هزینه‌های انسانی اقدامات ترامپ
اما این دو در این ۱۱ هفته گویی روی آتش سوزان نشسته بودند، چرا که ترامپ ادعای تقلب کرده بود و ترس آنها زمانی بیشتر شد که مردم طرفدار ترامپ به کاپیتول هیل حمله و آنجا را تسخیر کردند. خانم علا می‌گوید دیگر چک کردن هر روزه فیس‌بوک را متوقف کرد. او تصریح کرد: «دیگر طاقت نداشتم.» او بالاخره روز چهارشنبه جرات کرد برنامه مراسم تحلیف بایدن را نگاه کند و متوجه شد با دستور اجرایی بایدن کل ممنوعیت سفر اتباع کشورهای مسلمان باطل شده است. او با لغو این دستور غرق شادی شد. او پشت تلفن گفت: «بالاخره خوشبختی ما را دید. حالا ما دوباره از نو برنامه‌هایمان را شروع می‌کنیم.» تعداد اندکی از خارجیان با شور و شوق از دستور بایدن استقبال کردند، در حالی که ده‌ها هزار نفر از مسلمانان طی چهار سال گذشته با قانون اجرایی موسوم به «منع ورود مسلمانان» از ورود به خاک آمریکا منع شدند.
با یک حساب سرانگشتی از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، حدود ۴۲ هزار نفر از کشورهای مسلمان که عمدتا از ایران، سومالی، یمن و سوریه بودند، نتوانستند وارد خاک آمریکا شوند. همچنین در این مدت، صدور ویزاهای مسافرتی برای کشورهای یاد شده تا ۷۹ درصد کاهش یافته بود. با این حال به سختی می‌توان هزینه انسانی اقدامات ترامپ را که در این سال‌ها زندگی بسیاری را آشفته کرده بود، برآورد کرد. جدایی‌های بسیاری برای خانواده‌ها رقم خورد و بسیاری نیز فرصت‌های شغلی و تحصیلی‌شان از دست رفت. در نتیجه سیاست‌های ترامپ آسیبی به اعتبار آمریکا وارد شد که می‌توان آن را قابل مقایسه با سوء‌استفاده‌های آمریکا از زندان ابوغریب، اتاق‌های شکنجه سی‌ای ای و زندانی شدن آمریکایی-ژاپنی‌های دوران جنگ جهانی دوم دانست.
بایدن در حین امضای فرامین اجرایی گفت اقدام ترامپ برای جلوگیری از ورود مسلمانان به بهانه‌های امنیتی، تضعیف آمریکا در سراسر جهان بود و اتحاد در جهان و قدرت اخلاقی ما را به خطر می‌انداخت. برای برخی اما این دستورهای معکوس خیلی دیر بوده است. نگار رحمانی منتظر پایان یافتن دوره ترامپ بود. پس از نخستین دستور مهاجرتی ترامپ در سال ۲۰۱۷ که کشور رحمانی، یعنی ایران را هدف قرار داده بود، او تصمیم گرفت مدتی بازگشت به کشورش را به تاخیر بیندازد تا رئیس‌جمهور جدید انتخاب شود و برای همین با پدر و مادرش از طریق برنامه‌های تصویری ارتباط برقرار می‌کرد. اما بعد بیماری پاندمی آمد و مادر نگار در ماه نوامبر به دلیل همین بیماری در ایران در بیمارستان بستری شد و او را در یک دشواری انتخاب قرار داد. اگر رحمانی ۲۶ ساله به خانه بازمی‌گشت، برگشتش به ایالات‌متحده را به‌خطر می‌انداخت اما وضعیت مادرش خیلی زود بد شد. در عرض دو هفته بیماری در مادر وی به شدت پیشرفت کرد و در نهایت نیز فوت کرد. رحمانی می‌گوید اکنون با احساسات متناقضی دست و پنجه نرم می‌کند: از اینکه نتوانسته به ملاقات مادر برود و حس تحقیر زیادی برای ترامپ و سیاست‌هایش دارد که این دردها را به یادگار گذاشته است. او با هق هق می‌گوید: «احساس می‌کردم به مدت چهار سال در قفس بودم. من می‌توانستم هر تابستان برگردم و مادرم را ببینم. مادرم می‌توانست به من سر بزند. من درد ممنوعیت سفر را با پوست و گوشت خود لمس کردم.»
داستان‌های افراد دل‌شکسته زیادی را می‌توان در جای جای خاورمیانه و شمال آفریقا پیدا کرد؛ افرادی که در مناطق آسیب‌پذیر و جنگ زده زندگی می‌کنند. عبدالعزیز الاحلام، ۳۱ ساله و دندانپزشک سوری در این مدت نتوانست همسر آمریکایی‌اش را ملاقات کند. افسر پذیرش پاسپورت به او گفته بود چون او سوریه‌ای است، حق ندارد وارد این کشور شود. محی الدین حسن نور، یک پناهجوی سومالیایی به رغم اینکه توانسته بودند تاییدیه ورود به یک کمپ در سیاتل را در سال ۲۰۱۷ به دست آورند اما با ورود ترامپ از ورود به خاک آمریکا منع شدند و آنها مجبور بودند در یکی از کمپ‌های کنیا این سال‌ها زندگی کنند. قانون دونالد ترامپ برای منع ورود اتباع کشورهای مسلمان چند باری از سوی دادگاه‌های فدرالی به چالش کشیده شد اما در نهایت به شکلی دیگر و تحت عنوان مسائل امنیتی به اجرا درآمد و محدودیت شدیدی برای اتباع کشورهای یاد شده به وجود آورد.
