لید copy

 میلی با اتکا به قدرت اجرایی، اره‌برقی را به استعاره مرکزی دولت خود بدل کرد؛ قطع یارانه‌ها، انحلال وزارتخانه‌ها، کوچک‌سازی بوروکراسی و مقررات‌زدایی تهاجمی. در نخستین نگاه نتیجه خیره‌کننده بود؛ تورم ۲۱۱درصدیِ میراث پرونیست‌ها مهار شد و به کمترین سطح در سال‌های اخیر رسید، بودجه پس از ۱۴ سال مازاد پیدا کرد و اقتصاد، برخلاف انتظار، رشد را تجربه کرد.

اما این ثبات، بهای سیاسی و اجتماعی سنگینی داشت؛ خیابان‌هایی پر از معترضان، اتحادیه‌هایی خشمگین و بازار کاری که هنوز نیمی از نیروی کارش را در بخش غیررسمی جا داده است. پیروزی ۴۱درصدی حزب میلی در انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۰۲۵، ورق را در کنگره تا حدی برگرداند و ۲۰۲۶ را به پنجره‌ای طلایی برای اصلاحات ساختاری مالیاتی و کارگری تبدیل کرد. میلی اکنون نه فقط رئیس‌جمهور که یک الگوست، الگویی که نشان می‌دهد آزادی اقتصادی می‌تواند موتور امید باشد. آرژانتین در آستانه سال جدید، میان شور تغییر و سایه مقاومت، مهم‌ترین آزمون خود را پیش‌ِ رو دارد.  پرونده امروز باشگاه اقتصاددانانِ دنیای اقتصاد، به بررسی آنچه بر میلی و اقتصاد آرژانتین گذشته،  پرداخته است.