یک کی اف سی ایرانی
آمادو
سعادتآباد
بعضی جاها هم هست که خاطراتت توش خیلی خوبه اما خب جغرافیا باعث میشه زیاد نتونی بری و آمادو هم از اون جاهاست که سعادتآباده و به ما دور.
اینجا از اون فستفود شیکهاست که فضای توش خوبه و میشه توش راحت نشست و تهویه هم مناسبه و بوی آشپزخونه و غذاهاش بیرون نیست. جاش هم نسبتا بزرگه و کلا دو شعبه متفاوت ازش دیدم که هر دو بزرگ بودن. به شکل متفاوتی تیم محترمی دارن و خوش برخورد هستن و اندازه و عیار صمیمیت با مشتری هم دستشون هست.
همه سفارشهامون رو با مشورت خودشون انتخاب کردیم، چون خوشرو بودن و ما هم گرسنه و نمیخواستیم که با بیفکری چیزی انتخاب کنیم.
منوی خیلی مفصلی داره و بعضی چیزاش رو من فقط اینجا دیدم و خیلی رایج نیست، مثل پیتزای مرغ و اسفناج. وقتی هم میخواستم سفارش بدم گفتم: لطفا اگه بوی مرغ قراره بده اصلا ندید و مدیر اونجاها هم با اطمینان گفت که سفارش بدم و دادم. از طعم پیتزا هم خیلی راضی بودم. تعدادی پیتزای متنوع داره، تعدادی ساندویچ متنوعه، پیش غذاهای متنوع و یکسری غذا هم مثل اسپاگتی دارن گویا.
پیتزا سیر استیک هم از اون پیتزا محبوبهاست که اکثر جاهایی که دارن خوبش رو دارن اینجا هم همینطور بود و به ما هم چسبید. برشهای نازکی از گوشت روی پیتزا بود که قیافهاش رو اعیونی کرده بود! حجم پیتزاها هم زیاده و یه جورایی دو نفره است.
نون سیر پیتزایی هم که خاطرات دوران دانشجوییام رو یادآوری میکنه برام، برای همه خانواده خوشایند بود و خوشمزه. میدونید که این نون سیرها در سایز یک پیتزای کوچیک و دقیقا به همون شکل هستن و حسابی هم پر پنیر.
مرغ سوخاری سه تیکه اسپایسی هم سفارش دادم، اما راستش انتظار یک مرغ سوخاری خوب رو نداشتم؛ چون هربار سفارش دادم پشیمون شدم اما اینجا سوخاری اش هم خوب بود. حتی غذا موند فرداش هم خوردم ازش مزه خوبش رو حفظ کرده بود.
مورد بعدی زینگر برگر بود که منو یاد زینگر کی اف سی انداخت و سفارش دادم. خیلی شبیه بود و خیلی خوشمزه البته من همیشه دوبل سفارش میدادم و لذتش هم دوبل میشد. سالاد سزار از همه محبوبتر شد تو جمع خانواده ما و پر ملات هم بود حسابی. آمادو از اون فستفودهای جند شعبهایه که همه شعبش رو نمیشناسم؛ اما خب تو اینترنت یک جستوجو شما رو به هدف میرسونه.
راستی یک سوپ هم داده بودن به ما، نمیدونم جایزه بود چی بود که اونم خیلی خوشمزه بود.
ارسال نظر