خودروهای هوشمند رویا نیستند
گروه خودرو- بعید است که مک‌کوئین، ماشینی قرمزرنگ و پرحرف و همیشه خندان، چیزی بین یک مزدا میاتا و دوج وایپر و یکی از شخصیت‌های انیمشین معروف Cars یک روز صبح در خیابان سر راهتان سبز شود و با لبخندی بگوید: «آره، من یه ماشین مسابقه واقعی‌ام، نظرت چیه؟ یه نگاه بهم بنداز!.» اما کودکانی که امروز این انیمیشن‌ها را می‌بینند و بعد بلافاصله سرگرم بازی کامپیوتری‌اش می‌شوند، وقتی به سن رانندگی برسند حتما انتظار دارند اتومبیلشان همین‌قدر هوشمند باشد. همین حالا اگر قرار به انتخاب خودرویی با امکان اتصال به اینترنت یا بدون آن باشد، بر اساس نظرسنجی موسسه گانتر ۴۶ درصد مردم، اولی را انتخاب می‌کنند. خودروسازان هم این را فهمیده‌اند و قصد دارند رویای خودروی هوشمند را هر روز بیش از روز قبل به واقعیت نزدیک کنند.
در سال‌های اخیر موسسات و شرکت‌های بسیاری هزینه‌های هنگفتی را صرف نسل جدیدی از فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی کرده‌اند تا واسطه‌ای شوند برای اتصالی موجودات و اشیا ساخت انسان به اینترنت. یکی از آنها شرکت بزرگ اینتل است که با صرف هزینه‌ای معادل ۱۰۰ میلیون دلار در پیشبرد و گسترش این فناوری‌ها با خودروسازان بزرگ دنیا شریک شده است.
برای مثال فورد فناوری را ابداع کرده که می‌توان آن را یکی از خصوصیات خودرو هوشمند برشمرد: به کمک بلوتوث، یک کانال Wi-Fi و شبکه اینترنت خودروی شما به گوشی هوشمند عظیمی روی چهار چرخ تبدیل خواهد شد. یکی از مدیران فورد در این مورد می‌گوید: «تمام اطلاعات ترافیکی در این شبکه ثبت شده‌اند. اگر در خودروی خود سیستم ناوبری نداشته باشید و نخواهید هنگام رانندگی از گوشی تلفن استفاده کنید، کافی است به شبکه متصل شوید و با گفتن اسم مقصد، مسیر را پیدا کنید. حتی ممکن است کودک شما بخواهد یکی از انیمیشن‌های میکی ماوس را از اینترنت دانلود کند. نشستن در خودرو و بعد اتصال به شبکه اینترنت و دانلود کارتون از آن کاملا دست‌یافتنی‌است.»
خودروسازان دیگری به این فکر افتاده‌اند که وقتی راننده سوار خودرو می‌شود، خودرو از طریق امواج رادیویی او را شناسایی کند، موتور را روشن کرده، صندلی‌ها و دمای درون ماشین را تنظیم و ایستگاه رادیویی مورد علاقه‌اش را پیدا کند.
اما این همه ماجرا نیست؛ بی‌شک یکی از مهم‌ترین انگیزه‌های تحقیق و سرمایه‌گذاری برای گسترش این امکانات، ارتقای امنیت خودرو، کاهش احتمال تصادفات و آسیب‌های ناشی از آن است. ولوو، خودروساز سوئدی، اخیرا در برخی از مدل‌های خود سیستم تشخیص عابر پیاده کار گذاشته که با کمک رادار و شبکه Wi-Fi عابران پیاده را در تمام نقاط اطراف خودرو، حتی نقاط کور، شناسایی و موقعیت او را به راننده تذکر می‌دهد. نکته جالب توجه این است که اطلاعات این سیستم در صورت اتصال به سیستم مشابه در خودروهای مجاور کامل‌تر می‌شود. در این صورت خودروها به یکدیگر سیگنال (پیام) می‌فرستند و تمام رانندگان حاضر در منطقه تحت پوشش می‌توانند از موقعیت عابران پیاده در گوشه و کنار آگاه شوند.
از سوی دیگر، نسل جدیدی از سیستم‌های مدیریت ترافیکی در راهند که اصلی‌ترین کارکردشان هدایت اشیای دخیل در ترافیک، از جمله خودرو، است. برای مثال شرکتی به نام Living PlanIT با همکاری مک‌لارن الکترونیک برنامه‌ای طراحی کرده که نحوه کارش درست شبیه سیستم عامل کامپیوتر است. این برنامه خودروها را به یکدیگر و همچنین به ساختارهای ترافیکی اطراف، مانند پارکینگ‌ها و چراغ‌های راهنمایی متصل می‌کند. اطلاعات مدام بین این نقاط در گردش‌اند و نهایتا به راننده‌‌ها می‌رسند تا آنها را از خطر تصادف یا گیر افتادن در ترافیک‌های سنگین شهری آگاه کنند. در پورتو پایتخت پرتغال تعدادی از تاکسی‌ها به صورت آزمایشی به سیستمی مجهز شده‌اند که در قالب یک مجموعه، اطلاعات ترافیکی را از نقاط حساس اطراف جمع‌آوری می‌کند و در اختیار راننده می‌گذارد.
اما شاید جذاب‌ترین بخش این مجموعه خودروهایی باشند که قرار است بدون راننده این سو و آن سو بروند؛ هستند خودروسازانی که در سال‌های اخیر سرمایه‌گذاری برای تولید خودروهای بی‌راننده را آغاز کرده و حتی تجاربی هم داشته‌اند که هیجان‌انگیز‌ترین آنها سفر ۱۳ هزار کیلومتری ۴ خودروی ون بود که بدون راننده و با انرژی الکتریکی از ایتالیا به چین رفتند. ایالت نوادای آمریکا در ماه مه امسال اولین گواهی خودروی بی‌راننده را به مدل پریوس تویوتا اهدا کرد که به فناوری بی‌راننده گوگل مجهز بود. این خودرو با کمک یک دوربین روی سقف، چند سنسور و یک جستجوگر لیزری اطراف را «می‌دید.» شاید همین امکانات، البته کمی کامل‌تر، برای حرکت یک خودروی بی‌راننده در سطح شهر، کافی باشند، اما بی‌تردید اتصال آنها به تمامی شبکه‌های ناوبری و ترافیکی درصد موفقیت این پروژه جسورانه را بالا خواهد برد.
تصور شبکه‌ای عظیم از خیابان، با خودروهایی که نه تنها راننده، بلکه یکدیگر را هم می‌شناسند، اطراف را می‌بینند و راهشان را پیدا می‌کنند تا همین چند سال پیش در مخیله هیچ‌کس نمی‌گنجید، به‌خصوص باور حضور رهبری نامریی که همه را هدایت می‌کند و در امنیت و آرامش به مقصد می‌رساند همین حالا هم دشوار است؛ اما حقیقت این است که این فناوری‌ها با سرعتی باورنکردنی در مسیر پیشرفت و تکامل‌اند. یکی از همین روزها ممکن است مک‌کوئین قرمز از خواب بیدارتان کند و بگوید که باید تا نیم‌ساعت دیگر در محل کارتان باشید.
ارسال نظر