رئیس‌جمهور ایتالیا از تایید نامزد پوپولیست‌ها برای تشکیل کابینه خودداری می‌کند

کابوس سیاسی در رم

دنیای اقتصاد : سال ۱۹۷۲، زمانی که لیر ایتالیا به‌شدت دچار سقوط شده بود، ریچارد نیکسون که به‌دلیل مساله واترگیت در کاخ سفید تحت فشار بود گفت که او اصلا کوچک‌ترین اهمیتی به لیر نمی‌دهد، درحالی‌که ایتالیا به یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌های دنیا تبدیل شده بود. اما حالا این‌طور نیست. دیگر خبری از لیر ایتالیا نیست. این کشور از اول ژانویه سال ۱۹۹۹ به منطقه یورو پیوسته و اگر برگزیت اتفاق بیفتد، به سومین اقتصاد بزرگ اتحادیه اروپا تبدیل خواهد شد.

این کشور درحال‌حاضر نیز هشتمین قدرت برتر اقتصادی دنیا به‌حساب می‌آید و وزن قابل‌توجهی در بازارهای جهانی دارد. تولید ناخالص ملی این کشور نزدیک به ۲/ ۲ تریلیون دلار است و از جمعیت ۶۰ میلیونی بهره می‌برد و یکی از کشورهای ناتو و عضو گروه ۷ است. اگر ایتالیا کوتاهی هم در میزان بدهی ۶/ ۲ تریلیونی خود داشت، احتمالا مانند یونان نمی‌توانست نجات پیدا کند. اما حالا نجات ایتالیا (از دست خودش) شاید مهم‌ترین کار پیشروی اعضای اتحادیه اروپا باشد. به گزارش رویترز، اکنون دولت ائتلافی جدید ایتالیا یک کابوس است. دولت ائتلافی این کشور از دو حزب تشکیل شده است: یکی بیشترین سهم را در انتخابات به‌دست آورد، حزب ۵ ستاره؛ حزبی که در سال ۲۰۰۹ از سوی یک کمدین به نام بپه گریلو تاسیس شد و اساس آن بر این است که اینترنت، دموکراسی را تسهیل می‌کند. این حزب توانسته است در پارلمان تبدیل به حزب غالب شود. این حزب دارای سیاست‌های التقاطی است و اصلا نمی‌توان تعیین کرد که این حزب چپ است یا راست.  لوییجی دی‌مایو، رهبر جنبش ۵ ستاره که همیشه خوش‌پوش است و لبخندی زیبا به لب دارد، ظاهرا متوجه شده است که برنامه‌های پرهزینه می‌تواند با موافقت اتحادیه اروپا همراه شود و فرصت‌ها را به این کشور بازگرداند و همان‌گونه که آدرس داده بود قصد مرتفع کردن نارضایتی‌های مردم این کشور را دارد عمل کند. در واقع این حزب توانسته است با این خواسته‌ها نزدیک به یک سوم پارلمان این کشور را تصرف کند. 

دیگر حزب اما لگا (لیگ) نام دارد که پیش‌تر به‌عنوان لگای شمالی معروف بود. در فرم قبلی این حزب به‌شدت برای استقلال شمال تلاش می‌کرد تا طناب ارتباط این بخش را با بخش فقیر جنوبی قطع کند. آنها بر این باورند که شمالی‌های پولدار با پرداخت مالیات به جنوبی‌ها باج می‌دهند. زمانی که در دسامبر سال ۲۰۰۳، ماتئو سالوینی دبیر کل این حزب شد، او به‌شدت خود را فردی ضدمهاجرت، ضداتحادیه اروپا و یک حزب ملی‌گرا نشان داد. این چهره از این حزب موجب شد تا این حزب ۱۷ درصد آرای مردم این کشور را به‌دست آورد تا به این طریق از حزب فورتزای برلوسکونی، کهنه‌کار سیاست ایتالیا پیشی بگیرد. سالوینی به‌دنبال اهداف خود است. او پیمانی را که با نخست‌وزیر پیشین ایتالیا بسته بود، شکست و دست دوستی با حزب جنبش ۵ ستاره داد. سالوینی می‌گوید که قصد دارد تا ۵۰۰ هزار مهاجر غیرقانونی این کشور را اخراج کند و می‌گوید که این حق ایتالیا است تا مسیر رشد اقتصادی خود را ادامه دهد و اتحادیه اروپا حق ندارد راه این مسیر را تنگ کند.  بخش عمده‌ای از آینده ایتالیا بستگی به اصرار سالوینی و دی‌مایو در وفاداری به برنامه‌ای دارد که روی آن توافق کرده‌اند. درحالی که آنها بارها بر سر تعیین نام یک نخست‌وزیر اختلاف داشتند، در نهایت روی یک حقوقدان به توافق رسیدند. آنها روی جوزپه کونته که حقوق خوانده و در عالم سیاست شخص گمنامی است به توافق رسیده و او را به رئیس‌جمهوری این کشور معرفی کرده‌اند. کونته نیز بر سر کابینه با این دو حزب به توافق رسیده است.

اما داستان این است که بیشتر اعضای این دو حزب از هر نوع تجربه حکومت‌داری محروم بوده‌اند. همچنین بیشتر اعضای این حزب ضداتحادیه اروپا هستند و می‌گویند که ایتالیا باید خطوط خود را داشته باشد نه اینکه پیرو خطوط اتحادیه اروپا باشد. این درحالی است که خط قرمز سرجیو ماتارلا، رئیس‌جمهوری این کشور همین است؛ او مخالف برنامه‌های ضد اتحادیه اروپایی این دو حزب است.  در این شرایط اما این دو حزب متحدانی دارند که در ورای ایتالیا حضور دارند. حزب جبهه ملی در فرانسه، حزب آلترناتیو در آلمان و دموکرات‌های سوئدی در منطقه اسکاندیناوی، حزب آزادی در هلند و همچنین دولت مجارستان جزو حامیان اصلی این حزب هستند. این احزاب می‌توانند یک ائتلاف بین‌المللی غیرلیبرال را در اتحادیه اروپا تاسیس کنند و خطر بزرگی برای کشورهای عضو این اتحادیه باشند.  اتحادیه اروپا با تعداد زیادی چالش‌های اساسی روبه‌‌رو است: از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (برگزیت) تا روسیه، از پیوستن کشورهای اروپای مرکزی به این ناحیه تا سوبسید‌های عظیمی که باید متقبل شوند، از رئیس‌جمهوری آمریکا که هرچند نیکسون نیست، اما ترامپ دست کمی از او ندارد و برای او نه ایتالیا که خود اتحادیه اروپا اهمیت ندارد.

برای متحد ماندن اروپایی‌ها تنها یک تفنگدار در این اتحادیه وجود دارد و سرسختانه به‌دنبال حفظ آن بوده و او کسی جز امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه نیست. این درحالی است که ایتالیا به همراه آلمان در ایجاد و توسعه اتحادیه اروپا نقش اساسی داشتند و تعیین خطوط دموکراتیک برای کشورهای عضو بر عهده هر دوی آنها بوده است. آنها به همراه آلمان توانستند در دنیای پس از جنگ یک اقتصاد قوی به‌وجود آورند.  این رشد تا اوایل دهه ۱۹۷۰ ادامه داشت تا اینکه ایتالیا به بحران رسید. نرخ بیکاری در این کشور به‌شدت افزایش پیدا کرد و بدهی‌های رم بسیار بالا رفت. در شرایط فعلی نیز اعضای دو حزب می‌گویند اگر قصد داشته باشند تا دوباره به مسیر رونق و شکوفایی بازگردند، ایتالیا باید از دستورالعمل‌های اتحادیه اروپا دوری کند.  کارشناسان می‌گویند: اگر اتحادیه اروپا قصد مقابله با این دو حزب را نداشته باشد، مطمئنا به نابودی اتحادیه اروپا کمک کرده‌اند. این تلاش‌ها برای آینده اتحادیه اروپا است و در واقع ترسیم شکلی از قرن ۲۱ خواهد بود.

آنها ماتارلا را تحت فشار قرار می‌دهند

درحالی‌که بیش از ۷ ماه است که ایتالیا فاقد دولت است، اما هنوز ماتارلا، رئیس‌جمهوری این کشور نخست‌وزیر معرفی شده را مورد تایید قرار نداده است. به گزارش رویترز، احزاب ائتلافی ایتالیا فشارها را بر سرجیو ماتارلا، رئیس‌جمهوری این کشور برای تایید یک کاندیدای ضداروپا به‌عنوان وزیر اقتصاد افزایش داده‌اند و تهدید کردند در صورت رد این کاندیدا ایتالیا باید یک انتخابات برگزار کند. سرجیو ماتارلا، رئیس‌جمهوری ایتالیا تاکنون جلوی تشکیل دولت را که می‌توانست به بیش از ۸۰ روز بن‌بست سیاسی در ایتالیا پایان دهد از بابت نگرانی ویژه درمورد کاندیدای دو حزب راست‌گرای جنبش پنج ستاره و لگا برای وزارت اقتصاد یعنی پائولو ساوونا، اقتصاددان ۸۱ ساله گرفته است. ساوونا یک منتقد صریح اتحادیه اروپا و یورو محسوب می‌شود؛ اما در عین حال سوابقی ممتاز از جمله سابقه وزارت صنعت را دارد. اخیرا جوزپه کونته،‌ کاندیدای نخست‌وزیری این دو حزب کابینه‌اش را به رئیس‌جمهوری معرفی کرد و منتظر است که رئیس‌جمهوری آن را تایید کند. کونته که یک استاد حقوق بدون سابقه و تجربه سیاسی است روز جمعه با رئیس‌جمهوری این کشور دیدار کرد درحالی‌که از حل بن‌بست سیاسی عاجز ماند. ماتئو سالوینی، رهبر حزب لگا در سخنانی خطاب به حامیانش در شمال ایتالیا گفت: حزبشان امیدوار است که کسی تصمیم به ارائه پاسخ منفی نگرفته ‌باشد. سالوینی اظهار کرد: یا این دولت روی کار آمده و در ساعات آینده کارش را شروع می‌کند یا درغیر این صورت دوباره مجبور هستیم به انتخابات جدید برگردیم. همچنین لوئیجی دی‌مایو، رهبر جنبش پنج ستاره نیز گفت: انتظار دارم که در عرض ۲۴ ساعت تصمیم رئیس‌جمهوری درخصوص تایید این دولت، اعلام شود. این درحالی است که آلساندرو دی باتیستا، یک مقام ارشد حزب جنبش پنج ستاره گفت: این یک انتخاب سیاسی است و اینکه جلوی گزینه یک وزارتخانه گرفته شود، فراتر از نقش رئیس‌جمهوری است. با این حال سرجیو ماتارلا تاکنون به‌طور علنی درباره ساوونا اظهارنظر نکرده اما گزارش‌هایی به واسطه دستیارانش منتشر شده مبنی بر اینکه او صراحتا گفته نمی‌خواهد یک چهره ضداروپایی و مخالف یورو وزیر اقتصاد شود و اینکه او دیکته کردن از جانب احزاب را نمی‌پذیرد.

این درحالی است که جوزپه کونته در پستی در فیس‌بوک نوشت: با امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه گفت‌وگوی تلفنی داشته و مکرون در این گفت‌وگوی تلفنی برای دولت وی آرزوی موفقیت کرده است. در این شرایط اما پیر مسکوویچی، کمیسیونر امور اقتصادی اروپا در اظهارنظری، مخالفت علنی با ساوونا نداشته و وعده داده که با هرکسی که در ایتالیا روی کار بیاید همکاری خواهد کرد. او گفت: ایتالیایی‌ها خودشان دولتشان را تعیین می‌کنند و ایتالیا باید همچنان یک کشور در قلب منطقه یورو باقی بماند، اما نگرانی ویژه من درمورد بدهی‌های این کشور است که باید کنترل شود.