در این بین اما هیچ اظهارنظری در مورد آزادسازی قیمت و تعیین قیمت بر اساس مکانیزم عرضه و تقاضا نمی‌شود و ظاهرا خودروسازان باید بین بد و بدتر یک روش را برای قیمت‌گذاری محصولاتشان بپذیرند. در سلسله گزارش‌هایی که «دنیای اقتصاد» به آن پرداخته، به استناد آمار و ارقام تاکید بر آن داشته که هر روشی به‌غیر از مکانیزم بازار، تنها ایجاد رانت کرده و نه تولیدکننده و نه مصرف‌کنندگان نفعی از آن نخواهند برد.  به بیان دیگر نفع دستکاری در مکانیزم بازار تنها برای رانت‌خواران و دلالان و سوداگران بازار است و خودروساز و مصرف‌کنندگان نفعی در این بین ندارند. با این حال اما سیاستگذار به بهانه دفاع از حقوق مصرف‌کنندگان همچنان بر دخالت در بازار تاکید دارد.

اما سوالی که مطرح می‌شود این است که ضرر تولیدکننده خودرو از بابت دخالت در قیمت‌گذاری، به چه میزان برای سیاستگذار مهم است‌؟ روز گذشته مهدی خطیبی مدیرعامل ایران خودرو در اظهاراتی با بیان اینکه مخالف دخالت‌های قیمتی به بهانه انحصار است عنوان کرده بود که ۳۵۰‌هزار میلیارد تومان بابت قیمت‌گذاری دستوری از جیب خودروسازان رفته است. وی در ادامه اظهارات خود قیمت‌گذاری به بهانه انحصار در صنعت خودرو را منطقی ندانسته و تاکید کرده که با توجه به تعداد زیاد خودروسازی که در کشور داریم، انحصار در صنعت خودرو وجود ندارد. مخالف دخالت‌های قیمتی به بهانه انحصار هستم. ۳۵۰‌هزار میلیارد تومان از جیب خودروسازان رفته، بگویند این منافع عاید چه کسانی شده است؟