معنا بخشیدن به کار

سعید جعفری با انگیزه ساختن نیروها، سودآور بودن و نیز انجام تعهدات شهروندی سه آرمان سازمان‌های متعالی است. رهبری و مدیریت منابع انسانی در سازمان‌ها نقش مهم و بسزایی در نیل به این اهداف دارد. پس از پژوهش و ترجمه پنج کتاب در حوزه‌های مدیریت نوآوری، بازاریابی و مدیریت تجربه مشتری با بررسی بیشتر و پیشنهاد دوستان فعال در حوزه مدیریت منابع انسانی ترغیب به ترجمه کتاب «چرایی کار» شدم. کتابی ارزشمند که راهنمای بسیار خوبی برای رهبران و مدیران منابع انسانی است.

نویسندگان این کتاب، دیو آلریک و خانم وندی آلریک، پس از ده سال گفت‌وگو و پژوهش در حوزه رهبری سازمانی و جنبه‌های روان‌شناختی مرتبط با این حوزه اقدام به نگارش کتاب چرایی کار (چگونه رهبران بزرگ، سازمان‌های پرباری را بنا می‌سازند که موفق عمل می‌کنند) کردند. دیو استاد و مشاوری تجاری و وندی روان‌شناس و البته دارای مدرک MBA نیز هست. نویسندگان هفت پرسش برانگیزاننده را مطرح می‌کنند تا خواننده معنای شخصی را برای خود بیابد و به این وسیله با انگیزه شود و برای سازمان نیز ثمربخش عمل کند. آنها هفت زمینه را شناسایی کرده‌اند که هرکدام از آنها از طریق دریچه‌هایی نسبتا متفاوت به ایجاد معنا نگاه می‌کنند: روان‌شناسی مثبت، مسوولیت اجتماعی، ازدواج و روابط میان فردی (از جمله، گروه‌هایی با عملکرد عالی)، مشارکت کارمند، فرهنگ و محیط کاری مثبت، رشد و یادگیری و شادمانی.

در این کتاب به شرکت‌هایی اشاره می‌شود که سازمان‌هایی پربارند. یک سازمان پربار، محیط کاری است که در آن، افراد اهداف و اقدامات خود را هماهنگ می‌کنند تا معنا را برای خودشان، ارزش را برای ذی‌نفعان و امید را به‌طور گسترده برای بشریت ایجاد کنند. سازمان پربار، سازمانی است که مهم‌ترین موارد را به اندازه کافی و اضافی در اختیار دارد: خلاقیت، امید، انعطاف‌پذیری، عزم راسخ، تدبیر و رهبری. سازمان‌های پربار، سازمان‌هایی سودآورند اما به‌جای تمرکز صرف بر روی فرضیات رقابتی، روی فرصت و هم‌افزایی نیز متمرکز می‌شوند. به جای پذیرش شکست مبتنی بر ترس از معنا در زمان‌های دشوار، سازمان‌های پربار روی ایجاد نظم، درستی و هدف در زمان آشفتگی و تجزیه تمرکز می‌کنند. به‌جای محدود کردن خودشان برای کوچک شدن، سازمان‌های پربار طیف گسترده‌ای از نیازهای انسانی، تجارب و جداول زمانی را یکپارچه می‌سازند.