البته با در نظر گرفتن هزینه‌های جانبی، قیمت پژو ۲۰۷ برای برندگان مزایده ۳۹۱‌میلیون تومان آب می‌خورد. در این معامله که یک ساعت بیشتر طول نکشیده، چند برابر تعداد عرضه، تقاضا وجود داشته، به همین دلیل قیمت کشف‌شده بیش از نرخ پایه بوده است. با در نظر گرفتن اینکه  قیمت پژو ۲۰۷ در سایت‌های خرید و فروش اینترنتی حدود ۴۴۰میلیون تومان است، برندگان مزایده دیروز موفق شده‌اند این خودرو را  عملا ۵۰میلیون تومان کمتر از بازار خریداری کنند. با توجه به اختلاف قیمت ۵۰‌میلیون‌تومانی، به نظر می‌رسد تمامی متقاضیان پژو ۲۰۷ در مزایده دیروز، از مصرف‌کنندگان واقعی بوده‌اند نه از دلالان و واسطه‌گران. این از آن جهت است که اختلاف قیمت ۵۰‌میلیون‌تومانی برای دلالان و واسطه گران چندان انگیزه‌ای ایجاد نمی‌کند که بخواهند به سراغ خرید پژو ۲۰۷ از بروس کالا بروند.

این در حالی است که اگر کسی موفق به خرید پژو ۲۰۷ با قیمت کارخانه شود، بالغ بر ۲۰۰میلیون تومان سود خواهد کرد. هرچند هدف از عرضه پژو ۲۰۷ به عنوان خودرویی نسبتا پرتیراژ و محبوب در بورس کالا، تعدیل رانت موجود در بازار این محصول و کاهش دلالی است؛ بااین‌حال با توجه به عرضه ۲۰۷ در طرح جوانی جمعیت و اسقاط خودروهای فرسوده، این هدف محقق نخواهد شد. طبق قانون، خودروسازان باید ۵۰ درصد از ظرفیت فروش خود را به طرح جوانی جمعیت و ۱۰ درصد را نیز به اسقاط فرسوده‌ها اختصاص دهند؛ بنابراین عملا ۶۰‌درصد محصولات آنها از جمله همین پژو ۲۰۷، همچنان با قیمت کارخانه‌ای به دست مشتریان می‌رسد و اجازه نمی‌دهد رانت از بین برود.

 با همه اینها البته عرضه خودروهایی مانند پژو ۲۰۷ در بورس کالا، به نفع مصرف‌کنندگان واقعی تمام خواهد شد. این منفعت از آن جهت است که برندگان مزایده می‌توانند خودروی موردنظر خود را با قیمت کمتر از بازار (البته بالاتر از نرخ کارخانه) بخرند. بنابراین هرچند مثلا مشتری پژو ۲۰۷ نتوانسته این خودرو را با قیمت کارخانه خریداری کند، با‌این‌حال موفق شده در مقایسه با قیمت بازار، پول کمتری برای خرید آن بپردازد. این موضوع در مورد دیگر خودروهایی که قرار است در بورس کالا عرضه شوند یا قبلا شده‌اند نیز صادق است و حتی گاهی خودروها به دلیل کمبود تقاضا با نرخ پایه به فروش می‌روند.