به گزارش «اینپیا» محسن جمالیان عضو انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی‌اتیلن که تجربه زیادی درخصوص سیستم آبیاری قطره‌ای دارد ضمن بیان مطلب فوق گفت: صنعت آبیاری دنیا بیش از نیم قرن است که متحول شده و کشورهای پیشرفته دنیا برای صرفه‌جویی در مصرف آب از سیستم آبیاری قطره‌ای استفاده می‌کنند.در ایران نیز از ۴۸ سال قبل استارت اینکار زده شد و چند تن از مهندسان برای آشنایی با این صعنت به خارج از کشور فرستاده شدند و پس از بازگشت روش‌های نوین آبیاری را در کشور راه‌اندازی کردند. در این سال‌ها نیز پیشرفت‌های زیادی اتفاق افتاده است. اما نکته اینجاست که مدیریت درستی برای استفاده بهینه از آب در کشور وجود ندارد.

وی ادامه داد: در دهه پنجاه سیستم‌های نوین آبیاری در دشت مغان، جیرفت و جهرم مورد استفاده قرار گرفت و بازدهی بسیار خوبی هم در بر داشته است. طبق برنامه‌های اعلام شده از سوی وزارت جهاد کشاورزی طی سال‌های اخیر باید ۳۰۰ هزار هکتار در سال از اراضی کشور مجهز به سیستم‌های نوین آبیاری شوند، خوشبختانه امروزه صنعت لوله و اتصالات پلی‌اتیلن کشور قابلیت تولید و عرضه برای انجام ۲ میلیون هکتار در سال را دارد اما وقتی کشوری تا این حد با تنش آبی روبه‌رو است چرا نباید از این توانایی استفاده کند؟

عضو هیات‌مدیره انجمن صنفی تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی‌اتیلن با تاکید بر اینکه مساله اصلی، مدیریت آب در کشور است که بسیار ضعیف عمل شده، گفت: از بین بردن تنش آبی در کشور به عزم ملی نیاز دارد و همه دستگاه‌ها باید درگیر آن شوند. در جلساتی که در وزارت نیرو داشتیم بارها تاکید کردیم که باید در این خصوص فرهنگ‌سازی شود.جمالیان متذکر شد: در کشورهای پیشرفته اروپایی و آمریکا که مشکل تنش آبی هم ندارند سالیان سال است که مزارع و باغات آنها مجهز به سیستم‌های آبیاری قطره‌ای است و کشاورزی از این راه اداره می‌شود اما در کشور ما که با معضل کمبود آب مواجه است هنوز در بسیاری از مزارع و باغات آبیاری به‌صورت سنتی انجام می‌گیرد.

وی مشکل دیگر به وجود آمدن تنش آبی در کشور را عدم مدیریت کشت دانست و گفت: در کشورهای آمریکا، کانادا و امثالهم به کشاورز بسته پیشنهادی می‌دهند که با توجه به نیاز کشور و سیاست صادراتی چه محصولی را کشت کند اما در ایران این‌طور نیست، بدون توجه به ظرفیت خاکی و آب منطقه کشاورز هر محصولی که دلش می‌خواهد کشت می‌کند، همین می‌شود که مثلا یک سال سیب زمینی در کشور آنقدر زیاد می‌شود که چند هزار تن که برای آن آب و خاک را استفاده کردیم از بین می‌بریم و برای یک سال سیب زمینی نداریم و مجبور به واردات می‌شویم.به گفته جمالیان، باید وزارتخانه مربوط، بسته‌های پیشنهادی را ارائه دهد و البته در آموزش کشاورزان نیز بسیار حساس باشد باید به کشاورزان آموزش دهیم که چطور از خاک و آب استفاده بهینه بکنند.مثلا در کشور آمریکا بعد از اینکه سیب‌زمینی را از زمین بیرون می‌آورند کمباین در جا خاک آن را تمیز می‌کند و در کیسه‌های مخصوص قرار می‌دهد در حالی‌که در ایران سیب زمینی و سبزیجات تمیز نمی‌شود و به دست مشتری می‌رسد و کلی آب هدر می‌رود و خاک که پروتئین دارد وارد فاضلاب شهری می‌شود.