به گزارش سایپانیوز، پولستار۲ ‌یک خودروی اسپورت چهار در است که آپشن‌های متنوعی را در اختیار مشتری می‌گذارد چون ویژگی‌های دو سگمنت مختلف صنعت خودرو یعنی کراس‌اوور‌ها و هاچ‌بک‌ها را در هم ادغام کرده است. از ویژگی‌های دیگر آن ایجاد فضای باز داخل کابین که با اشیای غیرلازم پرنشده است و مواد اولیه مورد استفاده در داخل کابین با کیفیت بالا بیشتر با استفاده از بافت‌های گیاهی است. کیفیت رانندگی با آن کمی خشک است که می‌توان آن را به اسپورت بودن آن نسبت داد. پولستار۲ مجهز به قوای محرکه دوگانه است و نیروی آن به‌طور مستقل به چهار چرخ اعمال می‌شود. توانی که این قوای محرکه ایجاد می‌کند، ۴۰۸ اسب بخار است. مگر آنکه شما اسب بخار بیشتری بخواهید. لازم هم نیست در سخت‌افزار یا قطعات آن هم تغییری ایجاد کنید، کافی است این توان بیشتر را از وب‌سایت کمپانی بخواهید. پولستار در حقیقت بخشی از کمپانی ولوو بود که در بخش عملکرد [سرعت، قدرت و شتاب] خودروهای این شرکت کار می‌کرد، اما از آن کمپانی جوانه زد و حالا برای خودش یک کمپانی خودروسازی مستقل است.

سالیان سال است که تحلیل‌گران صنعت خودرو حرف از تغییر مالکیت در خودروها می‌زنند، این تغییر مالکیت تعریف و انواع مختلفی دارد. یکی از موارد آن هم این خبر است که مشتریان اروپایی می‌توانند سرعت بالاتر و توان بیشتر برای خودروی خود خریداری کنند. در آینده نزدیک هم این سامانه در اختیار بازارهای جهانی قرار خواهد گرفت. برای دریافت ارتقا در سرعت و توان، مشتریان به وب‌سایت پولستار بخش «[خدمات] اضافه»‌ مراجعه می‌کنند. با پرداخت مبلغ مشخص شده (که در حال حاضر هزار یورو یعنی در حدود ۱۱۲۸ دلار) اجازه دانلود به مشتری داده می‌شود. همین که پول پرداخت‌ شد، دیگر مشتری لازم نیست کاری انجام دهد، نرم‌افزارهای این خودرو به‌طور خودکار و از طریق اینترنت به‌روز می‌شوند. با این هزار یورو قدرت موتور این خودرو ۶۷ اسب بخار افزایش می‌یابد. سرعت خودرو هم بین ۴۰ تا ۸۰ مایل در ساعت زیاد می‌شود. شتاب آن هم یک دهم ثانیه بهبود یافته و صفر تا صد آن ۴/ ۴ثانیه طول می‌کشد. توماس اینجنلاث، مدیرعامل پولستار می‌گوید: «امکان به‌روزرسانی و ارتقای سامانه‌ها نشان می‌دهد که فناوری‌های اتصال [به اینترنت] چگونه ارتباط بین مشتری، خودرو و کمپانی خودروساز را دچار دگردیسی کرده است.» حق اشتراک و آبونمانی شدن بعضی از خدمات برای خودروسازان دنیا جذابیت خاصی پیدا کرده برای مثل ب‌ام‌و هم در سال ۲۰۱۹ برای ارائه خدمات کارپلی پیشنهاد دریافت هزینه‌های سالانه داده است. در حقیقت سخت‌افزار این سامانه‌ها در خودرو مهیا است و زمانی مشتری می‌تواند از امکانات آن استفاده کند که حق اشتراک بپردازد. هرچند در سال ۲۰۲۰ از این ایده خود عقب‌نشینی کرد. اما آئودی در بازار آلمان و نروژ از این ایده عقب‌نشینی نکرده است. خریداران ای-ترون برای ارتقای چراغ‌های ال‌‌ای‌دی جلوی خودرو می‌توانستند حق اشتراک بپردازند. هیوندایی هم سال گذشته به سرمایه‌گذاران خود برنامه‌ای را با عنوان «امکانات بر اساس تقاضای مشتری» معرفی کرد. هر چند زمان اجرا و ارائه آن را تعیین نکرد و هنوز هم در محصولاتش ساری و جاری نشده است. فولکس‌واگن شاید این مفهوم را کمی پیش‌تر برده و مفهوم جدیدی تحت عنوان «پروژه سه گانه» (Project Trinity‌) معرفی کرده است. در خودروهای برقی اسپورت این خودروساز، سامانه ‌ترینیتی به مشتریان اجازه اجاره امکانات از قبیل امکانات عملکردی را می‌دهد و بابت آن هزینه‌ای هر چند ناچیز به حساب خودروساز واریز می‌کند. در مقایسه با سامانه‌ ترینیتی فولکس واگن، دانلود توان و سرعت، اجاره‌ای نیست، بلکه مشتری آن را از این اینترنت خریداری کرده و تا روزآمدی بعدی، نیازی به پرداخت آبونمان یا حق اشتراک ندارد. ضمن آنکه این ارتقای نرم‌افزاری خیلی ارزان هم نیست. یعنی برای همه صرف نمی‌کند که برای همین هیجان بیشتر هزینه چهار رقمی برای دانلود یک به‌روز‌رسانی بپردازند. با این حال خودروسازان پیش‌بینی کرده‌اند که تعداد زیادی از مشتریان، این رقم‌ها را خیلی بالا نمی‌دانند و از آن استقبال می‌کنند و این نوع سامانه‌ها همچنین مشتریانی را هدف قرار داده است.