سال‌ها پیش در دولت نهم و با اوج‌گیری ارتباطات ایران و ونزوئلا، خودروسازان به عنوان بخشی از این پازل وارد بازی شدند و کار تا جایی پیش رفت که علاوه‌بر صادرات محصول کامل، خط تولیدی نیز در این کشور با مشارکت ایران‌خودرو و سایپا تاسیس شد. تاسیس این خط تولید در واقع حکم سرمایه‌گذاری مشترک بین خودروسازان ایرانی و طرف ونزوئلایی را داشت، بنابراین هر دو باید آورده خود را وسط می‌گذاشتند.  این در حالی است که با گذشت سال‌ها از تاسیس کارخانه موردنظر در ونزوئلا به نام ونیراتو، این کشور هنوز بدهی خود را با ایرانی‌ها صاف نکرده است. حالا و در این شرایط که ونزوئلا همچنان بابت «ونیراتو» به خودروسازان ایرانی بدهکار است، آنها صادرات به این کشور آمریکای جنوبی را از سر گرفته‌اند. خودروسازان کشور حتی قصد احیای کارخانه ونیراتو را نیز دارند و به همین منظور صادرات قطعات و مجموعه‌های خودرو به این کشور را نیز در دستور کار قرار داده‌اند.

هرچند صادرات به‌خودی‌خود اتفاق مهم و خوشایندی است و به‌خصوص با توجه به قیمت ارز، نفع زیادی برای خودروسازان کشور خواهد داشت، با‌این‌حال ابهام بزرگ اینجاست که آیا ونزوئلا پول خودروهای صادراتی ایرانی را می‌پردازد یا این نیز به بدهی معوق آنها اضافه خواهد شد؟ در این مورد، یک منبع آگاه در خودروسازی کشور در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» اعلام کرد: خودروهایی که قرار است راهی ونزوئلا شوند، متعلق به سایپا هستند و ارسال نخستین محموله به این کشور چند روز پیش کلید خورده است و محموله‌های دیگر نیز در آینده راهی خواهند شد. وی با بیان اینکه محموله موردنظر به سمت گمرک بندرعباس بارگیری شده تا از آنجا به ونزوئلا صادر شود، افزود: پس از انجام تشریفات لازم و البته تامین شروطی که از سوی سایپا در نظر گرفته شده، خودروهای موردنظر از بندرعباس راهی ونزوئلا خواهند شد.

این منبع آگاه اما در پاسخ به این پرسش که تکلیف پول خودروهای صادراتی چه خواهد شد، تاکید کرد: شرط ارسال خودروها به ونزوئلا، تسویه‌حساب کامل است در غیر این صورت، صادرات کنسل خواهد شد. به گفته وی، خودروها در بندرعباس می‌مانند و هر وقت ونزوئلا پول آنها را پرداخت یا به هر حال تسویه‌حساب کرد، راهی این کشور خواهند شد. با توجه به اتفاقات قبلی، طبعا اگر صادرات خودرو به ونزوئلا واقعا منوط به تسویه‌حساب کامل شده باشد، می‌توان به ارزآوری از محل صدور خودرو به این کشور امیدوار بود. صادرات در هر شکل و شمایلی و به شرط دریافت پول آن، یک نیاز اساسی برای خودروسازی ایران به شمار می‌رود، هرچند با توجه به بعد مسافت، بهتر است بازارهای اطراف و نزدیک‌تر در اولویت صدور خودروهای داخلی قرار گیرند.