جایگزین برای استاندارد طلا؟
استاندارد طلا یک سیستم پولی است که در آن واحد سنجش‌های اقتصادی براساس مقدار ثابتی از طلا است. تحت (شرایط) استاندارد طلا، پول رایج یا به‌صورت مسکوک براساس مقدار مشخصی از طلا محاسبه شده یا صادرکننده آن به‌صورت اسکناس (اوراق بهادار) بازپرداخت آن را با طلا و به‌طور متعارف بر مبنای یک مقدار ثابت از پیش تعیین‌شده، تضمین می‌کند. واحدهای پولی استاندارد طلا می‌تواند داخلی باشد و از این‌رو است که دارندگان اوراق بهادار می‌توانند در عوض آن پول دریافت کنند. حالت خارجی این سیستم استاندارد نیز وجود دارد که تنها شمار معدودی از اشخاص (حقوقی)، همچون بانک‌های مرکزی، حق درخواست تبدیل اوراق به طلا را دارند. پول‌های رایجی که در عوض مقادیر ثابتی از طلا برگردانده می‌شود، دارای نرخ ثابت مبادله‌ای میان یکدیگر هستند. اهداف مربوط به استاندارد طلا عبارتند از جلوگیری از گسترش تورمی منبع پولی تا بتوان ارزش ثابت آن را در برابر دیگر نرخ‌ها سنجید و اجازه گردش پولی گسترده‌تری را صادر کرد. استانداردهای طلا از انواع مختلف در دو شکل ملی و بین‌المللی به کار رفته است. طلا مبنایی برای سیستم Bretton Woods System بود که در ۱۹۷۲-۱۹۷۱ منسوخ شد.
آخرین بقایای استاندارد طلا در سال ۱۹۷۱ میلادی محو شد، اما جذابیت آن همچنان در ذهن برخی از اقتصاددانان باقی مانده است. افرادی که با اعطای قدرت به بانک مرکزی مخالفت می‌کنند، به قواعد این استاندارد علاقه زیادی نشان می‌دهند. سایرین این استاندارد را چاره‌ای موثر برای مهار سطح جهانی قیمت‌ها می‌دانند. بسیاری از افراد همچنان با حسرت خاطره ثبات نرخ‌های ارز را به یاد می‌آورند. با این حال با وجود جذابیت استاندارد طلا، بسیاری از شرایطی که باعث موفقیت آن می‌شد در سال ۱۹۱۴ میلادی از میان رفتند. به ویژه اهمیتی که دولت‌ها برای اشتغال کامل قائل هستند، بدان معنا است که آنها مایل نیستند حفظ رابطه استاندارد طلا و نتیجه منطقی آن یعنی ثبات بلندمدت قیمت‌ها را به‌عنوان هدف اصلی سیاست‌های اقتصادی خود قرار دهند.
ارسال نظر