سال ۹۶ هنوز نسخه‌های جدید طرح ترافیک در تهران به اجرا گذاشته نشده بود. سال ۹۶ به دلیل تفاوت دمایی زمستان آن سال با زمستان ۹۸، میزان استفاده از سوخت‌های گرمایی و همچنین انواع سوخت‌های مورد مصرف خانه‌ها و کارخانه‌ها با الان تفاوت داشت.بنابراین استناد به اطلاعات سال ۹۶ برای تحلیل آلودگی هوای سال ۹۸ با توجه به تفاوتی که در رفتار منابع آلاینده هوا –چه منابع ساکن، چه منابع متحرک- به‌وجود آمده است، عملا آن تحلیل را از حالت کاربردی و قابل استناد بودن خارج می‌کند. رفت و آمد خودروهای سبک و سنگین در تهران درحال‌حاضر نسبت به دو سال قبل، حداقل به یک دلیل، دگرگون شده است. سال ۹۷ نسخه اصلی طرح ترافیک بعد از سال‌ها، تغییر اساسی کرد و براساس آن، همه خودروهای پلاک تهران و پلاک شهرستان اجازه پیدا کردند با خرید مجوز روزانه، وارد محدوده طرح ترافیک شوند. سال ۹۸ نسخه دوم طرح ترافیک که همان طرح زوج و فرد است نیز تغییر کرد. براساس این تغییر، همه خودروهای پلاک تهران و پلاک شهرستان می‌توانند ۲۰ روز در فصل، بدون ممنوعیت مربوط به پلاک زوج یا فرد، وارد این محدوده شوند و برای روزهای دیگر فصل، مجوز روزانه خریداری کنند. در سال ۹۸ یک تغییر دیگر نیز در ترافیک تهران و حرکت خودروها به‌وجود آمد. امسال، حساسیت‌های گفتاری مدیران شهر نسبت به دو عامل همیشگی آلوده‌سازی هوا یعنی موتورسیکلت و کامیون، خیلی کم شده و مانور این دو منابع آلاینده در شهر بیشتر شده است. آیا در این وضعیت، می‌توان آلودگی بحرانی امسال را با آمار و اطلاعات سال ۹۶، تحلیل کرد و مثلا این‌طور نتیجه گرفت که سهم خودروها در آلودگی هوا کاهش پیدا کرده است!  حتی به‌رغم آنکه در سیاهه آلودگی هوای سال ۹۶، از افزایش سهم کارخانه‌ها در آلودگی خبر داده شده و اتفاقا در بحران هفته‌های پیش، یک انگشت اتهام متوجه سوخت کارخانه‌های جنوب پایتخت شده است؛ اما باز هم آن اطلاعات مناسب تحلیل این وضعیت نیست؛ چراکه شواهد اولیه و البته اثبات نشده بیانگر آن است که در یکی دو ماه گذشته، یک دلیل مشخص افزایش آلودگی هوا و انتشار بوی نامطبوع در تهران، مازوت‌سوزی نیروگاه‌ها و کارخانه‌ها بوده است. برخی البته به بنزین هم اشاره می‌کنند.