پیش از سفر به روسیه، مکرون چندان نگاه مثبتی به این دیدار نداشت و انتظاراتش از دیدار با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه کم بود. «این سفر قرار بود در ماه آوریل باشد؛ اما با توجه به حملات هوایی ایالات‌متحده، فرانسه و انگلیس در اواسط ماه آوریل (فروردین) به مواضع دولت سوریه و مسمومیت جاسوس سابق روسیه در خاک انگلیس که در ماه مارس (اسفند) صورت گرفت و بیشتر کشورهای غربی کرملین را مسوول آن دانستند و مورد سرزنش قرار دادند، این سفر به تعویق افتاد.»

هرچند این نخستین بار نیست که در مورد اختلاف‌نظر مسکو و پاریس بر سر مساله سوریه می‌شنویم و از زمان روی کار آمدن مکرون ناامیدی‌های الیزه نسبت به وضعیت سوریه مدام درحال افزایش است اما مکرون با در پیش گرفتن سیاستی متفاوت از روسای جمهوری پیشین خود، با حذف بشار اسد به‌عنوان یک پیش شرط برای از سرگیری گفت‌وگوهای سیاسی در مورد آینده سوریه موافقت کرد.از طرفی وی در مورد حفظ تمامیت ارضی با مسکو هم عقیده است؛ هرچند بر این باور است کرملین آن‌گونه که باید در مورد موضوعات مهمی همچون حملات شیمیایی و کمک‌های بشردوستانه حساسیت لازم را به خرج نداده است.اما به احتمال فراوان مکرون در سن‌پترزبورگ، سیگنال مثبتی که می‌خواست را دریافت کرده و با پوتین در مورد برخی موضوعات از جمله ایران و ضرورت حفاظت توافق هسته‌ای اتفاق‌نظر خود را اعلام کردند.

از سوی دیگر در سوریه، پاریس و مسکو سعی خواهند کرد مذاکرات صلح سوریه را که اغلب در آستانه قزاقستان برگزار می‌شود، با زیر گروه ائتلاف مبارزه با داعش هماهنگ کنند. این زیر گروه که در اواخر سال ۲۰۱۷ تشکیل شد شامل کشورهای فرانسه، انگلیس، ایالات‌متحده، اردن و عربستان سعودی است. بنابراین اگر این هماهنگی‌ها جواب دهد، برگ برنده‌ای برای پاریس به‌شمار می‌آید که در پی ایجاد یک جایگزین معتبر برای انحصار روسیه در زمینه حل بحران سوریه است. این امر همچنین نشان‌دهنده تکامل موضع فرانسه نسبت به مذاکرات آستانه است؛ زیرا پاریس از نخستین روزهای برگزاری این نشست نسبت به موفقیت آن تردید داشته است. شایان ذکر است ایران، روسیه و ترکیه از ابتدای نشست آستانه آن را ضمانت کرده‌اند و حال با تشکیل این زیرگروه روح تازه‌ای به این مذاکرات دمیده می‌شود.

در مورد ایران هم پاریس تلاش کرده است با ارائه برخی دستورالعمل‌ها به بروکسل، مقر اتحادیه اروپا، رویکرد جامع جدید اروپا در مورد برجام را تهیه کند. از سال ۲۰۱۵ و پس از امضای برجام شرکت‌های فرانسوی قراردادهایی را با تهران به ارزش بیش از ۲۶ میلیارد دلار امضا کرده‌اند. برخی امیدوار بودند سرمایه‌گذاری‌های غربی در ایران شرایط اقتصادی مطلوبی ایجاد کند و در نهایت منجر به یک سیاست انعطاف‌پذیرتر ایران در سوریه شود. با این حال، با تصمیم ترامپ برای خروج از برجام، نه تنها این سرمایه‌گذاری‌ها در معرض خطر قرار می‌گیرد، بلکه شرکت‌های فرانسوی هم احتمالا فعالیت خود را در ایران پایان خواهند داد. بنابراین امروزه پاریس در مقابل ایران خود را در بن‌بستی می‌بیند و مکرون هم نمی‌تواند نفوذ لازم را بر شرکت‌های فرانسوی داشته باشد.

از طرفی مکرون در پی ایجاد رهبری جدید در اروپا و تحول در روابط فرانسه و آلمان در زمینه مسائل اقتصادی و سیاست خارجی غیرقابل پیش‌بینی ایالات‌متحده است. به عبارتی پس از دیدار او از ایالات‌متحده در ماه آوریل (فروردین) جایی که فراتر از لبخندها، مکرون نتوانست هیچ چیزی از ترامپ نه در قبال برجام و نه تضمینی برای محافظت از شرکت‌های فرانسوی در مقابل تحریم‌های ایالات‌متحده به‌دست آورد، نیاز به کسب امتیازاتی در خارج از کشور برای ارتقای موقعیت داخلی و خارجی خود دارد.در عین حال، مکرون با تلاشی محتاطانه برای برقراری رابطه با روسیه در مورد مسائل سوریه و ایران، می‌خواهد نشان دهد که در مورد تمام مسائل خاورمیانه با ایالات‌متحده هماهنگ نیست. به این ترتیب، تصمیم ترامپ برای خروج از برجام، موقعیتی برای فرانسه فراهم کرد تا به موضوع سوریه بیشتر بپردازد و از سیاست منطقه‌ای واشنگتن فاصله بگیرد. هرچند این به معنای روابط حسنه با مسکو تلقی نمی‌شود.(تارنمای المانیتور از فوریه ۲۰۱۲ توسط «جمال دنیل» یکی از آمریکایی‌های عرب تبار در واشنگتن، دی.سی. پایه‌گذاری شد. المانیتور به جمع‌آوری گزارش و تجزیه و تحلیل در مورد خاورمیانه از جمله خلیج‌فارس، مصر، ایران، اسرائیل، دولت فلسطین و دیگر کشورها می‌پردازد. این تارنما با رسانه‌های بزرگ خبری در خاورمیانه نیز همکاری می‌کند.)