این‌سو نرو، آنسو بیا!
کافه آنسو
ویلا
کافه‌ای در خانه‌ای قدیمی. مُد این دهه در تهران!
آنسو هم یک کافه است که الان خیلی رو مده! یه کافه باحال و متفاوت تو یکی از خونه‌های قدیمی که تبدیل شده به کافه و کارگاه سفالگری؛ حیاط داره، بالکن داره، توی حیاط و طبقه بالا میز هست که خیلی مصفاست.طبقه اول کارگاه و نمایشگاه سفاله که گویا می‌تونین اونجا خودتون سفال بسازین. من نمی‌دونستم البته اون روز هم وقت نداشتم ولی بدم نمی‌یاد برم اونجا دست به سفال و گل بزنم. برخورد پرسنل عالی بود.این چیزمیزای منو یک کمکی خاص نام‌گذاری شده. ما اسموتی سفارش دادیم به نظرم خیلی معمولی بود و ستاره‌ای نداشت. اسموتی طالبی، اسموتی انبه. طالبی که شرح خاصی نداره، برای انبه هم کمی شیر قاطی‌اش کرده بودن، دوست نداشتم خیلی. قیمت‌ها خیلی مناسب بود. کادر آنسو حرفه‌ای نیستن اما بسیار دوست داشتنی هستن. جوری که آدم احساس راحتی می‌کنه و دوست داره بره، اونم با وجود همه کاستی‌هایی که ممکنه دیده بشه و این به نظرم برد کافه آنسو محسوب میشه، کافه‌ای که فضای خوب داره و منوی خوبی داره ولی علت ترجیح مشتری برخورد خوب این تیمه. کافه تهرون تو همون منطقه است و خب به شکل بارزی فضا و غذاش بهتره، اما من قطعا از نظر برخورد و رفتار و راحتی اینجا رو ترجیح میدم؛ چون با آرامش میشه نشست و صف نداره و هی نمی‌خوان بلندت کنن. همچنین کافه دنج و پر از آرامشیه و شبا می‌تونی بشینی تو تراس و حیاط و کیفور بشی.
حالا ما این سری نیم ساعت بیشتر وقت نداشتیم و چیز خاصی از منوش تیست نکردیم؛ اما حتما بازم می‌رم ببینم توی منوش چه خبره و اون‌وقت شما رو در جریان می‌ذارم تا بهتر بدونید، چون الان بیشتر از فضا و سفال و پرسنلش صحبت کردم. راستی فکر کنم سفال‌ها فروشی باشه.
ولی برخی از سفال‌هایی که تو دکور بود رو تصادفا خونه‌مون داشتیم و از لالجین همدان خریده بودیم، بنابراین همه ظرفا کار خودشون نیست.
ارسال نظر