درجنوب روسیه چه می‌گذرد؟
رونمایی رویترز از فعالیت‌های پنهانی ارتش پوتین
«مگالاین» شرکتی است که با «ایوگنی پریگوژین»، تاجر روس، پیوندهایی دارد. نام او در فهرست سیاه تحریم‌های آمریکا قرار دارد و دلیل آن هم تعاملات او با وزارت دفاع روسیه است. «رینات ساژدی»، «آنتون زورف» و «ماریا تسوتکووا»، گزارشگران رویترز در گزارش ۴ آوریل، نوشتند که رویترز نمی‌تواند نقش پریگوژین را در ساخت این پروژه‌ها تایید کند و نمی‌تواند تعیین کند که مگالاین چگونه برای ساخت این مراکز انتخاب شد یا چه کسی هزینه‌های ساخت آنها را متقبل شده است. حقیقت چیست؟ این پادگان‌ها چه هستند که این‌گونه زیر ذره‌بین رسانه‌ها قرار گرفته‌اند؟ پنهان‌کاری‌ای که پیرامون اهداف این ساختمان‌ها که در زمین وزارت دفاع عَلَم شده‌اند وجود دارد نشانه‌ای است از اینکه چگونه شرکت‌ها در عملیات‌های پنهانی در سوریه دخیل شده‌اند به این معنا که جنگجویان خصوصی یا همان مزدوران اجیر شده روسی از سربازان روسی حمایت کرده و پوششی هستند برای فعالیت‌های رسمی نظامیان روسی در سوریه. مداخله نظامی روسیه در تغییر سرنوشت جنگ در سوریه به نفع اسد غیرقابل انکار است. «ساژدی- زورف- تسوتکووا» می‌نویسند بخش مهمی از این مبارزه در سوریه از سوی گروهی که رویترز آن را «جنگجویان خصوصی» نام نهاده انجام گرفته است. این جنگجویان با هماهنگی وزارت دفاع روسیه دست به عملیات می‌زنند. این چیزی است که ده‌ها نفر از کسانی که با وضعیت این نیروها آشنایی دارند به رویترز گفته‌اند. یکی از افراد نزدیک به این جنگجویان که در این ساختمان بود و دومین کسی است که از این مکان دیدار کرده می‌گوید: «این پادگان‌ها نزدیک روستای مولکینو در جنوب روسیه است که پاتوقی است برای این جنگجویان.» این فرد همچنین می‌گوید عکسی که از سوی رویترز به او نشان داده شده (عکسی که در وب‌سایت یکی از شرکت‌های دخیل در پروژه‌های ساخت‌وساز دیده شده) ساختمانی است که از سوی این جنگجویان مورد استفاده قرار می‌گیرد. مقام‌های نظامی روس در مورد این پادگان به سوالات رویترز پاسخی ندادند. دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین می‌گوید، دولت روسیه هیچ چیز در مورد این ساخت‌وسازها در پادگان نمی‌داند و این مساله‌ای است که «به ما ارتباطی ندارد.» مگالاین هم به درخواست‌های رسمی و سوالات و تماس‌های تلفنی رویترز پاسخی نداد. برخی مشاوران پریگوژین می‌گویند سوالات رویترز «هیچ ارتباطی با حقیقت ندارند.»
این گزارشگران می‌نویسند رویترز طی سال‌های اخیر مستنداتی در مورد این جنگجویان و مزدوران روسی که در سوریه می‌جنگند تهیه کرده است. این جنگجویان از حمایت لجستیکی و زیرساختی که وزارت دفاع روسیه ارائه می‌دهد بهره می‌برند. مقام‌های روسی پیش از این هر گونه ارتباط میان این مزدوران جنگی با دولت را تکذیب کرده بودند. مقام‌های روسی گفته‌اند که هر مبارز روسی که در سوریه می‌جنگد یک شهروند خصوصی است که داوطلبانه آنجا رفته است. این ساختمان‌ها که در سال ۲۰۱۵ تکمیل شدند در قلمرو یک پایگاه اطلاعات نظامی روسیه قرار دارند که برای دسترسی به آن باید با خودرو از یک ایست بازرسی که از سوی سربازان مسلح (که یونیفورم وزارت دفاع را به تن دارند) کنترل می‌شود عبور کرد. رویترز زمانی از وجود این ساختمان‌ها باخبر شد که به اسناد قضایی فاش شده‌ای دست یافت که به مناقشه حقوقی میان مگالاین و مقاطعه‌کاری که «Sevzapstroi» نامیده می‌شد مربوط بود. دادگاه در حکم خود یکی از این ساختمان‌ها را به‌عنوان «کمپ پیشگام» (اشاره‌ای به کمپ تفریحی تابستانی برای کودکان در دوران شوروی) و دو ساختمان دیگر را به‌عنوان اقامتگاهی موقت برای توریست‌ها توصیف کرده بود. این سند به توافقی میان Sevzapstroi و TD Vivahaus(یک خرده مقاطعه‌کار در این پروژه) به‌عنوان منبع توضیحات خود اشاره می‌کرد. یکی از مدیران Sevzapstroi – یک شرکت ساختمانی که براساس اسناد دادگاه از سوی Sevzapstroi اجاره شده بود تا برخی کارهایش را انجام دهد- به رویترز گفت که هدف اصلی این مکان‌ها با هدف اعلامی روی کاغذ فرق دارد. او می‌گفت: «ما قراردادی منعقد کردیم دال بر اینکه اینجا یک کمپ زیبای پیشگام نزدیک دریای سیاه باشد.» این فرد نمی‌خواست نامش فاش شود. به گفته اسناد دادگاه، مگالاین ۸۶ میلیون روبل (۴/ ۱ میلیون دلار در آن زمان) به مقاطعه‌کار Sevzapstroi داده تا سه ساختمان در مولکینو بسازد.
Sevzapstroi از آن زمان دیگر وجود خارجی ندارد و هیچ کسی از این شرکت برای اظهارنظر در دسترس نبود. بر حسب اعلام Spark database، در زمان پرداخت، مگالاین ۵۰ درصد سهام شرکت Lakhta را داشت و ۵۰ درصد هم در اختیار شرکت مشاوره و مدیریت کنکورد بود. بر حسب آمار Spark database، اکثریت سهام مشاوره و مدیریت کنکورد از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ به پریگوژین تعلق داشت. در زمان معامله با مولکینو، کنکورد در اختیار مادر پریگوژین بود. نام او دیگر در لیست نیست. از سال ۲۰۱۷ شخص پریگوژین دوباره مالک آن شد و این چیزی است که داده‌های Spark database نشان داده است. دومین مالک مگالاین یعنی Lakhta در سال ۲۰۰۳ از سوی ایوگنی پریگوژین تاسیس شد که در آن سال تنها مالک آن بود. از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ مالک Lakhta «اسوتلانا سوبیرووا» بود. او مدیر پروژه مستغلات Lakhta Park بود که به گفته Spark مالک آن «لیوبوف»، همسر پریگوژین، بود. طی تماس رویترز با سوبیرووا، او گفت که دیگر با Lakhta Park کار نمی‌کند و اظهارنظر دیگری نکرد. یکی از مدیران Vivahaus هم گفت که این شرکت نمی‌تواند اظهارنظری کند زیرا تمام کارمندانش از سال ۲۰۱۵ به این‌سو آنجا را ترک کرده‌اند. پریگوژین از سال ۲۰۱۶ به‌دلیل معاملات تجاری «گسترده» با وزارت دفاع روسیه در فهرست تحریم‌های آمریکا قرار گرفت. یک دادگاه فدرال در آمریکا سال گذشته پریگوژین و ۱۲ روس دیگر را به اتهام دخالت در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا متهم و اعلام کرد که در تامین مالی توطئه برای مداخله در انتخابات آمریکا نقش داشتند. پریگوژین قبل‌تر اعلام کرده بود که هیچ نگرانی‌ای بابت تحریم‌های آمریکا ندارد زیرا هیچ منفعت تجاری در این کشور ندارد و هیچ قصدی برای سفر به این کشور هم ندارد. گزارشگران رویترز می‌نویسند دومین فردی که سال گذشته از این کمپ دیدن کرد دنبال اطلاعاتی در مورد فرزند خود بود که در زمره همین جنگجویانی بود که کشورش را به سوی سوریه ترک کرده بود. او فهمید پسرش کشته شده است. این مرد که فرزند خود را از دست داده توضیحاتی در مورد موقعیت و مکان این پادگان‌ها به رویترز داد.
ارسال نظر