جمعیت فقیران مطلق ایتالیایی به ۵ میلیون نفر رسیده است
همه چیز به کام پوپولیست‌ها
روبرتوی ۵۳ ساله که درحال خرید غذا است، می‌گوید: «هیچ تصوری از این ندارید که چقدر نگران مرگ مادرم هستم، زیرا نمی‌دانم بعد از آن باید چه کار کنم؟» به او هیچ مزایایی نمی‌رسد. او می‌افزاید: «من فقیر هستم و هیچ شرمی هم از گفتنش ندارم برای اینکه آن بیرون میلیون‌ها نفر مثل من هستند. کشور روی روال نمی‌چرخد.» ایتالیا قرار است در روز چهارم مارس (۱۳ اسفند) شاهد انتخابات باشد و درحال حاضر بیشتر مبارزات انتخاباتی روی موضوع مهاجرت است. رای‌دهندگان نگران اقتصاد هستند، زیرا این کشور هنوز از شر بحران مالی سال ۲۰۰۸ خلاص نشده است.
دولت می‌گوید که ایتالیا از وضعیت بد رهایی یافته و مستقیم وارد مرحله رشد اقتصادی شده است اما بسیاری از ایتالیایی‌ها هنوز مزه این رشد را نچشیده‌اند و همین امر توضیح می‌دهد که چرا چپ دموکرات‌ها در ایتالیا با ضعف رشد رای روبه‌رو هستند. اقتصاد ایتالیا هم‌اینک ۶ درصد نسبت به سال ۲۰۰۸ کوچک‌تر است و هنوز از همان دردهای قدیمی همچون بدهی عظیم، نظام ناکارآمد عدالتی و بوروکراسی کژکار رنج می‌برد. در مقایسه با تولید ناخالص داخلی ۱۹ کشور دیگر ناحیه یورو، در مدت ۱۰ سال، همه آنها ۵ درصد رشد داشته‌اند. این عملکرد ضعیف میلیون‌ها ایتالیایی را به فقر رسانده است. به همین منظور این کشور روزبه‌روز بیشتر شاهد نارضایتی‌های اجتماعی است و این امر به پوپولیست‌ها و گروه‌های راست افراطی که دیدگاه‌های ضدمهاجرتی دارند، همچون جنبش ۵ ستاره یا حزب دست راستی افراطی لیگ اجازه رشد می‌دهد.
حزب ۵ ستاره که به‌نظر می‌رسد در انتخابات آتی به‌عنوان بزرگ‌ترین حزب ظاهر شود می‌گوید که اگر وارد قدرت شود در حد دستمزدهای جهانی حقوق فقرا را افزایش خواهد داد. احزاب دیگر نیز قول داده‌اند که میلیون‌ها یورو را آزاد و برای احیای اقتصاد به کار خواهند برد. آژانس آماری یورواستات در گزارشی اعلام کرده است: افرادی که در ایتالیا در آستانه فقر گرفته‌اند از سال ۲۰۰۸ به این سو به بیش از ۳ میلیون نفر رسیده‌اند. این بیشترین رشد از افراد در آستانه فقر در یک کشور، در حوزه یورو به‌حساب می‌آید. در مقابل در لهستان ۳/ ۳ میلیون نفر از آستانه فقر نجات پیدا کردند. در سال ۲۰۱۶، تعداد ایتالیایی‌هایی که توان خرید یک سبد از نیازهای اساسی خود را ندارند به ۷/ ۴ میلیون نفر رسیده بود و نسبت به ۱۰ سال گذشته افرادی که در رده فقیر مطلق می‌گنجند بیشترین رشد را داشته‌اند. روبرتو پروتی، اقتصاددان از دانشگاه باکونی و مشاور سابق دولت می‌گوید: رشد افرادی که فقیر مطلق به‌حساب می‌آیند در ایتالیا یک مشکل بزرگ به‌حساب می‌آید و هنوز هم به‌رغم رشد اقتصادی، بر تعداد این نفرات افزوده می‌شود. او می‌افزاید: این دردآورترین مشکل دولت ایتالیا به حساب می‌آید.
مشکل بیوندی، از سال ۲۰۰۶ آغاز شد، زمانی که او یک مغازه لباس‌فروشی کوچک داشت. او این مغازه را زمانی که نوجوان بود در سال ۱۹۸۳ باز کرده بود. او نیز مانند بسیاری از ایتالیایی‌ها معتقد است که ورود این کشور به حوزه پولی یورو در سال ۲۰۰۲ سرمنشأ همه مشکلات این کشور است. او می‌گوید: «همه چیز عالی پیش می‌رفت اما ناگهان درآمدم کم شد. خیلی تلاش کردم که همه چیز را به روال برگردانم اما در نهایت شکست خوردم.» بیوندی تصریح می‌کند چون هیچ صنعت عمده‌ای در ناحیه‌ای که زندگی می‌کند، وجود ندارد او امیدی به پیدا کردن کار ندارد. نرخ بیکاری در این کشور به رقم ۸/ ۱۰ درصد رسیده است و این رقم حدود ۴ درصد بیشتر از سال ۲۰۰۸ است. این رقم در منطقه جنوب که بیوندی زندگی می‌کند ۳/ ۱۸ درصد است که در این ۱۰سال ۲/ ۷ درصد رشد داشته است.
ارسال نظر