دستیار وزیر امورخارجه با بیان اینکه از روز اول انتشار کرونا، در وزارت خارجه با اهدای محدود ماسک به چین و سپس کار پر استرس انتقال دانشجویان ایرانی از ووهان به تهران درگیر شدیم، اظهار کرد: کرونا که وارد ایران شد، با اضطرابی چند ماهه پیگیر تامین امکاناتی شدیم که «نایاب» بود: کیت تشخیص، ماسک، ونتیلاتور، گان، دارو/ مواداولیه و... این کار تا تابستان ۹۹ در حد نوعی پل هوایی برای کمک‌ها ادامه داشت تا با همت پژوهشگران، در این موارد خودکفا شدیم.زبیب اضافه کرد: گام دوم تلاش برای خرید واکسن و تمهید تولید ملی/ مشترک بود که از همان تابستان ۹۹ و به صورت موازی پیش رفت. تامین تجهیزات و مواد اولیه برای تولید ملی، تا اردیبهشت امسال ادامه داشت. سیاست عدم شرکت در آزمایش بالینی، پیش‌خرید را مشکل کرد، اما اولین خرید در حد کم از روسیه و بسته اهدایی چین، بهمن ۹۹ رسید. وی افزود: خرید از کو‌اکس نهایی شد، اما قابل اتکا نبود چون متکی به تولید دیگران بود. تحریم هم انتقال پول را ۳ماه عقب انداخت. واردات اندکی از هند انجام شد اما ابتر ماند!مدیرکل آسیای شرق با اشاره به همکاری ایران با سایر کشورها در تولید واکسن خاطرنشان کرد: قرارداد تولید مشترک با کوبا و روسیه امضا شد، اما دستیابی به محصول زمان‌بر بود، بنابراین واردات بیشتر و سریع‌تر حتی در بالاترین سطوح مانند سفر فروردین وزیرخارجه چین پیگیری شد. دریافت بسته‌های اهدایی دیگر از چین و واردات تدریجی اسپوتنیک و آسترازنکا کمک کرد اما نیاز کشور خیلی بیشتر بود.

زبیب با یادآوری رایزنی‌های سیاسی برای تامین واکسن کرونا ابراز کرد: رایزنی سیاسی موجب جهش واردات در اردیبهشت شد و آرامشی در جامعه ایجاد کرد اما از ابتدای خرداد به صورت غیرمترقبه با مشکل روبه‌رو شدیم. دوباره اضطراب و کوشش و... ۲۰ روز تلاش نتیجه داد و از هفته آخر خرداد دو محموله بزرگ وارد شد. اکنون مسیر هموار شده و واکسن بیشتری وارد می‌شود.

اخبار مرتبط