در این میان، قطر احساس می‌کند که خطر اصلی که آن را تهدید می‌کند، نه از جانب ایران، بلکه از سوی دولت‌های عربی است. محاصره قطر توسط این دولت‌ها باعث شده است که نسبت به عربستان و امارات احساس دوستی نکند. مساله مهم آن است که ایالات‌متحده نه تنها باعث ایجاد بحران خلیج‌فارس شد، بلکه هیچ تلاشی برای پایان دادن به این اختلاف نمی‌کند. تنها در صورتی امکان تشکیل ائتلاف علیه ایران است که دولت‌های حاضر در ائتلاف مذکور، از یکدیگر نترسند، در غیر این صورت، تنها یک ائتلاف شکلی و ظاهری شکل می‌گیرد.

در این میان، مساله عجیب آن است که دولتی مثل امارات هم به شرکت در ائتلاف علیه ایران تمایل دارد، درحالی‌که پیش از این، در پرونده سوریه از همکاری با عربستان روی گرداند و در ادامه، سوریه و ایران، این اقدام امارات را اقرار به شکست در برابر ایران دانستند. تا آنجا که روزنامه لبنانی الاخبار در اشاره واضحی به این مساله، تیتر زد: «بازگشت شکست خورده‌ها.»

البته از یک حقیقت نباید غافل شد که محرک اصلی تشکیل این ائتلاف، اسرائیل است که در پشت‌پرده، به نوعی در جایگاه فرماندهی ائتلاف قرار دارد. به دیگر معنا، این اقدام، به‌عنوان جایزه‌ای برای تل‌آویو محسوب می‌شود، آن هم در زمانی که اسرائیل گلوی فلسطینی‌ها را فشار می‌دهد تا زمانی که دولت‌های عربی با معامله قرن موافقت کنند. کوتاه سخن آنکه، تا زمانی که واشنگتن رغبتی به ایجاد زمینه مشترک‌بین دولت‌های عربی نداشته باشد، ائتلاف به منزله پرش به مقصدی نا معلوم خواهد بود.