مجله تایم فردای روز انتخابات آمریکا را پیش‌بینی کرد
سوم نوامبر؛ بدون برنده
حزب دموکرات نامزدی جو بایدن را اعلام کرده و همزمان نیز کنوانسیون خود را در اواسط ماه ژوئیه در میلواکی برگزار کرده و بایدن به‌طور رسمی به‌عنوان نامزد انتخاباتی دموکرات‌ها انتخاب می‌شود. جمهوری‌خواهان نیز مجددا نامزدی ترامپ را اعلام می‌کنند و رئیس‌جمهور مستقر نیز پرونده اقتصادی خود را به رخ می‌کشد، در حالی که بایدن سعی دارد مردم را با وعده بازگشت به نرمال‌سازی تحریک کند. متحدان ترامپ نیز همچنان به تئوری‌های توطئه در مورد بایدن و خانواده‌اش در پرونده فساد اوکراین ادامه می‌دهند و دموکرات‌ها به‌طور فزاینده‌ای به‌دنبال استیضاح دوم ترامپ هستند. هر دو حزب با جوش و خروش زیاد در سراسر کشور فعالیت می‌کنند؛ آنها در خانه میلیون‌ها نفر را دق‌الباب می‌کنند تا در ماه نوامبر رای‌دهندگان بیشتری را به سوی نامزد حزب خود بکشانند. اما آنچه در واقعیت رخ داده، این است که بیماری پاندمی کووید-۱۹ همه چیز را تغییر داده است، از برگزاری کارزارهای انتخاباتی تا اینکه چگونه رای بدهیم و چه چیزهایی برای ما ارزشمند است. این بیماری کنوانسیون‌ها را لغو کرد، کسب کمک‌های مالی و کارزار انتخاباتی را به سرزمین مجازی کشاند و بسیاری از ایالت‌ها را مجبور به تغییر سریع در خصوص نحوه رای‌گیری کرد که احتمالا با نتایج غیرقابل پیش‌بینی و بالقوه فاجعه‌بار همراه است. این بحران‌های واقعی موجب شد تا مردم از نو روی مسائلی همچون بهداشت عمومی، اقتصاد و نژاد متمرکز و وادار به تجدیدنظر درباره ویژگی‌های رهبران خود شوند.
برای چهار سال ترامپ نیروی غالب و واقعیت غیرقابل اجتناب مردم آمریکا نه تنها در عرصه سیاست ملی، بلکه در عرصه زندگی آمریکایی‌ها نیز بوده است. اکنون اما او جایگاه خود را به دلیل این بیماری واگیردار از دست داده است و دیگر ایدئولوژی سیاسی یا هدف سیاسی پاسخگوی آن نیست. درست همان‌طور که ویروس کرونا سر کار رفتن بزرگسالان و مدرسه رفتن کودکان و همچنین فرآیند تولید صنایع را دستخوش تغییراتی کرده است، دموکراسی آمریکا نیز به‌طور اساسی دچار تغییراتی شده است: چه کسی را انتخاب کنیم که مسوولیت پایان بخشیدن به سلطنت ویروس تاجی‌شکل را بر عهده بگیرد، با تخریب‌هایش کنار بیاید و بتواند از خاکستر آن ملتی نو پدید آورد. و مانند بسیاری از تغییراتی که توسط ویروس کرونا به‌وجود آمده، ممکن است عرصه سیاست در آمریکا هرگز به شکل پیشین خود بازنگردد. این انتخابات می‌توانست یک رقابت غیرمعمول باشد. این انتخابات می‌توانست یک همه‌پرسی درباره تفرقه‌افکن‌ترین رئیس‌جمهور تاریخ ایالات‌متحده باشد که سبک وی، هنجارشکنی‌اش و دیدگاه مخربانه‌اش را به بوته آزمون بسپارد و ثابت کند که این رئیس‌جمهور نماینده هیچ کدام از احزاب ایالات‌متحده نیست. اما ویروس کرونا وارد شد. هنگامی که این کارزار وارد سه ماهه نهایی خود شد، ترامپ در نظرسنجی‌ها به شدت افت کرد و به تعداد ایالات موسوم به میدان نبرد افزوده شد، زیرا آمریکایی‌ها از عملکرد رئیس‌جمهوری خود در قبال این بیماری پاندمی ناامید شده‌اند. به‌نظر می‌رسد پایان دوره آشفته ترامپ قرار است به وسیله این ویروس رقم بخورد. این بیماری با گسترش عجیب خود ابتدا ما را در ژانویه و فوریه به شدت ترساند، بعد در ماه مارس و آوریل زندگی عادی ما را مختل کرد. البته این ویروس پیش از خیزش مجددش در ماه ژوئن و ژوئیه که به قربانی گرفتنش ادامه داد، کمی ساکت شده بود و خشنودی اندکی به آمریکایی‌ها هدیه داده بود. حالا هم کسی نمی‌داند چه شگفتی غریبی برای آمریکا در ماه اکتبر دارد؟ مانند بسیاری از موارد این روزهای آمریکایی‌ها، سیاستی که رئیس‌جمهوری اتخاذ کرده است می‌تواند کمی عجیب باشد. کارزار انتخاباتی ترامپ به عرصه مجازی کشیده شده است و در آن افرادی مانند دونالد ترامپ جونیور و برخی از اعضای خانواده‌اش فعالیت می‌کنند. در یکی از این فعالیت‌ها، دونالد ترامپ جونیور در صفحه خود در فیس‌بوک داروی هیدروکسی کلروکین را درمان کرونا معرفی کرده بود. این کارزار پیش‌تر نیز چنین محتوایی را تولید کرده بود، این یک عرصه تازه است که می‌تواند رقابت‌ها را گسترده‌تر کند. کارزار انتخاباتی بایدن نیز به عرصه مجازی کشیده شده است؛ جایی که مانند نامزد حزب دموکرات‌ها، آرام‌تر و سنتی‌تر است. «رویدادها» برای حامیان محلی تبلیغ می‌شود، در حوزه‌ها روی موضوعات خاصی سازماندهی می‌شود، دقیقا همان‌گونه که روال یک کارزار غیرمجازی است. جیل بایدن، همسر جو بایدن با نرم‌افزار «زوم» در یک کارزار انتخاباتی مجازی با شهردار وست پالم بیچ حضور پیدا می‌کند و در مورد برنامه‌های خود درباره سالمندان صحبت می‌کند و پس از آن نیز به همراه استیسی آبرامز میزبان آنلاین میزگرد اقتصادی و نژادی با حضور صاحبان مشاغل در دیترویت می‌شود. خود بایدن نیز به همراه باراک اوباما، شریک سیاسی سابقش در یک برنامه آنلاین ۱۵ دقیقه‌ای حضور پیدا می‌کند و از شکست‌های دولت ترامپ سخن می‌گوید. به‌رغم پاندمی، ترامپ امیدوار بود همچنان به همان شیوه سابق روی دیدگاه‌های سیاسی خود تاکید کند. اما تلاش وی برای روی صحنه رفتن در تولسای اوکلاهاما که جمعیت بدون ماسک در این کارزار ظاهر شد، نتیجه عکس داد. این اواخر حالا او روی برنامه‌های آنلاین تکیه دارد و در چندین ایالت کلیدی نیز برنامه‌های قابل توجهی به این شکل تدارک دیده است. در یکی از برنامه‌های اخیرش در مین و نیوهمپشایر، ترامپ از جمهوری‌خواهان محلی می‌خواهد وضعیت ماهیگیران را ارتقا دهند و قول می‌دهد کانادا را به خاطر دستکاری ارزی تنبیه کند. این برنامه را تقریبا ۱۳ هزار نفر آنلاین می‌بینند و صدها هزار نفر نیز از طریق پادکست‌ها بعدا این رویدادها را دنبال می‌کنند. به صورت حضوری معمولا برای سخنرانی‌های ترامپ طرفداران او فریاد می‌کشند اما به شکل آنلاین بازخورد سخنان او چیزی جز سکوت نیست. جیسون میلر مشاور سیاسی ترامپ می‌گوید: «نبوغ ترامپ این است که می‌داند چگونه شور و هیجان ایجاد کند و رابطه را به شکل حضوری به خوبی پیش می‌برد اما روشن است که مجامع مجازی هیچ‌گاه جایگاه یک رویداد واقعی را نمی‌گیرند. رئیس‌جمهور در این شرایط فاقد منابع قابل اتکای خود است.» برخی از نامزدها، به‌ویژه جمهوری‌خواهان، به‌رغم خطراتی که وجود دارد هنوز رویدادهای خود را حضوری برگزار می‌کنند. اما این بیماری پاندمی تبدیل به خط سیر حملات دوحزبی شده است. زمانی که یک نامزد جمهوری‌خواه در یک جسله پشت درهای بسته بدون ماسک حضور پیدا کرده بود، نامزد حزب دموکرات از فرصت استفاده کرد و وی را فردی خطرناک و بی‌مسوولیت خواند. در این راستا بسیاری از دموکرات‌ها ترجیح می‌دهند رویدادهای خود را به شکل مجازی پیگیری کنند اما رقبای جمهوری‌خواه آنها سعی کرده‌اند از این قابلیت چشم بپوشند. در نبود کنوانسیون‌های سنتی، شاید چیز زیادی از دست نداده باشیم. رویدادها، جایی بودند که معمولا با حضور تعدادی افراد سیگاری برگزار می‌شد تا نامزد مورد نظر و شریک سیاسی‌‌اش را انتخاب کنند.
این تغییر شکل به جلسات افزایش کمک‌های مالی نیز کشیده شده است. جلسات به صرف شام و شیرینی که کمک‌کنندگان مالی در آن حضور پیدا می‌کردند حالا در مسیر سیم‌های آنلاین اینترنت قرار گرفته است. با کمرنگ شدن اخبار، کارزارهای انتخاباتی مجبورند دست به خلاقیت بیشتری بزنند. برایان کربز که در یک شرکت تبلیغاتی دیجیتالی کارزار دموکرات‌ها فعالیت می‌کند، می‌گوید: «زمانی که دستور «درخانه بمانیم» صادر شد کارزارهای انتخاباتی بلافاصله برنامه‌های خود را از طریق «زوم» پیگیری کردند که قابلیت حضور آنلاین افراد را تا چندین هزار نفر دارد. اما حالا تعداد افراد زیادتر شده‌اند و اختلالاتی در برنامه زوم به‌وجود آمده است.» از طرف دیگر این نوع برنامه‌ها یک جذابیت دیگر هم دارد و آن اینکه سلبریتی‌ها بدون اینکه مجبور به ترک لس‌آنجلس شوند، در برنامه‌ها حضور پیدا می‌کنند. برای مثال، ام‌جی هوگار نامزد سنای حزب دموکرات از تگزاس از بازیگران محبوب سریال «ماوراءالطبیعه» در یک برنامه آنلاین برای افزایش کمک‌های مالی دعوت کرده بود. هگار همچنین در یک برنامه دیگر برنامه‌ای را برای ثبت‌نام رای‌دهندگان با حضور تیلور سویفت خواننده معروف آمریکایی برگزار کرد و تعداد افراد ثبت‌نام کننده را به این طریق دو برابر کرد. حول و حوش چنین زمان‌هایی در زمان کارزارهای انتخاباتی، رقبا به‌طور سنتی رای‌دهندگان را ترغیب به ثبت‌نام و تشویق به رای دادن به سود حزب خود می‌کنند. حزب جمهوری‌خواه همچنان چنین کاری می‌کند، در خانه میلیون‌ها نفر را دق‌الباب می‌کند. اما در کارزار چپ‌ها این بحث اخلاقی مطرح شده است که با وجود طاعون کرونا در به در رفتن و دنبال رای‌گشتن درست است یا نه؟ محققان می‌گویند مکالمه‌های رودررو بهترین و موثرترین راه برای متقاعد کردن افراد برای رای‌دهی است. اما بیشتر گروه‌های لیبرال و کارزار انتخاباتی بایدن روی دق‌الباب کردن خانه‌های مردم برنامه‌ای ندارند و آن را برای کارگران و رای‌دهندگان بسیار خطرناک می‌دانند. یک گروه پیشرو، پس از اینکه تست چندین نفر از کارکنانش مثبت شد، برنامه‌های خود را به منظور دعوت حضوری مردم برای رای‌دهی لغو کرد. طنز ماجرا اما اینکه مردم آمریکا بیشتر مشتاق درگیر شدن در امور سیاسی هستند. در یک نظرسنجی صورت گرفته توسط فاکس‌نیوز، ۸۵ درصد گفته‌اند که برای رای دادن انگیزه دارند و در نظرسنجی گالوپ نیز ۱۰ درصد بیشتر از سال ۲۰۱۶ گفته‌اند که برای حضور در انتخابات اشتیاق دارند. به‌رغم مشکلات ناشی از بیماری پاندمی برای رای‌دهی، رای‌گیری‌ها در انتخابات مقدماتی در تگزاس و جورجیا رکوردشکن بودند. با این حال به دلیل تعطیلی دفاتر ثبت‌نام کنندگان، آرای جدید نسبت به مدت مشابه کاهش داشته است. در پینال کانتی در آریزونا، یک گروه پیشرو به نام «Rural Arizona Engagement» تنها توانست به یک چهارم هدف خود در ثبت‌نام افراد برای رای‌دهی در ماه مارس برسد. تلاش‌ها همچنین از طریق تلفن نیز عمدتا ناموفق از آب در آمد. به همین دلیل حتی به‌رغم قرمز بودن نقطه‌ای مثل آریزونا، گروه امیدوار است که به میدان بازگردد تا نتیجه حضور مردم در انتخابات را بهتر کند. ناتالی فیروس باک، مدیر اجرایی این گروه می‌گوید: «ما احساس می‌کنیم اگر بتوانیم دستورالعمل‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های عفونی را رعایت کنیم و به کارکنان خود یاد دهیم چگونه از خود و مردم محافظت به عمل آورند، کار می‌تواند به خوبی انجام شود و می‌توانیم با مردم رو در رو صحبت کنیم.» وی می‌افزاید: «بیماری پاندمی به مردم این هشدار را داد که چرا رای آنها مهم است. با این حال به‌رغم افزایش حمایت عمومی از پوشش ماسک، هیات نظارت ناحیه پینال کانتی در برابر پوشش اجباری ماسک برای مشاغل موضع منفی گرفت و کلانتر آنجا نیز گفت که از دستور «درخانه بمانیم» تبعیت نمی‌کند. فیروس باک می‌گوید: «حالا مردم این نقطه‌ها را به هم وصل می‌کنند و متوجه می‌شوند که چه کسانی بر آنها حکمرانی می‌کنند و در دفاتر محلی قدرت مشغول به کار شده‌اند.» وضعیت موجود بیشتر از همه کارشناسان انتخابات را نگران کرده است، آن هم به‌خاطر چالش‌ها و تغییراتی که می‌تواند به هنگام اعلام نتایج انتخابات به‌وجود آید. احتمالا شب انتخابات بدون برنده مشخص خاتمه یابد و شمارش آرا هفته‌ها و ماه‌ها به‌طول بینجامد. آدیتی جونجا ، وکیل دادگستری که وظیفه کارگروه ملی دو حزب را درمورد بحران‌های انتخاباتی بر عهده دارد، می‌گوید: آنچه در انتخابات مقدماتی ندیدیم و حتی در مواردی که سردرگمی وجود داشت و رای‌شماری چند هفته نیز طول کشید، این بود که کسی مدعی شود در انتخابات تقلب یا رای کسی دزدیده شده است. او می‌افزاید: «ما می‌خواهیم چنین چیزی در انتخابات عمومی رخ ندهد. اگر نتیجه نامشخص یا غیرقطعی باشد، این فرصت را برای بازیگران بد فراهم می‌کند تا مدعی وحشیانه‌ترین چیزها شوند.» در سی‌ام ژوئن ترامپ خواستار تاخیر در برگزاری انتخابات شد اما بلافاصله با مخالفت اعضای هر دو حزب روبه‌رو شد. فرانک لاروز، وزیر ایالتی اوهایو، به‌عنوان یک جمهوری‌خواه به تایم می‌گوید: «نگرانی مطرح شده از سوی رئیس‌جمهوری در این ایالت خریداری ندارد. هر دو حزب در این ایالت به مدت مدیدی است که به سیستم (انتخاباتی) ایمان دارند و سخت است که کسی بتواند از رای‌گیری پستی سوءاستفاده کند.» کارشناسان انتخاباتی هر دو حزب نگرانند که کارزار انتخاباتی ترامپ اعتبار آرای پستی را کاهش دهد و در صورت باخت در انتخابات نتیجه آن را نپذیرد و به این طریق یک بحران قانون اساسی به‌وجود آورد. رزا بروکس، مسوول گروه حقوقی دانشگاه جورج تاون به بوستون گلوب گفته است: «در واقع دانشگاهی‌ها و مقامات قدیم آمریکا در پروسه انتقال یکپارچه قدرت از احتمال بن‌بست سیاسی و خشونت خیابانی گفته‌اند.» وقتی که بیماری پاندمی واقعیت وجودی خود را نشان داد، میزان محبوبیت ترامپ مانند هر رئیس‌جمهوری در ابتدای یک بحران بالا رفت و در اواخر ماه مارس به ۴۶ درصد رسید که بالاترین حد خود در نظرسنجی گروه «FiveThirtyEight» به‌حساب می‌آمد. اما ناگهان ورق برگشت. امروز میزان محبوبیت ترامپ به ۴۰ درصد رسیده است، در حالی که ۵۵ درصد می‌گویند عملکرد ترامپ بسیار بد بوده است. آمریکایی‌ها هم‌اینک اداره کردن بیماری پاندمی از سوی دولت را تایید نمی‌کنند و در این زمینه میزان مقبولیت ترامپ تنها ۲۰ درصد است. بایدن نیز در نظرسنجی‌ها، به‌ویژه در ایالت‌های کلیدی مانند ویسکانسین، فلوریدا و میشیگان بالاتر از ترامپ ایستاده است. در ایالت‌هایی مانند تگزاس، آریزونا و جورجیا که دموکرات‌ها هرگز نتوانستند در سطح انتخابات ریاست‌جمهوری عایدی خوبی به‌دست بیاورند، حالا ممکن است به نتیجه خوبی برسند. بسیاری از جمهوری‌خواهان نگران از دست دادن کرسی‌های خود در سطوح ایالتی هستند. در حقیقت، ترامپ تنها رئیس‌جمهوری بود که حتی پیش از بیماری پاندمی در نظرسنجی‌ها ضعیف بود و هرگز در نظرسنجی موسسه‌ای مانند گالوپ نتوانست به ۵۰ درصد برسد. حالا کووید-۱۹ همه‌چیز را تغییر داده است. خوش‌بینی از بین رفته است و سهم افرادی که معتقدند آمریکا در مسیر درستی قرار دارد تنها به ۲۰ درصد می‌رسد. بیماری پاندمی فوریت‌هایی را به موضوعاتی مانند بهداشت عمومی و درمانی، نابرابری اجتماعی و نژادی تحمیل کرد، در حالی که ترامپ همچنان روی موضوعاتی مانند مهاجرت و تجارت تمرکز کرده بود. لیل واورک، دانشمند علوم سیاسی در دانشگاه «یوسی‌ال‌ای» و نویسنده کتاب بحران هویت: کارزار انتخاباتی در سال ۲۰۱۶ و نبرد برای معنای واقعی آمریکا می‌گوید: «اساسا رای‌دهندگان همان‌ها هستند اما زمین انتخابات در سال ۲۰۲۰ تغییر کرده است.»
