بخش بیست و هشتم
محرمانه‌های کره‌شمالی
نیکوتین و دیگر اقلام نشئه‌آور
سیگار کشیدن در میان مردان از تمام طبقات اجتماعی در کره‌شمالی امری رایج است (۳۹). برخی تنباکوی خود را با تکه کاغذهایی از روزنامه رودونگ سینمون به هم می‌پیچند (البته با احتیاط کاغذ را پاره می‌کنند تا مبادا عکس اعضای خاندان حاکم هم پاره شود) و برخی دیگر برندهایی از سیگارهای محلی را که در کره‌شمالی در دسترس است، می‌کشند. کیم‌جونگ‌اون هم یک سیگاری است درست مانند پدر و پدربزرگش. برای کمک به پیونگ‌یانگ شناس‌های سرسخت، در اینجا می‌توان فاش گفت که اولویت «اون» یک سیگار برند داخلی با نام «۲۷/ ۷» است که نام آن برگرفته از تاریخی است که جنگ کره پایان یافت. هر پاکت از این سیگارها در مغازه هتل‌های پیونگ‌یانگ ۳۰۰ وون است یعنی ۳ دلار به ازای هر پاکت؛ سه برابر گران‌تر از سیگارهای استاندارد برند [۲۷ جولای «روز پیروزی» در کره‌شمالی است و از این رو، جایگاه قدرتمندی در باورهای عامیانه یا فولکلور کره‌شمالی دارد؛ چنان‌که پیش‌تر ذکر شد، ۷۲۷ همچنین روی پلاک تعدادی از خودروهایی که نخبگان حاکم استفاده می‌کنند حک شده است]. احتمالا معروف‌ترین برند سیگار در خارج از این کشور «پیونگ‌یانگ» نام دارد که نامش برگرفته از «شرکت سرمایه‌گذاری مشترک تنباکوی پائک سان پیونگ‌یانگ» است؛ سرمایه‌گذاری مشترکی میان چین و کره‌شمالی که با سرمایه ۴ میلیون یورویی در سال ۲۰۰۸ تاسیس شد. با این وجود، اینها «بهترین» سیگارهای محلی نیستند. این روزها افتخار از آن «۲۷/ ۷» یا یک برند محلی دیگر با نام «سائه بوم» [Saebom] است. تا همین اواخر، یک برند بین‌المللی با نام «Craven A» هم برندی بود که بسیاری به‌دنبالش بودند. تولید آن در کره‌شمالی با مشارکت غول جهانی «تنباکوی بریتانیا- آمریکا» (BAT) و یک شرکت محلی با نام «شرکت تجاری سوگ یونگ کره» کلید خورد. غول جهانی BAT در اصل ۱/ ۷ میلیارد دلار با سهمی ۶۰ درصدی در این سرمایه‌گذاری مشترک در سال ۲۰۰۱ سرمایه‌گذاری کرد [شرکت BAT به توافقی دست یافت که – احتمالا در نتیجه فشارهای سیاسی- سهم خود را به شرکت سنگاپوری SUTL در سال ۲۰۰۷ بفروشد] که ابتدا سیگارهای ارزان Geumgangsan را تولید می‌کرد و سپس سراغ Craven A رفت.
ارسال نظر