ردپای برق در 18 حوزه پول‌ساز

برای نمونه اقتصاد دیجیتال با سرعتی پرشتاب در حال توسعه است. این بخش به عقیده مکنزی بزرگ‌ترین جهش را در بین همه صنایع مورد اشاره تا ۲۰۴۰ تجربه خواهد کرد و ممکن است ابعاد آن به حدود ۲۰تریلیون دلار در جهان برسد که عدد بسیار بزرگی است. با این حال بزرگ‌ترین بخش از تحول صنعتی جهان کاملا وابسته به انرژی برق است و در نبود این باند، امکان حرکت ندارد. فراگیر بودن دسترسی به برق و توسعه شبکه مخابرات دو ضامن مهم برای موفقیت کشورها در این بخش است. بخش خودروهای الکتریکی و زنجیره تامین باتری نیز روی هم تا ۴.۵تریلیون دلار گسترش خواهد یافت که به معنی جایگاه شگفت‌‌‌انگیز این صنعت در سالیان پیش‌‌‌رو در جهان است. از آنجا که این بخش به شکل ساختاری با صنعت تراشه، صنعت امنیت سایبری و صنعت هوش مصنوعی در تلاقی است، ابعاد این بخش از اقتصاد جهان به شدت بزرگ خواهد شد و کشورهایی که به این جرگه نپیوندند قادر نخواهند بود رفاه و رونق را برای جوامع خود به ارمغان بیاورند. در این بین، اقتصاد ایران به عنوان کشوری با نیاز وافر به ایجاد اشتغال صنعتی و علاقه‌مند به توسعه لازم است در این بخش از صنایع ورود جدی و تمام عیاری داشته باشد. اما بدون داشتن زیرساخت‌‌‌های گسترده انرژی به ویژه در دو بخش نفت و گاز، و برق، سرمایه‌‌‌گذاران رغبتی به حضور در این بخش‌‌‌ها و تزریق سرمایه برای ساخت و تولید نخواهند داشت.

پیام مهم گزارش مکنزی این است که آینده در حال شکل گرفتن است. آینده جهان به شکلی جدی به تحولات فناوری گره خورده و دسترسی به فناوری در گرو تامین پایدار امنیت انرژی است. نکته مهم و پنهان این گزارش تاکید بر اتصال تمام عیار صنایع به یکدیگر در دهه آینده است به شکلی که فرآیندهای هریک از صنایع مورد اشاره به سادگی از دیگری منفک و جدا نیست. در چنین شرایطی سوال مهم این است که وقتی در ایران دسترسی به برق یا گاز هر روز سخت‌‌‌تر و امنیت انرژی ابعاد پیچیده‎تری به خود می‌‌‌گیرد، چه آینده‌‌‌ای در انتظار بخش صنعت ایران و سرمایه‌‌‌گذاران صنعتی کشور است؟