عنوان یکی از مقالات این موضوع این است: «کشورهای خلیج فارس می‌‌‌خواهند خاورمیانه را به تصور خود تغییر دهند.» به گزارش دیپلماسی ایرانی به نقل از کوریه انترنسیونال در ادامه این مطلب آمده است: اگر فکر می‌‌‌کردید خاورمیانه در حال رکود است، اشتباه می‌کردید. اقتصادهای خلیج فارس یکی از ثروتمندترین و پویاترین اقتصادهای روی کره زمین تحت حمایت قیمت نفت هستند که اکنون به بیش از ۹۰ دلار در هر بشکه رسیده است. سرمایه‌‌‌های بادآورده عظیم نفتی «۳۵۰۰ میلیارد دلار» در «هوش مصنوعی» و ساخت شهرهای آینده‌‌‌نگر در بیابان سرمایه‌گذاری می‌شوند، در حالی که «صندوق‌های دولتی» که بیشتر با این سرمایه‌‌‌های بادآورده نجات یافته‌‌‌اند، به شدت در «بازارهای سرمایه جهانی» سرمایه‌گذاری می‌کنند.

ماه مارس گذشته عربستان سعودی و ایران با حمایت پکن توافق‌نامه آشتی را امضا کردند و این توافق به «رقابتی که از زمان انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹ ادامه داشت» پایان داد، در حالی که شدت درگیری‌ها در سوریه و یمن کاهش یافته است، متخاصمان و «حامیان آنها برای رسیدن به هدف تنش‌زدایی تلاش می‌کنند». پیمان ابراهیم که در سال ۲۰۲۰ بین اسرائیل و برخی کشورهای عربی امضا شد، هنوز در سطح سیاسی و ژئوپلیتیک به آرامش بیشتر منطقه کمک کرده است. اکنون حتی «عربستان سعودی قصد دارد تا اسرائیل را به رسمیت بشناسد». در سطح بین‌المللی، «نفوذ جهانی منطقه در حال افزایش است: چهار کشور (عربستان سعودی، مصر، امارات متحده عربی و ایران) در آستانه پیوستن به باشگاه بریکس هستند». اما این نظم نوظهور که با دلارهای نفتی سیراب می‌شود و بر پایه صلح‌‌‌سازی، پیشرفت اقتصادی و «استبداد مصلحت‌گرا» استوار است، از چالش‌‌‌ها و خطرات مصون نیست. با خروج آمریکا از منطقه، «منطقه باید مسوولیت بیشتری را برای امنیت خود بپذیرد» و در عصر انتقال انرژی و کاهش تدریجی منابع شرکت‌های نفتی، «اقتصادهای محلی خود را متنوع کند». اکونومیست نتیجه می‌گیرد که پیامدهای تغییرات آب و هوایی به‌ویژه برای منطقه بسیار جدی است.

 

اخبار مرتبط