزود: «مردم بسیار به این قوانین پایبندند. زمانی که به حفظ اعتماد به قرنطینه نیاز داریم، والدین، کارگران و تاجران از این در عجب هستند که در داونینگ‌استریت چه می‌گذرد.»

مارک لاندر در گزارش دیگری برای نیویورک‌تایمز در همان تاریخ ۱۸جولای به مساله دیگری اشاره می‌کند. او می‌نویسد بوریس جانسون می‌کوشد میان خود با ترامپ فاصله بگذارد. از زمان روی کار آمدن دولت جدید در آمریکا، بوریس هم تغییر جهت داده و تلاش دارد ضمن هماهنگی بهتر با دولت بایدن، میان خود با دولت قبلی آمریکا فاصله بگذارد. دیدار چهره‌به‌چهره او با بایدن در ماه گذشته به‌گونه‌ای بود که دو طرف زمینه‌های مشترکی در زمینه تغییرات اقلیمی یافتند. در این نشست بود که بوریس جانشین ترامپ را به‌مثابه «حجم زیادی از هوای تازه» توصیف کرد. اما اکنون جانسون خود را در گردنه‌هایی شبیه چیزی می‌یابد که ترامپ به آنها دامن می‌زد. به‌طور مثال، وی از محکوم‌کردن اقدامات مردم کشورش به دنبال بازی فوتبال میان ایتالیا و انگلیس خودداری کرد. اینکه او این بی‌عدالتی نژادی را محکوم نکرد، یادآور رفتار مشابه ترامپ در برابر بازیکنان N.F.L است که در اعتراض به نژادپرستی در آمریکا زانو زدند. یکی از وزرای کابینه از بازیکنان به‌خاطر «سیاست رفتاری» انتقاد کرد، در حالی که سخنگوی جانسون در مورد تماشاگران با تمسخر گفت نخست‌وزیر «کاملا به حق کسانی که تصمیم به اعتراض صلح‌آمیز دارند و احساسات خود را اعلام می‌کنند، احترام می‌گذارد.»