وضعیت کارگران در توسعه اقتصادی
ایالاتمتحده با پیشافتادن از رشد یک دههای بین ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۱ در حال لذت بردن از طولانیترین توسعه اقتصادی تاریخش است. اما هنوز، درحالیکه اغلب شاخصهای استاندارد (نرخ بیکاری، رشد مشاغل غیرکشاورزی، تعداد شغلهای جدید) دلالت بر یک بازار کار پرطراوت دارند، برای بسیاری از آمریکاییها، زمانهای خوب آماری لزوما احساس خوبی به همراه ندارد. دستمزدهای دریافتی برای بسیاری از کارگران مایوسکننده است و به سختی با مخارج زندگی همخوانی دارد؛ و بیش از ۳/ ۴ میلیون کارگر که بهدنبال شغلهای تماموقت هستند، تنها شغلهای پاره وقت یافتهاند. زمانی که بازارهای کار فشرده میشوند، رشد دستمزد اسمی برای کارگران تولیدی و عادی، سرعت میگیرد. درآمد کارگران با دستمزد پایین در صدکهای بیستم و سیام، بهطور متوسط ۳ درصد در ماههای اخیر نسبت به ماههای مشابه سال قبل رشد کرد. اما مشکل همانطور که رئیس فدرال رزرو جرومی پاول، در آخرین شهادتش در کنگره تصدیق کرد، آن است که دستمزدها به سرعت دورههای رونق گذشته رشد نمیکنند. رشد دستمزد اسمی سالانه باید حداقل نزدیک به ۵/ ۳ تا ۴ درصد یا بیشتر از هدف تورمی فدرال رزرو (۲درصد)، رشد بهرهوری ۵/ ۱ درصدی و سهم ثابتی از درآمد ملی برای کارگر باشد. در واقع در ماه مه گذشته، درآمد واقعی هفتگی (تنظیم شده با تورم) برای ۸۰ درصد از کارگران عادی و تولیدی (کارگران عمومی)، تقریبا به حدی بوده که در سال ۱۹۷۴ بود. برای دههها، رشد دستمزد در پنجک اول متمرکز بوده است؛ در حالی دستمزدهای حقیقی در پنجک پایینی واقعا کاهش یافته است، که بیشتر تفاوتهایی که در ارتباط با جنسیت، نژاد و قومیت هستند را برملا میکند. برای بسیاری از آمریکاییها یافتن شغل چالش نیست، بلکه پیدا کردن شغلی که کفاف هزینههای یک زندگی را دهد چالش است. درحالیکه حداقل دستمزد فدرال در همان عدد یک دهه پیش باقی مانده است (۵/ ۷ دلار به ازای هر ساعت)، حداقل دستمزد در ۱۸ ایالت در سالجاری افزایش یافته و اکنون درآمد قریب به ۵ میلیون کارگر افزایش یافته و در ۴ ایالت دیگر نیز در دست برنامهریزی است. بهعلاوه اینکه حداقل دستمزد در سالهای اخیر در هر دو قسمت قرمز(متمایل به جمهوریخواه) و ایالتهای آبی(متمایل به دموکرات) رشد کرده است. براساس گزارش موسسه سیاست اقتصادی، رشد دستمزد در دهک پایین در ایالتهایی سریعتر بود که حداقل دستمزد را بین سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ افزایش دادند.
ارسال نظر