کاهش نرخ سود به دولت و بانک‌مرکزی بستگی دارد، اگر دولت بخواهد کسری‌بودجه خود را با استقراض یا چاپ پول حل کند، طبیعتا سیاست انقباضی در حد حرف باقی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماند و ما باید منتظر تورم افسارگسیخته باشیم ولی اگر واقعا بخواهیم به مصلحت اقتصاد ملی فکر کنیم ناچار به ایجاد سیاست‌های انقباضی هستیم. نرخ سود در هر حالتی نمی‌تواند تورم را پوشش دهد و صرفا یک علاج کوتاه‌مدت برای جبران کسری‌بودجه و رفع گرفتاری بانک‌ها در کوتاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مدت است اما مطمئنا انباشت آن به زیان اقتصاد کل کشور است، بنابراین باید فکری اساسی در این مورد بکنیم. برخی از صندوق‌های با درآمد ثابت در دو ماه اخیر ۲۵‌درصد سود پرداخت کردند که این موضوع یک عادت و رقابت منفی ایجاد می‌کند چون این سودها را در این صندوق‌ها طبیعی جلوه می‌دهند و این در حالی است که مطمئنا نحوه و میزان پرداخت سودهای این‌چنینی به زیان صندوق‌هاست و مداوم نخواهد بود و فقط انتظارات را افزایش خواهد داد. اگر نرخ بهره کنترل شود و نرخ سود پرداختی صندوق‌ها به گذشته برگردد مطمئنا انتظارات از صندوق‌ها نیز در حالت عادی کمتر می‌شود و بهتر می‌توانند پاسخگوی دارندگان یونیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هلدرهای خود باشند. از طرف دیگر درخصوص بانک‌ها و صندوق‌ها همواره ریسک نکول وجود دارد و سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاران در بانک‌ها و صندوق‌های با درآمد ثابت نباید این‌ها را بازارهای بدون‌ریسک ببینند. طبیعتا هم در صندوق‌ها، ریسک نکول وجود دارد و هم در سپرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بالای ۱۰۰‌میلیون‌تومان در بانک‌ها، اما متاسفانه جامعه این موضوع را نمی‌داند.